Λίγες μέρες μετά το «θρίαμβο» της Αγκ. Μέρκελ στις Βρυξέλλες οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής μοιάζουν σαν ένα πυροτέχνημα που έσβησε, στέλνοντας σε αγορές και οίκους αξιολόγησης όχι ένα μήνυμα αποφασιστικότητας αλλά ενός πρωτοφανούς βραχυκυκλώματος:
Πρώτα ήλθε η σαφής γερμανική τοποθέτηση ότι παρά την ταυτόχρονη για λίγους μήνες λειτουργία του Προσωρινού Μηχανισμού EFSF δεν πρόκειται να αθροιστούν οι διαθέσιμες εγγυήσεις.Ακολούθησε η δήλωση του επικεφαλής της Μπουντεσμπάνκ Βάιντεμαν που συνέδεσε την καταβολή της γερμανικής συμμετοχής στην ύψους 200 δισ. ευρώ ενίσχυση του ΔΝΤ με την συμμετοχή χωρών -μελών εκτός Ε.Ε. με την ανταπόκριση να εξαντλείται στην Ρωσία και την Fed να δηλώνει ότι δεν προτίθεται να συμβάλει στη στήριξη χωρών της Ευρωζώνης.
Η χαριστική βολή ήλθε την Παρασκευή με ταυτόχρονα δημοσιεύματα στην Handelsblatt και τους FT Deutschland, όπου οι δεσμεύσεις για δημοσιονομική σκληρή πειθαρχία φαίνεται να μεταλλάσσονται σε αυτοδεσμεύσεις, ενώ ως προς τον αυτοματισμό των κυρώσεων επιλέγεται η παραμονή στη δήλωση προθέσεων. Ετσι η σιδηρά πειθαρχία γίνεται εν μέρει light εν επιγνώσει του ασύμβατου μιας εξωθεσμικής διακυβερνητικής συμφωνίας των «26» με την εμπλοκή κοινοτικών θεσμών, όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και η Επιτροπή, αλλά και του φόβου δικαστικής προσφυγής της Βρετανίας.
Ο,τι απομένει προς υλοποίηση από τις αποφάσεις της Συνόδου είναι ο «χρυσός κανόνας» για τον περιορισμό των ελλειμμάτων, καθώς πρόκειται για αρμοδιότητα της εθνικής νομοθεσίας με κατάληξη τη συνταγματική κατοχύρωση. Εξαιρουμένης όμως της Γαλλίας, όπου απαιτείται πλειοψηφία των δύο τρίτων στο Κοινοβούλιο για τροποποίηση του Συντάγματος, με τους Σοσιαλιστές να αποκλείουν την προσυπογραφή τους.
Ετσι, το θεατρικό έργο «σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία» έναντι γερμανικής δέσμευσης για πλήρη και συνολική θωράκιση της Ευρωζώνης κατεβαίνει ύστερα από λίγες παραστάσεις.
Τι μένει; Πολύ απλά, το ίδιο τοπίο που είχε διαμορφωθεί πριν από τη Σύνοδο Κορυφής χωρίς όμως τις μεγάλες προσδοκίες για «fiscal compact» ή για «μπαζούκα».
Οι χώρες-μέλη της Ευρωζώνης με αξιολόγηση ΑΑΑ βρίσκονται στη μαρτυρική αναμονή της υποβάθμισης με πρώτη τη Γαλλία, με την οποία εκτυλίχθηκε ένα θρίλερ αναμονής της μοιραίας απόφασης το απόγευμα της Παρασκευής, με την ήδη περιορισμένη αξιοπιστία του EFSF να είναι υποθηκευμένη, το κόστος δανεισμού της Ιταλίας αλλά και της Ισπανίας ήδη απαγορευτικό, να συγκρατείται χάρη στην ΕΚΤ, χωρίς να μπορεί όμως να απαντηθεί το ερώτημα πώς θα διασωθούν οι αυτές δύο χώρες, καθώς ουδείς συμμερίζεται την άποψη του Βάιντεμαν ότι μπορούν να αντέξουν για κάποιο χρονικό διάστημα τον ακριβό δανεισμό.
Όλα δείχνουν ότι έχει διαμορφωθεί ένα σκηνικό ατυχήματος σε αναμονή, καθώς ουδείς πλέον αναμένει προληπτική δράση θωράκισης της Ευρωζώνης.
Είναι πλέον σαφές ότι δεν υπάρχουν δυνατότητες για ενδιάμεσες λύσεις, δεν υπάρχει δηλαδή δυνατότητα για αναδίπλωση σε μικρότερη Ευρωζώνη για το Βερολίνο.
Το δίλημμα είναι η αποδοχή του ρόλου της ΕΚΤ ως ύστατου δανειστή, της έκδοσης ευρω-ομολόγων και της μετατροπής της Ευρωζώνης σε Ένωση Μεταβιβάσεων (Transfer Union) ή η ασύντακτη αποσάθρωσή της με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την παγκόσμια οικονομία.
Υπό το φως των παραπάνω η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής προβάλλει περισσότερο ως προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισης, ως ύστατη απόπειρα εξαγοράς χρόνου, παρά ως εύθραυστος συμβιβασμός που άντεξε για λίγες μέρες.
Από σιδηρά... light
Η χαριστική βολή ήλθε την Παρασκευή με ταυτόχρονα δημοσιεύματα στην Handelsblatt και τους FT Deutschland, όπου οι δεσμεύσεις για δημοσιονομική σκληρή πειθαρχία φαίνεται να μεταλλάσσονται σε αυτοδεσμεύσεις, ενώ ως προς τον αυτοματισμό των κυρώσεων επιλέγεται η παραμονή στη δήλωση προθέσεων. Ετσι η σιδηρά πειθαρχία γίνεται εν μέρει light...
imerisia.gr
ILIAS