Αριστερά; Ιδού η ευκαιρία

Ο Παπαδήμος προσπαθεί να μαζέψει τους υπουργούς του, που διασταυρώνουν δημοσίως τα ξίφη τους. Το δυνατό ΠΑΣΟΚ του 2009 μετράει τώρα πληγές και ψάχνει να βρει με ποιον τρόπο θα μπορέσει να επιβιώσει στις ερχόμενες εκλογές. Η Ν.Δ. αντιπολιτεύεται τις διακηρύξεις της και την κυβέρνηση ενώ είναι συμπολίτευση και ο Σαμαράς ψάχνει κοινό τόπο ανάμεσα στο μαύρο και στο άσπρο, με αποτέλεσμα να επιτείνει το γκρίζο του ίδιου και του κόμματός του. Και από τους συγκυβερνώντες μόνο το ΛΑΟΣ φαίνεται τόσο καλά στην υγεία του, ώστε οι υπουργοί του να οργανώνουν δημοσίως μπρα-ντε-φερ με συναδέλφους τους, κατά προτίμηση του ΠΑΣΟΚ, και να λάμπουν από κυβερνητική ευτυχία. Γιατί χαίρεται ο Βορίδης και χαμογελά πατέρα;

Η λαϊκή σοφία λέει ότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν από την αυγή και όσο κι αν αυτό ηχεί σαν παρηγοριά, έχει κάποια αλήθεια

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ η αστάθεια και η ρευστότητα έχει εγκατασταθεί για καλά στο πολιτικό σκηνικό. Από τη μια γιατί οι εκλογές δεν αφήνουν τα εθνικά αντανακλαστικά των συνεταίρων να εκδηλωθούν σε όλο τους το εύρος -καλό το έθνος, αλλά καλύτερες οι κάλπες. Από την άλλη γιατί έτσι κι αλλιώς, εδώ και καιρό, το σύστημα τρίζει και γέρνει επικίνδυνα, όσο κι αν προσπαθούν οι μάστορες των σεναρίων και της διαιώνισής του να το φέρουν σε λογαριασμό. Το αποτέλεσμα είναι να παρακολουθούμε μια κυβέρνηση σε διαρκή αγωνία επιβίωσης, στοιχειώδους αρμονίας μεταξύ των μελών της, αλλά και εξυπηρέτησης των σκοπών για τους οποίους σχηματίστηκε και ψηφίστηκε από όλους πλην Λακεδαιμονίων.
ΟΠΟΙΟΣ αναρωτιέται αν οι αγώνες έχουν αποτέλεσμα, καλό είναι να το υπολογίζει κι αυτό. Δεν βρέθηκε ο Παπανδρέου στα αζήτητα μόνο ούτε κυρίως εξαιτίας του φεστιβάλ των Καννών και του δημοψηφίσματος. Τον πέταξαν από το Μαξίμου γιατί είχε φθαρεί τόσο ώστε να μην μπορεί να κάνει τη δουλειά. Και είχε φθαρεί τόσο επειδή η αντίδραση, η αντίσταση, η αγανάκτηση για την πολιτική που επέβαλε πήρε διαστάσεις ικανές να ανατρέψουν όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά και τα στηρίγματά της και τους παράπλευρους φίλους και τοποτηρητές της. Ως εκ τούτου εφευρέθηκε η λύση Παπαδήμου, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από τη μια καρπός της χρεωκοπίας τους συστήματος εξουσίας και από την άλλη ανάχωμα στο διογκούμενο κύμα διαμαρτυρίας και αντίστασης.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ανάχωμα; Αυτό κανένας δεν μπορεί να το πει, αλλά σίγουρα η σημερινή ρευστότητα, η εμφανής αδυναμία των επαγγελματιών της εξουσίας να εξουσιάζουν με κάποια σταθερότητα και κάποια προοπτική, η καταφυγή σε έναν τραπεζίτη για να λύσει τα προβλήματα που δημιούργησαν οι τράπεζες, και η αστάθεια ακόμα του κυβερνητικού σχήματος -εξ ου και οι αγωνιώδεις εκκλήσεις από πολλές ομάδες συμφερόντων και οι προειδοποιήσεις Ψυχάρη να είναι όλοι «σοβαροί»- αποτελούν μια ευκαιρία για όσους υποστηρίζουν ότι ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός. Μια ευκαιρία όχι απλώς να ενισχύσουν εκλογικά τις θέσεις τους, αλλά να επηρεάσουν αποφάσεις, να ανοίξουν δρόμους, να δώσουν στη χώρα και στην Ευρώπη ένα μήνυμα ότι αυτοί που φαίνονται ανίκητοι δεν είναι. Και γίνεται, είναι δυνατό ακόμη και οι πανίσχυρες αγορές να βρουν τον μάστορά τους -δεν τελείωσε η πολιτική, τώρα αρχίζει.
ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ η σημερινή φάση είναι καλύτερη από τη χθεσινή, όσο κι αν η κοινωνία ζει την καταιγίδα των φόρων και σκιάζεται από τη φοβέρα της χρεωκοπίας και τη σκλαβιά των αλλοδαπών κέντρων εξουσίας. Η λαϊκή σοφία λέει ότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν από την αυγή και όσο κι αν αυτό ηχεί σαν παρηγοριά, έχει κάποια αλήθεια. Οι από πάνω σήμερα δύσκολα μπορούν και οι από κάτω σίγουρα δεν θέλουν. Αν η αριστερά μεταμορφώσει σε πράξη τις διαπιστώσεις της, εξομαλύνει ή παραμερίσει τις διαφορές της, αντιστοιχίσει την ενότητά της με τις ανάγκες της κοινωνίας και της χώρας, είναι δυνατό να βρεθούμε γρήγορα μπροστά σε τέτοιες αλλαγές που σε άλλες περιπτώσεις θα χρειάζονταν χρόνια για να συντελεστούν -και αν... Υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι η αριστερά μπορεί να αποδείξει ότι υπάρχει ως ζωντανή δύναμη ικανή να προσαρμόζεται στις συνθήκες και να αξιοποιεί τις ευκαιρίες που στην πολιτική σπάνια, πολύ σπάνια δίνονται...

Καρτερός Θανάσης 
Aygi