Προφανώς το κούρεμα του ελληνικού χρέους είναι προ των πυλών. Η Μέρκελ το είπε σχεδόν καθαρά μιλώντας στους Ευρωπαίους επιτρόπους. Τώρα συζητούν τη γενναία ένεση προς τις τράπεζες, που θα υποστούν υποτίθεται απώλειες από την ελληνική χρεοκοπία. Και μόλις οι αγορές μυρίστηκαν ότι η μεν Ελλάδα πάει άκλαυτη, οι δε τράπεζες προικοδοτούνται, πήραν οι δείκτες στα χρηματιστήρια την ανιούσα. Για να αποδειχτεί για χιλιοστή φορά ότι ζούμε σε ένα κόσμο που βάζει τις τράπεζες πάνω από τους λαούς –σιγά τη διαπίστωση θα πείτε, άσε που μπορεί να θυμώσει και κάποιος έγκυρος δημοσιολόγος για την ηθικολογία.
Για όποιον δεν κατάλαβε ακόμα πάντως, η τελική σφαλιάρα στη χώρα μας είναι ήδη γεγονός, αφού έχει ήδη ενσωματωθεί ως βεβαιότητα όχι μόνο στις εκθέσεις όσων την προκάλεσαν –αυτό όμως είναι μια άλλη διδακτική ιστορία- αλλά και στο παγκόσμιο παιγνίδι όπου ποντάρεται η τύχη όχι μόνο οικονομιών, αλλά και χωρών ολόκληρων. Στο παιγνίδι αυτό, που το παρακολουθούν χαμογελώντας αισιόδοξα ο Παπανδρέου κι ο Βενιζέλος, ο μεγάλος χαμένος είμαστε εμείς. Αυτό είναι ήδη αποφασισμένο και προσδεθείτε γιατί πλησιάζει η ώρα που θα σκάσει το νέο και στην Αθήνα η οποία είθισται τον τελευταίο καιρό να μαθαίνει τελευταία όσα την αφορούν.
Και τι σημαίνει η χρεοκοπία, ή το κούρεμα, ή όπως αλλιώς το πείτε; Ότι θα μας απαλλάξουν οι εταίροι μας από το μισό χρέος είναι η αφελώς αισιόδοξη άποψη. Αμ δε! Θα διακηρύξουν απλούστατα με τον πιο επίσημο τρόπο ότι είμαστε μπαταχτσήδες, ότι δεν είμαστε σε θέση να πληρώσουμε τα χρέη μας –και συγνώμη για το μας, αλλά σε μας τα έχουν φορτώσει- και ως εκ τούτου η Ελλάδα θα βρεθεί στον παγκόσμιο Τειρεσία, κανένας δεν θα της δίνει ούτε ευρώ τσακιστό, και συνεπώς θα κρεμαστεί για άγνωστο χρονικό διάστημα από το τσιγκέλι του ΔΝΤ, κάποιου ευρωπαϊκού ΔΝΤ και του πλούσιου ευρωπαϊκού βορρά.
Από κει και πέρα όλοι ξέρετε τι γίνεται όταν κρεμαστεί κανείς σε τέτοιο τσιγκέλι. Περάστε κόσμε στο οικόπεδο που κάποτε νόμιζε ότι είναι ανεξάρτητη χώρα –είναι ηλιόλουστο, διαθέτει υποδομές, πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, ψοφοδεείς δήθεν κυβερνήτες και στρατιές φτώχειας και ανεργίας. Ανατριχιαστικό μέλλον ε; Μα για ποιο μέλλον μιλάτε, αυτό είναι το παρόν μας…
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΤΕΡΟΣ