Η πολιτική είναι μεγάλη πόρνη, όπως έλεγε ο παλιός σοφός. Να, για παράδειγμα, κοιτάξτε τι γίνεται τώρα με τον Γιώργο Παπανδρέου. Αφού ως Μεσσίας έσωσε τη χώρα από τη χρεωκοπία, αφού υποχρέωσε με την πολιτική του τους Γερμανούς να του απονείμουν το βραβείο Quandriga και τους Αμερικανούς να τον ανακηρύξουν παγκόσμιο διανοητή, τώρα έγινε ο αποδιοπομπαίος όλων -ακόμα και του κόμματός του.
Οι Γερμανοί με τη συνδρομή των Γάλλων τον απέλυσαν από την πρωθυπουργία λες και ήταν υπάλληλός τους,και μάλιστα κατώτερος.
Τα συγκροτήματα που τον στήριζαν στήριξαν την έξωσή του. Και οι σύντροφοί του, που έσπασαν τα χέρια τους στο χειροκρότημα, δεν τον βρίσκουν του γούστου τους, ενώ ήδη οι δελφίνοι κάνουν γνωστές τις φιλοδοξίες τους.
Δεν είμαι εγώ ο Γιώργος που αγαπούσες μια φορά είναι η υπόθεση δηλαδή. Εκείνοι που προέβλεπαν ότι θα φύγει με ελικόπτερο δεν έπεσαν πολύ έξω. Έτσι κι αλλιώς στην εκτέλεση του καθήκοντος έπεσε ο έρμος, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος έως το τέλος -μέχρι και το ερώτημα του δημοψηφίσματος άλλαξε μόλις του το ζήτησαν. Αλλά δεν στάθηκε αρκετή η καλή του διαγωγή για να μακροημερεύσει. Μάχαιραν έδωσε στους συμπολίτες του, μάχαιραν έλαβε από αυτούς -και έτσι πολιτικά ξεχαρβαλωμένο τι να τον κάνουν; Εξ ου και η επερχόμενη αυλαία μετά τη θεαματική έξωση από το Μαξίμου.
Δεν ήταν εντάξει δηλαδή με τον Γιώργο ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Σαρκοζί, ούτε οι δικοί μας βαρώνοι των ΜΜΕ. Διότι τον ποτίζουν όξος τώρα ενώ ο ίδιος τους πότισε μέλι. Δεν είπε ούτε ένα όχι ο άνθρωπος, δεν έδωσε ούτε μια στιγμή την αίσθηση ότι δυσανασχετεί με όσα κάνουν στη χώρα του, κι ακόμα περισσότερο δεν έδωσε την αίσθηση ότι υπερασπίζεται τη χώρα του. Δεκτές έκανε όλες τις κατηγορίες εις βάρος μας, μερικές φορές μάλιστα τις επαύξησε με τον πιο ρητό τρόπο.
Δεν είναι λοιπόν πόρνη η πολιτική όταν μετά από τόση αφοσιωμένη προσπάθεια ένας πρωθυπουργός εισπράττει κλωτσιές αντί για επαίνους; Όταν τον πετούν άπονα σαν σαβούρα στη θάλασσα μπας και επιπλεύσει το καράβι της πολιτικής τους και του κόμματός τους; Και δεν πρέπει να αποδοκιμάσει ο λαός αυτή τη μεταχείριση ενός εκλεγμένου πρωθυπουργού λες και είναι δωσίλογος;
Καρτερός Θανάσης
Αυγή
Οι Γερμανοί με τη συνδρομή των Γάλλων τον απέλυσαν από την πρωθυπουργία λες και ήταν υπάλληλός τους,και μάλιστα κατώτερος.
Τα συγκροτήματα που τον στήριζαν στήριξαν την έξωσή του. Και οι σύντροφοί του, που έσπασαν τα χέρια τους στο χειροκρότημα, δεν τον βρίσκουν του γούστου τους, ενώ ήδη οι δελφίνοι κάνουν γνωστές τις φιλοδοξίες τους.
Δεν είμαι εγώ ο Γιώργος που αγαπούσες μια φορά είναι η υπόθεση δηλαδή. Εκείνοι που προέβλεπαν ότι θα φύγει με ελικόπτερο δεν έπεσαν πολύ έξω. Έτσι κι αλλιώς στην εκτέλεση του καθήκοντος έπεσε ο έρμος, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος έως το τέλος -μέχρι και το ερώτημα του δημοψηφίσματος άλλαξε μόλις του το ζήτησαν. Αλλά δεν στάθηκε αρκετή η καλή του διαγωγή για να μακροημερεύσει. Μάχαιραν έδωσε στους συμπολίτες του, μάχαιραν έλαβε από αυτούς -και έτσι πολιτικά ξεχαρβαλωμένο τι να τον κάνουν; Εξ ου και η επερχόμενη αυλαία μετά τη θεαματική έξωση από το Μαξίμου.
Δεν ήταν εντάξει δηλαδή με τον Γιώργο ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Σαρκοζί, ούτε οι δικοί μας βαρώνοι των ΜΜΕ. Διότι τον ποτίζουν όξος τώρα ενώ ο ίδιος τους πότισε μέλι. Δεν είπε ούτε ένα όχι ο άνθρωπος, δεν έδωσε ούτε μια στιγμή την αίσθηση ότι δυσανασχετεί με όσα κάνουν στη χώρα του, κι ακόμα περισσότερο δεν έδωσε την αίσθηση ότι υπερασπίζεται τη χώρα του. Δεκτές έκανε όλες τις κατηγορίες εις βάρος μας, μερικές φορές μάλιστα τις επαύξησε με τον πιο ρητό τρόπο.
Δεν είναι λοιπόν πόρνη η πολιτική όταν μετά από τόση αφοσιωμένη προσπάθεια ένας πρωθυπουργός εισπράττει κλωτσιές αντί για επαίνους; Όταν τον πετούν άπονα σαν σαβούρα στη θάλασσα μπας και επιπλεύσει το καράβι της πολιτικής τους και του κόμματός τους; Και δεν πρέπει να αποδοκιμάσει ο λαός αυτή τη μεταχείριση ενός εκλεγμένου πρωθυπουργού λες και είναι δωσίλογος;
Καρτερός Θανάσης
Αυγή