Απολύτως νόμιμες και υπαρκτές είναι οι απαιτήσεις της χώρας για τις γερμανικές επανορθώσεις, όπως προκύπτει από έγγραφο που έφερε στη δημοσιότητα η “Real Νews“.
Πρόκειται για έγγραφο του γενικού διευθυντή της νομικής υπηρεσίας της Καγκελαρίας Horst Teltschik στις 15 Μαΐου 1990 προς τον Καγκελάριο Χέλμουτ Κολ, με θέμα τη νομιμοποίηση ενδεχόμενο απαιτήσεων επανορθώσεων των νικητών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κατά μίας ενωμένης Γερμανίας.
Έγγραφο που αποκαλύπτει πως το 1990 με την ενοποίηση της Γερμανίας και την υπογραφή συνθήκης ειρήνης, οι απαιτήσεις των νικητών, άρα και της Ελλάδας, είναι απολύτως υπαρκτές και νόμιμες. Και παραμένουν υπαρκτές εφόσον η Αθηνά από το 1990 και μετά ουδέποτε έχει παραιτηθεί από τις διεκδικήσεις αυτές, ασχέτως αν επισήμως δεν τις έχει θέσει στο τραπέζι.
«Το πότε θα επιτευχθεί η οριστική ρύθμιση του ζητήματος των επανορθώσεων δεν ρυθμίζεται στη Σύμβαση του Λονδίνου», παραδέχεται στη γνωμοδότησή του ο γενικός διευθυντής της καγκελαρίας, σύμφωνα με το έγγραφο.
«Απαίτηση των πρώην αντιπάλων μας για καταβολή επανορθώσεων θα μπορούσε να προκύψει μόνο βάσει υποχρεώσεων, τις οποίες θα αναλαμβάναμε στο πλαίσιο μιας συνθήκης ειρήνης ή άλλης συμφωνίας που θα ρύθμιζε το ζήτημα των αποζημιώσεων. Την ανάληψη τέτοιων υποχρεώσεων θέλουμε να αποφύγουμε με κάθε τρόπο.
Επί τη βάση των προεκτεθεισών προβλέψεων της μαεταβατικής συνθήκης δεν μπορούμε σε περίπτωση σύναψης επίσημης συνθήκης ειρήνης να αποφύγουμε το να τεθεί το ζήτημα των επανορθώσεων επί της τραπέζης στο σύνολό του όσο και υπό μορφή συγκεκριμένης συμφωνίας, ούτε το να τεθούμε υπό πίεση, ώστε να δεσμευτούμε σε πληρωμή επανορθώσεων» αναφέρεται στο έγγραφο.
Πρόκειται για έγγραφο του γενικού διευθυντή της νομικής υπηρεσίας της Καγκελαρίας Horst Teltschik στις 15 Μαΐου 1990 προς τον Καγκελάριο Χέλμουτ Κολ, με θέμα τη νομιμοποίηση ενδεχόμενο απαιτήσεων επανορθώσεων των νικητών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κατά μίας ενωμένης Γερμανίας.
Έγγραφο που αποκαλύπτει πως το 1990 με την ενοποίηση της Γερμανίας και την υπογραφή συνθήκης ειρήνης, οι απαιτήσεις των νικητών, άρα και της Ελλάδας, είναι απολύτως υπαρκτές και νόμιμες. Και παραμένουν υπαρκτές εφόσον η Αθηνά από το 1990 και μετά ουδέποτε έχει παραιτηθεί από τις διεκδικήσεις αυτές, ασχέτως αν επισήμως δεν τις έχει θέσει στο τραπέζι.
«Το πότε θα επιτευχθεί η οριστική ρύθμιση του ζητήματος των επανορθώσεων δεν ρυθμίζεται στη Σύμβαση του Λονδίνου», παραδέχεται στη γνωμοδότησή του ο γενικός διευθυντής της καγκελαρίας, σύμφωνα με το έγγραφο.
«Απαίτηση των πρώην αντιπάλων μας για καταβολή επανορθώσεων θα μπορούσε να προκύψει μόνο βάσει υποχρεώσεων, τις οποίες θα αναλαμβάναμε στο πλαίσιο μιας συνθήκης ειρήνης ή άλλης συμφωνίας που θα ρύθμιζε το ζήτημα των αποζημιώσεων. Την ανάληψη τέτοιων υποχρεώσεων θέλουμε να αποφύγουμε με κάθε τρόπο.
Επί τη βάση των προεκτεθεισών προβλέψεων της μαεταβατικής συνθήκης δεν μπορούμε σε περίπτωση σύναψης επίσημης συνθήκης ειρήνης να αποφύγουμε το να τεθεί το ζήτημα των επανορθώσεων επί της τραπέζης στο σύνολό του όσο και υπό μορφή συγκεκριμένης συμφωνίας, ούτε το να τεθούμε υπό πίεση, ώστε να δεσμευτούμε σε πληρωμή επανορθώσεων» αναφέρεται στο έγγραφο.