Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Μια φορά και έναν καιρό ήταν η Νησιωτικότητα...

αγαπημένη μου παροιμία είναι αυτή που λέει μεγάλη μπουκιά φάε, παρακάτω δεν θυμάμαι αλλά μέχρι εκεί μου αρέσει πολύOk, boys and girls, ας πούμε ότι έχουμε σίγουρο πια το γεγονός ότι θα πάμε σε ενιαίο συντελεστή ΦΠΑ. Περιμένοντας τα ακριβή ποσοστά για να δούμε και πόσο από το υπόλοιπο ελάχιστο πλέον μαλλί θα μας μείνει, λέω να μουρμουρίσω λιγάκι για κάτι άλλο, και όχι για το ότι τελικά μετά από τόσα και τόσα φαίνεται να μην το γλιτώνουμε. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά για...

...αργότερα, γιατί για την ώρα μάλλον δεν έχουν καταλήξει ακόμα και δεν ξέρουμε τι ακριβώς γίνεται.

Μου κάνει εντύπωση πως δεν σχολιάζει κανένας ακόμα την φιλοσοφία του "ενιαίου" στους συντελεστές. Δηλαδή, γιατί ο φόρος προστιθέμενης αξίας να είναι ενιαίος; μήπως γιατί είμαστε ως φορολογούμενοι γεωγραφικά ίσοι; όχι βέβαια απαντώ...
Τόσα χρόνια η διαφορά στους συντελεστές είχε μόνο έναν σκοπό, να καλύψει έστω και με ένα μικρό ποσοστό την αδυναμία του κεντρικού κράτους για το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στα νησιά, την απόσταση. Και αναρωτιέμαι (καλά δεν αναρωτιέμαι, έτσι το γράφω), αν άλλαξε κάτι σε αυτό, μήπως αποφάσισε το κράτος να παρέμβει ουσιαστικά ώστε οι πολίτες των νησιών να είμαστε στην ίδια κατηγορία με τους υπόλοιπους; Όχι από όσο μπορώ να ξέρω, γιατί δεν έχουμε και κανάλια στην Τήλο για να μάθω...

Μήπως μειώθηκε το 30% τουλάχιστον επιπλέον κόστος μεταφοράς για το οτιδήποτε και για τον οποιοδήποτε σε σχέση με την ηπειρωτική χώρα; Μήπως οι κρατικές υπηρεσίες και δομές του κράτους έγιναν οι ίδιες με την υπόλοιπη χώρα; Όχι ξανά απαντώ, με μια μικρή επιφύλαξη γιατί όπως είπα δεν έχουμε τηλεόραση στην Τήλο και δεν μπορώ να δω την Όλγα για να με ενημερώσει...
Αν λοιπόν δεν άλλαξε κάτι, γιατί ρε παιδιά να έχουμε ενιαίους συντελεστές;
Α, και κάτι τελευταίο, αν θυμάμαι καλά υπήρχε και κάτι στο σύνταγμα, να δεις πως το λέγανε... ναι το θυμήθηκα! Το λέγανε Νησιωτικότητα...



Ακάλυπτος