Η αναξιοκρατία είναι η αιτία των δεινών μας. Δεν έχει χρώμα. Είναι μπλε, πράσινη, κόκκινη, η ίριδα ολόκληρη.
Νόμιζα πως ήταν ίδιον της τελευταίας διετίας Καραμανλή και απόδειξη φαυλότητος και σκοπιμότητος (για να επέλθει η διάλυση και η καταστροφή που βιώσαμε) το να βλέπω καθημερινά να αναρριχώνται σε αξιώματα οι χειρότεροι, οι τελευταίοι, αυτοί που έπιαναν διαμάντι και το έκαναν κάρβουνο. Είναι απόδειξη ηλιθιότητος όμως να βλέπω να συνεχίζεται η ίδια πρακτική...
Τι να πω πια όταν σε ένα κράτος που καταρρέει, κάποιοι ακόμα διαγκωνίζονται για να βολευτούν και άλλοι για να βολέψουν, για να διασώσουν το «συστηματάκι» που έχτισαν. Πεθαίνει και αυτό μαζί τους, όσο και αν προσπαθούν να «σπείρουν» απογόνους και επιγόνους.
Δεν θα παρελθοντολογήσω, ούτε θα «κρεμάσω» συγκεκριμένα πρόσωπα ως ανικάνους που απογειώθηκαν και ικανούς που εκπαραθυρώθηκαν. Είναι αργά άλλωστε πια και δεν θα απασχολούσε κανέναν -όταν θα έπρεπε- παρά μόνο τις παραπολιτικές στήλες.
Επειδή το μόνο που δεν ωφελεί είναι να δραματικοποιούμε προβλήματα και καταστάσεις, επιμένω να καταγράφω απλά την ελληνική πραγματικότητα. Πρέπει να καταλάβουν όλοι τη μηχανή που έχει στηθεί. Απευθύνομαι στην κοινή λογική. Αν δεν αρκεί αυτό για να βάλουν μυαλό οι πάσης φύσεως υπεύθυνοι και ανεύθυνοι, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας...
Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα -και από τα ελλείμματα ή το χρέος ακόμα; Η Ύφεση. Τι λείπει από την Οικονομία; Ρευστότητα. Ποιος υποφέρει περισσότερο; Ο μικρομεσαίος. Τι όπλο έχουμε; Τα κοινοτικά κονδύλια που μας χαρίζει η Ευρώπη –σε ποσοστό 95% πλέον.
Τι κάνουμε λοιπόν για το ΕΣΠΑ που καρκινοβατεί; Περιμένουμε ακόμα από την κυβέρνηση να ανακοινώσει στην ΕΕ και σε εμάς τι θα κάνει τα λεφτά. Ποια λεφτά; Τρισήμισι δισεκατομμύρια για το 2011 και άλλα 3,8 δισ. για το 2012 –τόσα επιτάσσει κατ’ελάχιστον το επάρατο Μνημόνιο!
Πόσα λεφτά πήραμε το 2011; «Σκάρτα» 2 δισ. ευρώ –αποτίμηση της 4ης Δεκεμβρίου. Πόσα λεφτά «έπεσαν» στην αγορά; Τα μισά. Πού είναι το άλλο 1 δισ. ευρώ; «Κάθεται» σε λογαριασμό κάποιας εμπορικής τράπεζας και περιμένει...
«Είναι θέμα πολιτικής βούλησης» θα πουν κάποιοι. Δε μου αρκεί. Ψάχνω να δω γιατί δεν δουλεύει η «μηχανή», γιατί η αντλία «δεν κατεβάζει καύσιμο», πού κολλάει το πράγμα.
Τι βρίσκω λοιπόν; Η Ειδική Υπηρεσία Συντονισμού της Εφαρμογής των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ έμενε μισό χρόνο ακέφαλη. Έφυγε εκείνος που είχε βάλει η ΝΔ και μετά από 5 μήνες το υπουργείο Ανάπτυξης έκανε προκήρυξη για τη θέση προϊσταμένου. Αλλά «στη ζούλα». Η προκήρυξη κυκλοφόρησε μέσω email μόνο σε ημετέρους και με καταληκτική διορία 1 εβδομάδα. Για «τα δικά μας παιδιά» και μόνο.
