Ευχαριστούμε, που πετάξατε στο δρόμο 120.000 τεμπέληδες υπαλλήλους του Δημοσίου και σκέφτεστε να πετάξετε άλλους τόσους
Ευχαριστούμε που καθιερώνετε τον κατώτατο μισθό στα 550 ευρώ, και μελλοντικά στα 400 ευρώ αποδεικνύοντας ότι η ευτυχία κρύβεται στα λίγα.
Ευχαριστούμε που απαλλάσσετε από το έντονο άγχος, της διαχείρισης, χιλιάδες εργαζόμενους, μειώνοντάς τους τα συνολικά εισοδήματα κατά 30%.
Ευχαριστούμε που ξεφορτώνεστε από το κράτος μας, άχρηστα λιμάνια, περιττές εγκαταστάσεις, απόμερες παραλίες, πουλώντας τες σε ξένους επενδυτές.
Ευχαριστούμε που καταργήσατε τον αναχρονιστικό και απρόσωπο τρόπο της συλλογικής διαπραγμάτευσης, και τον αντικαταστήσατε από την μοντέρνα μέθοδο της προσωπικής διαπραγμάτευσης, εκεί όπου θα μπορούν να μιλήσουν η ψυχή και τα μάτια.
Ευχαριστούμε που επιτέλους, κόψατε τις περιττές χρηματοδοτήσεις και επιδοτήσεις, σε τυφλούς, κωφούς, ψυχικά αναπήρους. Ήταν πεταμένα λεφτά.
Ευχαριστούμε, που ανοίγετε το επάγγελμα του ταξιτζή , γιατί, θέλουμε όλοι να γίνουμε ταρίφες, για να καθόμαστε, με τις ώρες στις γεμάτες πιάτσες, πίνοντας φρέντο.
Ευχαριστούμε, που με τις πολιτικές σας διώχνετε εκτός Ελλάδας, χιλιάδες, νέους, μαθητές και φοιτητές, που το μόνο που ήξεραν να κάνουν ήταν να πέφτουν με τα μούτρα στο διάβασμα, οι σπασίκλες.
Ευχαριστούμε για το νέο όραμά σας για την παιδεία, που συμπυκνώνεται, στην φράση: «χωρίς γνώση, χωρίς βιβλία, χωρίς παιδεία, όλα τα αγοράζει μια εταιρεία».
Ευχαριστούμε που συνενώσατε σχολεία, νοσοκομεία, βοηθώντας έτσι στην αντιμετώπιση του πιο μεγάλου προβλήματος των σύγχρονων κοινωνιών, της μοναξιάς. Να ελπίζουμε και στην συνένωση νεκροταφείων;
Ευχαριστούμε που με τις αποφάσεις σας, αποκαλύψατε τους δειλούς της κοινωνίας μας, βοηθώντας τους να αυτοκτονήσουν.
Ευχαριστούμε που μας ψεκάζετε, με χημικά, σε κάθε διαδήλωση. Καταλαβαίνουμε έτσι, την αξία και την ομορφιά, που κρύβεται στο δάκρυ και στα βουρκωμένα μάτια.
Ευχαριστούμε, τέλος που υπάρχετε.
Ευχαριστούμε που συνυπάρχουμε.
Με την ευχή και την ελπίδα, ο Θεός, να κόβει από εμάς, μέρες, μισθούς, συντάξεις, χαρές, ελπίδες, προσδοκίες και να τα δίνει σε εσάς.
Σας ευχαριστούμε.
Θύμιος Κ.
Ελληνοφρένεια
Ευχαριστούμε που καθιερώνετε τον κατώτατο μισθό στα 550 ευρώ, και μελλοντικά στα 400 ευρώ αποδεικνύοντας ότι η ευτυχία κρύβεται στα λίγα.
Ευχαριστούμε που απαλλάσσετε από το έντονο άγχος, της διαχείρισης, χιλιάδες εργαζόμενους, μειώνοντάς τους τα συνολικά εισοδήματα κατά 30%.
Ευχαριστούμε που ξεφορτώνεστε από το κράτος μας, άχρηστα λιμάνια, περιττές εγκαταστάσεις, απόμερες παραλίες, πουλώντας τες σε ξένους επενδυτές.
Ευχαριστούμε που καταργήσατε τον αναχρονιστικό και απρόσωπο τρόπο της συλλογικής διαπραγμάτευσης, και τον αντικαταστήσατε από την μοντέρνα μέθοδο της προσωπικής διαπραγμάτευσης, εκεί όπου θα μπορούν να μιλήσουν η ψυχή και τα μάτια.
Ευχαριστούμε που επιτέλους, κόψατε τις περιττές χρηματοδοτήσεις και επιδοτήσεις, σε τυφλούς, κωφούς, ψυχικά αναπήρους. Ήταν πεταμένα λεφτά.
Ευχαριστούμε, που ανοίγετε το επάγγελμα του ταξιτζή , γιατί, θέλουμε όλοι να γίνουμε ταρίφες, για να καθόμαστε, με τις ώρες στις γεμάτες πιάτσες, πίνοντας φρέντο.
Ευχαριστούμε, που με τις πολιτικές σας διώχνετε εκτός Ελλάδας, χιλιάδες, νέους, μαθητές και φοιτητές, που το μόνο που ήξεραν να κάνουν ήταν να πέφτουν με τα μούτρα στο διάβασμα, οι σπασίκλες.
Ευχαριστούμε για το νέο όραμά σας για την παιδεία, που συμπυκνώνεται, στην φράση: «χωρίς γνώση, χωρίς βιβλία, χωρίς παιδεία, όλα τα αγοράζει μια εταιρεία».
Ευχαριστούμε που συνενώσατε σχολεία, νοσοκομεία, βοηθώντας έτσι στην αντιμετώπιση του πιο μεγάλου προβλήματος των σύγχρονων κοινωνιών, της μοναξιάς. Να ελπίζουμε και στην συνένωση νεκροταφείων;
Ευχαριστούμε που με τις αποφάσεις σας, αποκαλύψατε τους δειλούς της κοινωνίας μας, βοηθώντας τους να αυτοκτονήσουν.
Ευχαριστούμε που μας ψεκάζετε, με χημικά, σε κάθε διαδήλωση. Καταλαβαίνουμε έτσι, την αξία και την ομορφιά, που κρύβεται στο δάκρυ και στα βουρκωμένα μάτια.
Ευχαριστούμε, τέλος που υπάρχετε.
Ευχαριστούμε που συνυπάρχουμε.
Με την ευχή και την ελπίδα, ο Θεός, να κόβει από εμάς, μέρες, μισθούς, συντάξεις, χαρές, ελπίδες, προσδοκίες και να τα δίνει σε εσάς.
Σας ευχαριστούμε.
Θύμιος Κ.
Ελληνοφρένεια