Αλλιώς το είχαμε φανταστεί το τέλος του 2011. Λέγαμε από μέσα μας όλη αυτή την διετία υπομονή και τέλος του ’11 αρχές του ’12 τα βάσανα θα περάσουν και όλα θα γίνουν όπως πρώτα. Γιατί; Διότι το 2012 θα βγαίναμε στις αγορές, διότι το 2012 θα ξεκινούσε η ανάπτυξη, διότι το 2012 θα βγαίναμε από το μνημόνιο. Αντ’ αυτού, τίποτα δεν έγινε και οι υποσχέσεις Παπακωνσταντίνου, Παγκάλου και Βενιζέλου έμειναν απλά υποσχέσεις.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά χάσαμε και τον Γιώργο.
Ότι αξιολογότερο διέθετε ο τόπος. Το χειρότερο βέβαια θα ήταν να αποφασίσει ο ίδιος να ιδιωτεύσει, αλλά προς το παρόν αυτό είναι λίγο απίθανο. Τώρα απίθανο θα μας πείτε έμοιαζε το ενδεχόμενο να κυβερνήσει κάποιος χειρότερος από τον Καραμανλή αλλά να που τα απίθανα καμιά φορά γίνονται πιθανά. Και μη βιαστεί κανείς να πει ότι ο Γιώργος θα είναι ο χειρότερος. Μια ματιά στην αίθουσα αναμονής των σωτήρων θα του αλλάξει γνώμη: Βενιζέλος, Λοβέρδος, Καρατζαφέρης, Ντόρα και βέβαια ο Σαμαράς. Ο θεός να βάλει το χέρι του. Η λύση στο πολιτικοικονομικό είναι διλημματική! Καραμανλής ή Κωνστανς. Ή αλλάζει το σύνταγμα και ξαναγυρίζει ο Καραμανλής στην εξουσία, με μία 10ετή θητεία για να βάλλει τάξη στη χώρα ή ζητάμε από την Αυτού Υψηλότητα τον Βασιλιά Κωνσταντίνο να γυρίσει πίσω. Δε υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις σε αυτά. Η χώρα είναι σε οριακό σημείο και ζούμε τις πιο κρίσιμες εβδομάδες (αυτή είναι η φράση που ακούγεται κάθε βράδυ στις 8 για περίπου 2 χρόνια! Πολύ μας αρέσει και έπρεπε κάπου να την βάλουμε)
Μεγάλη απορία προξενεί και η απουσία κατά το 2011 των πνευματικών ανθρώπων από τη δημόσια ζωή. Πρέκας, Τζώρτζογλου, Κραουνάκης, Άντζελα, Θεοφάνους, Λουκά, κ. Βέφα. Χάθηκα όλοι και το έθνος μένει χωρίς καθοδήγηση. Τα σκήπτρα πέρασαν αναγκαστικά στον Λεωνίδα Γεωργιάδη.
Στα διεθνή, χάσαμε πολλούς σοσιαλιστές μέσα στο 2011. Καντάφι, Μπεν Άλι, Μουμπάρακ, Στρος Κάν (εγκεφαλικά όχι σωματικά) και εσχάτως τον Kim Yiong il και φυσικά τον Γιώργο.
Στα αθλητικά, μονοτονία και εκεί. Πάλι πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός, θα κάνουμε και μεγάλη πορεία στο Europa μέσα στο 2012. Και ο Παναθηναϊκός περιμένει νέο πρίγκιπα αυτή τη φορά από τη Νέα Γουινέα.
Δύσκολο το 2012 που έρχεται!
Να περάσετε καλά τις γιορτές, να ξεκουραστείτε, να φάτε μπόλικο κρέας γιατί σε λίγο θα τη βγάζουμε με ρύζι και μακαρόνια.
Ελληνοφρένεια
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά χάσαμε και τον Γιώργο.
Ότι αξιολογότερο διέθετε ο τόπος. Το χειρότερο βέβαια θα ήταν να αποφασίσει ο ίδιος να ιδιωτεύσει, αλλά προς το παρόν αυτό είναι λίγο απίθανο. Τώρα απίθανο θα μας πείτε έμοιαζε το ενδεχόμενο να κυβερνήσει κάποιος χειρότερος από τον Καραμανλή αλλά να που τα απίθανα καμιά φορά γίνονται πιθανά. Και μη βιαστεί κανείς να πει ότι ο Γιώργος θα είναι ο χειρότερος. Μια ματιά στην αίθουσα αναμονής των σωτήρων θα του αλλάξει γνώμη: Βενιζέλος, Λοβέρδος, Καρατζαφέρης, Ντόρα και βέβαια ο Σαμαράς. Ο θεός να βάλει το χέρι του. Η λύση στο πολιτικοικονομικό είναι διλημματική! Καραμανλής ή Κωνστανς. Ή αλλάζει το σύνταγμα και ξαναγυρίζει ο Καραμανλής στην εξουσία, με μία 10ετή θητεία για να βάλλει τάξη στη χώρα ή ζητάμε από την Αυτού Υψηλότητα τον Βασιλιά Κωνσταντίνο να γυρίσει πίσω. Δε υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις σε αυτά. Η χώρα είναι σε οριακό σημείο και ζούμε τις πιο κρίσιμες εβδομάδες (αυτή είναι η φράση που ακούγεται κάθε βράδυ στις 8 για περίπου 2 χρόνια! Πολύ μας αρέσει και έπρεπε κάπου να την βάλουμε)
Μεγάλη απορία προξενεί και η απουσία κατά το 2011 των πνευματικών ανθρώπων από τη δημόσια ζωή. Πρέκας, Τζώρτζογλου, Κραουνάκης, Άντζελα, Θεοφάνους, Λουκά, κ. Βέφα. Χάθηκα όλοι και το έθνος μένει χωρίς καθοδήγηση. Τα σκήπτρα πέρασαν αναγκαστικά στον Λεωνίδα Γεωργιάδη.
Στα διεθνή, χάσαμε πολλούς σοσιαλιστές μέσα στο 2011. Καντάφι, Μπεν Άλι, Μουμπάρακ, Στρος Κάν (εγκεφαλικά όχι σωματικά) και εσχάτως τον Kim Yiong il και φυσικά τον Γιώργο.
Στα αθλητικά, μονοτονία και εκεί. Πάλι πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός, θα κάνουμε και μεγάλη πορεία στο Europa μέσα στο 2012. Και ο Παναθηναϊκός περιμένει νέο πρίγκιπα αυτή τη φορά από τη Νέα Γουινέα.
Δύσκολο το 2012 που έρχεται!
Να περάσετε καλά τις γιορτές, να ξεκουραστείτε, να φάτε μπόλικο κρέας γιατί σε λίγο θα τη βγάζουμε με ρύζι και μακαρόνια.
Ελληνοφρένεια