Το πήραν χαμπάρι στελέχη του υπουργείου, αντέδρασαν και η ηγεσία αναγκάστηκε να δώσει παράταση άλλη μια εβδομάδα, για να μπουν και άλλοι. Βρέθηκαν 15 υποψήφιοι. Ανάμεσά τους πολύπειρα στελέχη, διευθυντές με μεταπτυχιακά, κάτοχοι διδακτορικών στο αντικείμενο, υπάλληλοι με προϋπηρεσία στις Βρυξέλλες. Τελικά επελέγη ένας με άσχετο μεταπτυχιακό -στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Παρακάμφθηκαν στελέχη που γνωρίζουν πολύ καλά το ΕΣΠΑ, που ξέρουν τα λάθη, που έχουν γνώση και άποψη.
Για εμένα, αυτή είναι η ουσία του (κάθε) προβλήματος που ζούμε τώρα. Επιλέγονται άσχετοι, που ξέρουν ότι βρίσκονται στην καρέκλα όχι για τις γνώσεις τους, αλλά για να λένε «ναι» σε αυτούς που τους έβαλαν εκεί. Αν ήξεραν, μπορεί να έλεγαν και κανένα «όχι». Αλλά αυτό θα ήταν ενοχλητικό και επικίνδυνο για τις πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες εκείνων που τους επιλέγουν.
Πώς θα καλυφθούν τώρα οι καθυστερήσεις; Πώς θα αξιοποιηθούν τα κονδύλια; Τι θα μείνει από αυτά, ακόμα και αν «πέσουν» τελικώς κάποτε στην αγορά;
Είμαστε στο μηδέν. Κυνηγάμε την ουρά μας. Λείπει η εμπειρία και η γνώση. Δεσμεύουμε χρήματα που δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε. Πώς να κάνουμε μια αρχή, σε ένα σχέδιο με μέση και τέλος. Η πολιτική ηγεσία –και λόγω λανθασμένων προτάσεων των συμβούλων της- είχε έτοιμο σχέδιο εδώ και ένα χρόνο αλλά καθυστερούσε. Η αναθεώρηση του Στρατηγικού Σχεδίου και οι νέες κατευθύνσεις του συζητιούνται ένα χρόνο αλλά αποφάσεις δεν λαμβάνονται.
Και αυτό επειδή επιλέγονται διαρκώς παρατρεχάμενοι που σπεύδουν πρώτοι να πιάσουν «πόστα» στο τακτικό καλωσόρισμα της πολιτικής ηγεσίας στο υπουργείο, που έχουν συνεχείς «τυχαίες συναντήσεις» για ασήμαντες υποθέσεις και χειροφίλημα με τους (ή τις) συμβούλους των υπουργών.
Για όποιον αμφιβάλλει αν έτσι επιλέγονται οι «υπέθυνοι»: το νέο «πρόσωπο» επελέγη πριν καν ακόμα ολοκληρωθεί η διαδικασία των συνεντεύξεων των υπολοίπων υποψηφίων (από τους 15). Ακούγεται δε στο υπουργείο πως ετοιμάζεται και μία ακόμα επιλογή Προϊσταμένου για άλλη κενή θέση με παρεμφερές αντικείμενο, για την οποία προαλείφεται στέλεχος δίχως μεταπτυχιακό τίτλο και με επιστημονική εξειδίκευση άσχετη από τη συγχρηματοδότηση προγραμμάτων από την ΕΕ.
