Θανάσης Καρτερός
Λοιπόν, όπως αποδεικνύεται, το «λεφτά υπάρχουν» και τα άλλα παρόμοια και πολυσυζητημένα των προηγούμενων εκλογών είναι πταίσμα μπροστά σ’ αυτό που συμβαίνει τώρα. Τώρα! Μετά τη θύελλα που χτύπησε εκατομμύρια Έλληνες. Μετά την επιδρομή του ΔΝΤ, των δανειστών, των Νταλάρα και όλης της στρατιάς των Βαυαρών του χρήματος που ελέγχουν τη χώρα. Μετά τον τεκτονικό σεισμό που έβγαλε στην επιφάνεια όλους τους κρυμμένους σκελετούς του συστήματος εξουσίας και άφησε κυριολεκτικά ξεβράκωτους μπροστά στον λαό τούς ψευταράδες ηγεμόνες του.
ΤΩΡΑ λοιπόν, σαν να μην πέρασε μια μέρα, συνεχίζουν τα ίδια. Ας κατηγορούνται από εκατομμύρια Ελλήνων ως αναξιόπιστοι και ψεύτες -αυτοί επιμένουν. Ας μην μπορούν να ξεμυτίσουν μέσα στον κόσμο για να πιουν έστω ένα καφέ, όχι μόνο για όσα έκαναν, αλλά και για όσα έλεγαν -αυτοί επιμένουν. Ας έχουν πάρει χαμπάρι ακόμα και τα μικρά παιδιά πόσο κάθε τους χαμόγελο, κάθε καραμέλα που υπόσχονται, κάθε σοκολάτα ανάπτυξης και εθνικής αναγέννησης, είναι μέσο για να ξεγελάσουν -αυτοί επιμένουν. Ας καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, όχι μόνο την οργή, αλλά και την απέχθεια, την περιφρόνηση, τη σιχασιά όχι μόνο για την πολιτική τους, αλλά και για τα μέσα τους -αυτοί επιμένουν.
ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ, μάλιστα. Να κρύβουν πίσω από σάχλες, από καυγάδες της κακιάς ώρας, από ρητορικές αηδίες, την αλήθεια. Που τη μαθαίνουμε από την τρόικα, από τη Λαγκάρντ, από την Κομισιόν, από τους “Financial Times”, αλλά οι επίδοξοι σωτήρες μας την παραχώνουν όσο γίνεται βαθύτερα. Γιατί νομίζουν ακόμη ότι μπορούν να κοροϊδεύουν τον κόσμο; Πιστεύουν ότι τους πιστεύουμε; Θεωρούν ότι θα ξεχάσουμε; Αφήνονται στην προσδοκία ότι θα γοητευτούμε από το μέγεθος του θράσους τους; Έχουν εθιστεί στο παραμύθιασμα και πιστεύουν ότι έχουμε εθιστεί κι εμείς; Δεν έχουν κουκούτσι μυαλό για να καταλάβουν ότι η αλήθεια, εδώ που φτάσαμε, είναι η καλύτερη επιλογή για να γίνει κάποιος έστω πιστευτός, αν όχι συμπαθής;
ΓΝΩΣΤΟΙ - άγνωστοι οι λόγοι της επιμονής στην απάτη, που έφτασε στην Ελλάδα να ταυτίζεται με την πολιτική. Έφτασαν οι θεομπαίχτες, σε συνεννόηση προφανώς μεταξύ τους, να αναβάλουν για μετά τις εκλογές την αποφασισμένη νέα περικοπή -και τι περικοπή!- στις συντάξεις για να μη συσσωρευτεί κι άλλο μπαρούτι στα πόδια τους. Έφτασαν να μιλάνε όχι απλώς για ανάπτυξη, αλλά για νέα Ελλάδα, για εγγυημένο κατώτερο εισόδημα, για κοινωνική πολιτική, για φορολογικές ελαφρύνσεις, για δουλειά στους νέους, για προστασία των αδυνάτων, για αναμόρφωση του ΕΣΥ. Αφήστε πια την ανάγκη της σταθερότητας, την ανάγκη για αυτοδύναμη Ν.Δ., την ανάγκη για αυτοδύναμη Ελλάδα.
