Ο άνεργος κύριος Η, που κάθε φορά χρονιάρες μέρες εμφανίζεται για να ταράξει τις αριστερές συνειδήσεις μας με την έλλειψη συνείδησης που τον διακρίνει, έκανε δυστυχώς την εμφάνισή του κι αυτό το Πάσχα. Για να αποδειχτεί ότι ελάχιστοι είναι οι δημοσιογράφοι που δεν αισθάνονται ότι έχουν την ανάγκη αλλά και το ταλέντο να καταγράψουν απλές αλλά με βαθύ νόημα ανθρώπινες ιστορίες, απείρως πιο διδακτικές από τα περισπούδαστα άρθρα που συνήθως σκαρώνουν
Στον ζωολογικό κήπο
Παραμονές Πάσχα ένα λιοντάρι το 'σκασε από το κλουβί του και για κακή τύχη του κυρίου Η διάλεξε να το κάνει ακριβώς την ηλιόλουστη μέρα που εκείνος σκότωνε κάποιες ώρες της ανεργίας του στα δρομάκια του ζωολογικού κήπου. Κι ενώ οι φύλακες σφύριζαν και έτρεχαν σαν τρελοί να βρουν τον δραπέτη, ο κύριος Η κοιμόταν ανυποψίαστος σε ένα απόμερο παγκάκι, πίσω από μια συστάδα θάμνων, με αποτέλεσμα να συμβεί αυτό που όλοι υποψιάζεστε. Ξαφνικά τινάχτηκε πάνω από έναν τρομαχτικό βρυχηθμό και αντίκρισε κολλητά στο πρόσωπό του το ανοιχτό στόμα του λιονταριού.
Και δεν με τρως; είπε κουρασμένα μόλις συνειδητοποίησε τι γινόταν. Έτσι κι αλλιώς είμαι άνεργος.
Μόλις άκουσε αυτά τα λόγια όμως το λιοντάρι όχι μόνο δεν τον έφαγε, αλλά σταμάτησε να βρυχάται και κάθισε σαν μεγάλη γατούλα στα πόδια του. Και όταν μια κουστωδία από φύλακες, με επικεφαλής τον ίδιο τον διευθυντή του ζωολογικού κήπου, κατέφθασαν εκεί οδηγημένοι από τους βρυχηθμούς, αντίκρισαν το πρωτοφανές θέαμα ένας ήρεμος άντρας να χαϊδεύει τη χαίτη του άγριου λιονταριού κι εκείνο να του γλείφει τρυφερά τα χέρια. Και να βρυχάται άγρια μόνο όταν κάποιος προσπαθούσε να πλησιάσει, μέχρι που με ένα νόημα του διευθυντή ο κύριος Η σηκώθηκε κι εκείνο τον ακολούθησε στο κλουβί του, όπου μπήκαν μάλιστα μαζί, συνεχίζοντας τα τρυφερά τους χάδια.
Φυσικά, αμέσως μετά το επεισόδιο αυτό, ο κύριος Η, που αποδείχτηκε αναντικατάστατος γητευτής αγρίων ζώων, προσελήφθη με πρόταση του διευθυντή και με πολύ καλό μισθό στο ζωολογικό κήπο. Και έμενε σ’ αυτή τη δουλειά, ασφαλής και ευτυχισμένος ανάμεσα στα θηρία, με τα οποία βρήκε κοινή γλώσσα, κατανόηση και αλληλεγγύη για αρκετό διάστημα. Πιο συγκεκριμένα, για όσο κράτησε ο ύπνος του στο παγκάκι.
Μετά υποχρεώθηκε να επιστρέψει πάλι στους ανθρώπους.
Γυμναστική μελαγχολίας
Παρά το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό είχε μια εποχική απασχόληση, ο κύριος Η έδειχνε εντούτοις πολύ μελαγχολικός ένα απόγευμα παραμονές του Πάσχα που καθόταν κοντά στο παράθυρο του σπιτιού του, κοιτάζοντας τον άδειο δρόμο. Πράγμα που φυσικά πρόσεξε αμέσως η κυρία Η.