Η κυβέρνηση με Παπαδήμο πρωθυπουργό δε φαίνεται πως μπορεί να ανατρέψει τέτοια φαινόμενα. Δεν έχει το χρόνο καν για κάτι τέτοιο. Οι παρατρεχάμενοι του πολιτικού συστήματος που μας έφερε εδώ συνεχίζουν να παίζουν εν ου παικτοίς. Λες και είναι αυτοσκοπός η εξουσία, όσο χάλια και αν είναι τα πράγματα αύριο. Δεν ξέρουν πού πατάν και πού πηγαίνουν. Μη νομίζουν όμως ότι μασάμε και κουτόχορτο...
protothema
Νόμιζα πως ήταν ίδιον της τελευταίας διετίας Καραμανλή και απόδειξη φαυλότητος και σκοπιμότητος (για να επέλθει η διάλυση και η καταστροφή που βιώσαμε) το να βλέπω καθημερινά να αναρριχώνται σε αξιώματα οι χειρότεροι, οι τελευταίοι, αυτοί που έπιαναν διαμάντι και το έκαναν κάρβουνο. Είναι απόδειξη ηλιθιότητος όμως να βλέπω να συνεχίζεται η ίδια πρακτική...
Τι να πω πια όταν σε ένα κράτος που καταρρέει, κάποιοι ακόμα διαγκωνίζονται για να βολευτούν και άλλοι για να βολέψουν, για να διασώσουν το «συστηματάκι» που έχτισαν. Πεθαίνει και αυτό μαζί τους, όσο και αν προσπαθούν να «σπείρουν» απογόνους και επιγόνους.
Δεν θα παρελθοντολογήσω, ούτε θα «κρεμάσω» συγκεκριμένα πρόσωπα ως ανικάνους που απογειώθηκαν και ικανούς που εκπαραθυρώθηκαν. Είναι αργά άλλωστε πια και δεν θα απασχολούσε κανέναν -όταν θα έπρεπε- παρά μόνο τις παραπολιτικές στήλες.
Επειδή το μόνο που δεν ωφελεί είναι να δραματικοποιούμε προβλήματα και καταστάσεις, επιμένω να καταγράφω απλά την ελληνική πραγματικότητα. Πρέπει να καταλάβουν όλοι τη μηχανή που έχει στηθεί. Απευθύνομαι στην κοινή λογική. Αν δεν αρκεί αυτό για να βάλουν μυαλό οι πάσης φύσεως υπεύθυνοι και ανεύθυνοι, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας...
Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα -και από τα ελλείμματα ή το χρέος ακόμα; Η Ύφεση. Τι λείπει από την Οικονομία; Ρευστότητα. Ποιος υποφέρει περισσότερο; Ο μικρομεσαίος. Τι όπλο έχουμε; Τα κοινοτικά κονδύλια που μας χαρίζει η Ευρώπη –σε ποσοστό 95% πλέον.
Τι κάνουμε λοιπόν για το ΕΣΠΑ που καρκινοβατεί; Περιμένουμε ακόμα από την κυβέρνηση να ανακοινώσει στην ΕΕ και σε εμάς τι θα κάνει τα λεφτά. Ποια λεφτά; Τρισήμισι δισεκατομμύρια για το 2011 και άλλα 3,8 δισ. για το 2012 –τόσα επιτάσσει κατ’ελάχιστον το επάρατο Μνημόνιο!
Πόσα λεφτά πήραμε το 2011; «Σκάρτα» 2 δισ. ευρώ –αποτίμηση της 4ης Δεκεμβρίου. Πόσα λεφτά «έπεσαν» στην αγορά; Τα μισά. Πού είναι το άλλο 1 δισ. ευρώ; «Κάθεται» σε λογαριασμό κάποιας εμπορικής τράπεζας και περιμένει...
«Είναι θέμα πολιτικής βούλησης» θα πουν κάποιοι. Δε μου αρκεί. Ψάχνω να δω γιατί δεν δουλεύει η «μηχανή», γιατί η αντλία «δεν κατεβάζει καύσιμο», πού κολλάει το πράγμα.
Τι βρίσκω λοιπόν; Η Ειδική Υπηρεσία Συντονισμού της Εφαρμογής των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ έμενε μισό χρόνο ακέφαλη. Έφυγε εκείνος που είχε βάλει η ΝΔ και μετά από 5 μήνες το υπουργείο Ανάπτυξης έκανε προκήρυξη για τη θέση προϊσταμένου. Αλλά «στη ζούλα». Η προκήρυξη κυκλοφόρησε μέσω email μόνο σε ημετέρους και με καταληκτική διορία 1 εβδομάδα. Για «τα δικά μας παιδιά» και μόνο.
