O Γιάννης Παρασκευάς γράφει για τον Ακη

«Και τον αγγάρευσαν ίνα άρη τον Σταυρόν αυτού».
Σύμπτωση ή σκοπιμότητα, η τυφλή διακαιοσύνη επέλεξε την ημέρα και τον πιο κατάλληλο αχθοφόρο για να μεταφέρει στους ώμους του τον Σταυρό της εξιλέωσης όλων των διεφθαρμένων του Ελληνικού Δημόσιου Βίου.
Επελέγη ο ένας «ως ακίδα» ο πλέον επώνυμος για την ικανοποίηση του αιμοδιψούς πλήθους «ινά πληρωθεί το ρηθέν» και κάποιος να πάει φυλακή.
Ο Άκης είναι ένοχος, ένοχος στη συνείδηση του απλού πολίτη, ένοχος στη συνείδηση χιλιάδων φίλων, μελών και ψηφοφόρων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ένοχος γιατί πρόδωσε ηθελημένα ή αθέλητα εν γνώσει ή εν άγνοια των συνεπειών του Νόμου όλους αυτούς που κάποια στιγμή τον πίστεψαν.
Ξενίζει πικρόχολα η εμφάνιση στο προσκήνιο τόσων πολλών «ΠΙΛΑΤΩΝ» οι οποίοι με περισσή αθωότητα και φαρισαϊκή υποκρισία «νίπτουντας χείρας των» και δηλώνουν πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως «αθώοι από την αμαρτία ταύτην».
Δηλώνουν υποκριτικά άγνοια για το φαινόμενο της ελεύθερης κυκλοφορίας του «μαύρου χρήματος», ομνύουν στο όνομα της αδέκαστης δικαιοσύνης, αποτάσσουν την αδιαφάνεια και τον χρηματισμό, επιχαίρουν αλλήλους για την διαφαινόμενη κάθαρση του Δημόσιου Βίου και την προσωπική τους αθώωση με Δικαστική βούλα.
Η παγίωση της εύρυθμης λειτουργίας του κράτους και η θέσπιση Νόμων και κανόνων χρηστής διοίκησης απαιτεί βούληση, θάρρος και εντιμότητα.
Η εξουσία και η διαπλοκή από αρχαιοτάτων χρόνων είναι ετεροθαλείς αδελφές, βαδίζουν σε παράλληλους δρόμους και η συνάντηση τους κάθε φορά επιβεβαιώνει τον κανόνα της συγκρουσιακής τους συνύπαρξης.
Αθεράπευτη παθογένεια του συστήματος ο εκμαυλισμός και η εξαγορά συνειδήσεων μετά την αποδοχή της Αγοραίας πολιτικής και την άρνηση της Πολιτικής Αγοράς.
«Η σιωπή των πολιτικών Αμνών» είναι εκκωφαντική για το γεγονός της σύλληψης - φυλάκισης του πλέον ειδεχθούς και επικίνδυνου επιλήσμονα του όρκου του και πιο θορυβώδης ακόμα η σιωπή των συνοδοιπόρων του.
Η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος «ήλθε επ΄ αυτών» αναγνώρισαν και υπέδειξαν τον ένοχο και επέστρεψαν «εν οικοίς» για να απολαύσουν την ηθική τους δικαίωση και την ικανοποίηση τους για την άσκηση των καθηκόντων τους.
«Ο πηλός αντιμάχεται τον πηλό».

Ρόδος 18/04/2012
Παρασκευάς Γιάννης