Τώρα, του είπε, δόξα τω Θεώ έχεις μια δουλίτσα, τα φέρνουμε βόλτα κι από υγεία είμαστε όλοι καλά. Γιατί λοιπόν είσαι μελαγχολικός;
Μα όχι, δεν είμαι πραγματικά μελαγχολικός, διαμαρτυρήθηκε ο κύριος Η. Απλώς γυμνάζομαι.
Ο έκτος
Αφού πείνασε αρκετούς μήνες στην ανεργία, ο κύριος Η πληροφορήθηκε ότι κάπου ζητούσαν τεχνίτες της ειδικότητάς του και φυσικά έτρεξε από τα μαύρα χαράματα στη διεύθυνση που αναγραφόταν στην εφημερίδα, όπου όμως διαπίστωσε ότι παρ’ όλη την ταχύτητά του τον είχαν προλάβει άλλοι πέντε.
Πήρε λοιπόν την έκτη θέση στην ουρά τη στιγμή ακριβώς που ο επίδοξος εργοδότης πλησίασε τους επίδοξους υπαλλήλους του και άρχισε να τους εξηγεί τους όρους της απασχόλησής τους. Και οι όροι ήταν ότι δεν υπήρχαν όροι, μόνο μεγάλες απαιτήσεις και μικρή αμοιβή.
Απαράδεκτο και εξοργιστικό! Εκμεταλλεύονται την κατάσταση και μας εκβιάζουν, σκέφτηκε θυμωμένος ο κύριος Η, αλλά χωρίς να ανοίξει το στόμα του κινήθηκε προς τα μέσα, μετά φυσικά από τον πρώτο, τον δεύτερο, τον τρίτο, τον τέταρτο και τον πέμπτο της ουράς, που ο επίδοξος εργοδότης τους κοίταζε ευχαριστημένος για τα αποτελέσματα της ρητορικής του δεινότητας να περνούν την πόρτα. Τον κύριο Η, όμως, δυστυχώς γι’ αυτόν, άπλωσε το χέρι και τον σταμάτησε. Χρειάζομαι μόνο πέντε του είπε και του έδειξε την έξοδο.
Τουλάχιστον εγώ δεν δέχτηκα τους όρους του, σκέφτηκε με κάποια περηφάνια ο κύριος Η βγαίνοντας αργά και με τα χέρια στις τσέπες στον δρόμο.
Αυγή
Στον ζωολογικό κήπο
Παραμονές Πάσχα ένα λιοντάρι το 'σκασε από το κλουβί του και για κακή τύχη του κυρίου Η διάλεξε να το κάνει ακριβώς την ηλιόλουστη μέρα που εκείνος σκότωνε κάποιες ώρες της ανεργίας του στα δρομάκια του ζωολογικού κήπου. Κι ενώ οι φύλακες σφύριζαν και έτρεχαν σαν τρελοί να βρουν τον δραπέτη, ο κύριος Η κοιμόταν ανυποψίαστος σε ένα απόμερο παγκάκι, πίσω από μια συστάδα θάμνων, με αποτέλεσμα να συμβεί αυτό που όλοι υποψιάζεστε. Ξαφνικά τινάχτηκε πάνω από έναν τρομαχτικό βρυχηθμό και αντίκρισε κολλητά στο πρόσωπό του το ανοιχτό στόμα του λιονταριού.
Και δεν με τρως; είπε κουρασμένα μόλις συνειδητοποίησε τι γινόταν. Έτσι κι αλλιώς είμαι άνεργος.
Μόλις άκουσε αυτά τα λόγια όμως το λιοντάρι όχι μόνο δεν τον έφαγε, αλλά σταμάτησε να βρυχάται και κάθισε σαν μεγάλη γατούλα στα πόδια του. Και όταν μια κουστωδία από φύλακες, με επικεφαλής τον ίδιο τον διευθυντή του ζωολογικού κήπου, κατέφθασαν εκεί οδηγημένοι από τους βρυχηθμούς, αντίκρισαν το πρωτοφανές θέαμα ένας ήρεμος άντρας να χαϊδεύει τη χαίτη του άγριου λιονταριού κι εκείνο να του γλείφει τρυφερά τα χέρια. Και να βρυχάται άγρια μόνο όταν κάποιος προσπαθούσε να πλησιάσει, μέχρι που με ένα νόημα του διευθυντή ο κύριος Η σηκώθηκε κι εκείνο τον ακολούθησε στο κλουβί του, όπου μπήκαν μάλιστα μαζί, συνεχίζοντας τα τρυφερά τους χάδια.