Το πήραν χαμπάρι στελέχη του υπουργείου, αντέδρασαν και η ηγεσία αναγκάστηκε να δώσει παράταση άλλη μια εβδομάδα, για να μπουν και άλλοι. Βρέθηκαν 15 υποψήφιοι. Ανάμεσά τους πολύπειρα στελέχη, διευθυντές με μεταπτυχιακά, κάτοχοι διδακτορικών στο αντικείμενο, υπάλληλοι με προϋπηρεσία στις Βρυξέλλες. Τελικά επελέγη ένας με άσχετο μεταπτυχιακό -στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Παρακάμφθηκαν στελέχη που γνωρίζουν πολύ καλά το ΕΣΠΑ, που ξέρουν τα λάθη, που έχουν γνώση και άποψη.
Για εμένα, αυτή είναι η ουσία του (κάθε) προβλήματος που ζούμε τώρα. Επιλέγονται άσχετοι, που ξέρουν ότι βρίσκονται στην καρέκλα όχι για τις γνώσεις τους, αλλά για να λένε «ναι» σε αυτούς που τους έβαλαν εκεί. Αν ήξεραν, μπορεί να έλεγαν και κανένα «όχι». Αλλά αυτό θα ήταν ενοχλητικό και επικίνδυνο για τις πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες εκείνων που τους επιλέγουν.
Πώς θα καλυφθούν τώρα οι καθυστερήσεις; Πώς θα αξιοποιηθούν τα κονδύλια; Τι θα μείνει από αυτά, ακόμα και αν «πέσουν» τελικώς κάποτε στην αγορά;
Είμαστε στο μηδέν. Κυνηγάμε την ουρά μας. Λείπει η εμπειρία και η γνώση. Δεσμεύουμε χρήματα που δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε. Πώς να κάνουμε μια αρχή, σε ένα σχέδιο με μέση και τέλος. Η πολιτική ηγεσία –και λόγω λανθασμένων προτάσεων των συμβούλων της- είχε έτοιμο σχέδιο εδώ και ένα χρόνο αλλά καθυστερούσε. Η αναθεώρηση του Στρατηγικού Σχεδίου και οι νέες κατευθύνσεις του συζητιούνται ένα χρόνο αλλά αποφάσεις δεν λαμβάνονται.
Και αυτό επειδή επιλέγονται διαρκώς παρατρεχάμενοι που σπεύδουν πρώτοι να πιάσουν «πόστα» στο τακτικό καλωσόρισμα της πολιτικής ηγεσίας στο υπουργείο, που έχουν συνεχείς «τυχαίες συναντήσεις» για ασήμαντες υποθέσεις και χειροφίλημα με τους (ή τις) συμβούλους των υπουργών.
Για όποιον αμφιβάλλει αν έτσι επιλέγονται οι «υπέθυνοι»: το νέο «πρόσωπο» επελέγη πριν καν ακόμα ολοκληρωθεί η διαδικασία των συνεντεύξεων των υπολοίπων υποψηφίων (από τους 15). Ακούγεται δε στο υπουργείο πως ετοιμάζεται και μία ακόμα επιλογή Προϊσταμένου για άλλη κενή θέση με παρεμφερές αντικείμενο, για την οποία προαλείφεται στέλεχος δίχως μεταπτυχιακό τίτλο και με επιστημονική εξειδίκευση άσχετη από τη συγχρηματοδότηση προγραμμάτων από την ΕΕ.
Η κυβέρνηση με Παπαδήμο πρωθυπουργό δε φαίνεται πως μπορεί να ανατρέψει τέτοια φαινόμενα. Δεν έχει το χρόνο καν για κάτι τέτοιο. Οι παρατρεχάμενοι του πολιτικού συστήματος που μας έφερε εδώ συνεχίζουν να παίζουν εν ου παικτοίς. Λες και είναι αυτοσκοπός η εξουσία, όσο χάλια και αν είναι τα πράγματα αύριο. Δεν ξέρουν πού πατάν και πού πηγαίνουν. Μη νομίζουν όμως ότι μασάμε και κουτόχορτο...
protothema