Φυσικά, αμέσως μετά το επεισόδιο αυτό, ο κύριος Η, που αποδείχτηκε αναντικατάστατος γητευτής αγρίων ζώων, προσελήφθη με πρόταση του διευθυντή και με πολύ καλό μισθό στο ζωολογικό κήπο. Και έμενε σ’ αυτή τη δουλειά, ασφαλής και ευτυχισμένος ανάμεσα στα θηρία, με τα οποία βρήκε κοινή γλώσσα, κατανόηση και αλληλεγγύη για αρκετό διάστημα. Πιο συγκεκριμένα, για όσο κράτησε ο ύπνος του στο παγκάκι.
Μετά υποχρεώθηκε να επιστρέψει πάλι στους ανθρώπους.
Γυμναστική μελαγχολίας
Παρά το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό είχε μια εποχική απασχόληση, ο κύριος Η έδειχνε εντούτοις πολύ μελαγχολικός ένα απόγευμα παραμονές του Πάσχα που καθόταν κοντά στο παράθυρο του σπιτιού του, κοιτάζοντας τον άδειο δρόμο. Πράγμα που φυσικά πρόσεξε αμέσως η κυρία Η.
Τώρα, του είπε, δόξα τω Θεώ έχεις μια δουλίτσα, τα φέρνουμε βόλτα κι από υγεία είμαστε όλοι καλά. Γιατί λοιπόν είσαι μελαγχολικός;
Μα όχι, δεν είμαι πραγματικά μελαγχολικός, διαμαρτυρήθηκε ο κύριος Η. Απλώς γυμνάζομαι.
Ο έκτος
Αφού πείνασε αρκετούς μήνες στην ανεργία, ο κύριος Η πληροφορήθηκε ότι κάπου ζητούσαν τεχνίτες της ειδικότητάς του και φυσικά έτρεξε από τα μαύρα χαράματα στη διεύθυνση που αναγραφόταν στην εφημερίδα, όπου όμως διαπίστωσε ότι παρ’ όλη την ταχύτητά του τον είχαν προλάβει άλλοι πέντε.
Πήρε λοιπόν την έκτη θέση στην ουρά τη στιγμή ακριβώς που ο επίδοξος εργοδότης πλησίασε τους επίδοξους υπαλλήλους του και άρχισε να τους εξηγεί τους όρους της απασχόλησής τους. Και οι όροι ήταν ότι δεν υπήρχαν όροι, μόνο μεγάλες απαιτήσεις και μικρή αμοιβή.
Απαράδεκτο και εξοργιστικό! Εκμεταλλεύονται την κατάσταση και μας εκβιάζουν, σκέφτηκε θυμωμένος ο κύριος Η, αλλά χωρίς να ανοίξει το στόμα του κινήθηκε προς τα μέσα, μετά φυσικά από τον πρώτο, τον δεύτερο, τον τρίτο, τον τέταρτο και τον πέμπτο της ουράς, που ο επίδοξος εργοδότης τους κοίταζε ευχαριστημένος για τα αποτελέσματα της ρητορικής του δεινότητας να περνούν την πόρτα. Τον κύριο Η, όμως, δυστυχώς γι’ αυτόν, άπλωσε το χέρι και τον σταμάτησε. Χρειάζομαι μόνο πέντε του είπε και του έδειξε την έξοδο.
Τουλάχιστον εγώ δεν δέχτηκα τους όρους του, σκέφτηκε με κάποια περηφάνια ο κύριος Η βγαίνοντας αργά και με τα χέρια στις τσέπες στον δρόμο.
Αυγή