ΠΕΙΤΕ, λοιπόν, έστω μία αλήθεια. Πείτε από πού θα πάρετε τα 14, τα 15, ή τα 16 δισ. ευρώ που έχετε δεσμευτεί στους δανειστές να μαζέψετε. Πείτε τι περιμένει τον συνταξιούχο, τον νέο, τον άνεργο, τον μικρομεσαίο, με τα μέτρα που έχετε υπογράψει. Πείτε τι θα γίνει με τα ασφαλιστικά ταμεία που έχετε ρημάξει. Πείτε τι θα γίνει με το εργασιακό καθεστώς, που η Κομισιόν απαιτεί να γίνει ακόμα χειρότερο, με τις συλλογικές συμβάσεις, με τον κατώτερο μισθό που ήδη έχετε αποφασίσει να μειώσετε κι άλλο, ώσπου να φτάσουμε τη Βουλγαρία και τη Λετονία. Πείτε τι Ελλάδα ετοιμάζετε αν καταφέρετε να αρπάξετε και πάλι την ψήφο μας και πώς είστε έτοιμοι να την ερμηνεύσετε, να την επενδύσετε και να την εκμεταλλευτείτε.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ περίπτωση, θα πεις. Η αλήθεια είναι ο εχθρός τους, το ψέμα το καταφύγιό τους. Ίσως, αλλά υπάρχει μια τεράστια διαφορά από προηγούμενες αναμετρήσεις και καταστάσεις. Την ξέρουν όλοι την αλήθεια αυτή τη φορά. Δεν μασάμε, πώς το λένε. Κι έτσι είναι όχι μόνο τραγικό, αλλά και γελοίο, δείγμα αμοραλισμού και μικρόνοιας, να βλέπεις τους ανθρώπους που θέλουν να κυβερνήσουν τη χώρα -μάλιστα διατείνονται ότι θέλουν να τη σώσουν κιόλας- να ψεύδονται μπροστά στα μάτια μας, να κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο, να νομίζουν ότι μπορούν να αποσιωπήσουν ό,τι κραυγάζει.
ΑΠΟ την άποψη αυτή οι εκλογές δεν θα είναι μόνο μια απάντηση στο ερώτημα τι είδους πολιτική θέλει ο ελληνικός λαός. Αλλά και τι είδους πολιτικούς -επιτέλους.
Αυγή
Λοιπόν, όπως αποδεικνύεται, το «λεφτά υπάρχουν» και τα άλλα παρόμοια και πολυσυζητημένα των προηγούμενων εκλογών είναι πταίσμα μπροστά σ’ αυτό που συμβαίνει τώρα. Τώρα! Μετά τη θύελλα που χτύπησε εκατομμύρια Έλληνες. Μετά την επιδρομή του ΔΝΤ, των δανειστών, των Νταλάρα και όλης της στρατιάς των Βαυαρών του χρήματος που ελέγχουν τη χώρα. Μετά τον τεκτονικό σεισμό που έβγαλε στην επιφάνεια όλους τους κρυμμένους σκελετούς του συστήματος εξουσίας και άφησε κυριολεκτικά ξεβράκωτους μπροστά στον λαό τούς ψευταράδες ηγεμόνες του.
ΤΩΡΑ λοιπόν, σαν να μην πέρασε μια μέρα, συνεχίζουν τα ίδια. Ας κατηγορούνται από εκατομμύρια Ελλήνων ως αναξιόπιστοι και ψεύτες -αυτοί επιμένουν. Ας μην μπορούν να ξεμυτίσουν μέσα στον κόσμο για να πιουν έστω ένα καφέ, όχι μόνο για όσα έκαναν, αλλά και για όσα έλεγαν -αυτοί επιμένουν. Ας έχουν πάρει χαμπάρι ακόμα και τα μικρά παιδιά πόσο κάθε τους χαμόγελο, κάθε καραμέλα που υπόσχονται, κάθε σοκολάτα ανάπτυξης και εθνικής αναγέννησης, είναι μέσο για να ξεγελάσουν -αυτοί επιμένουν. Ας καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, όχι μόνο την οργή, αλλά και την απέχθεια, την περιφρόνηση, τη σιχασιά όχι μόνο για την πολιτική τους, αλλά και για τα μέσα τους -αυτοί επιμένουν.
ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ, μάλιστα. Να κρύβουν πίσω από σάχλες, από καυγάδες της κακιάς ώρας, από ρητορικές αηδίες, την αλήθεια. Που τη μαθαίνουμε από την τρόικα, από τη Λαγκάρντ, από την Κομισιόν, από τους “Financial Times”, αλλά οι επίδοξοι σωτήρες μας την παραχώνουν όσο γίνεται βαθύτερα. Γιατί νομίζουν ακόμη ότι μπορούν να κοροϊδεύουν τον κόσμο; Πιστεύουν ότι τους πιστεύουμε; Θεωρούν ότι θα ξεχάσουμε; Αφήνονται στην προσδοκία ότι θα γοητευτούμε από το μέγεθος του θράσους τους; Έχουν εθιστεί στο παραμύθιασμα και πιστεύουν ότι έχουμε εθιστεί κι εμείς; Δεν έχουν κουκούτσι μυαλό για να καταλάβουν ότι η αλήθεια, εδώ που φτάσαμε, είναι η καλύτερη επιλογή για να γίνει κάποιος έστω πιστευτός, αν όχι συμπαθής;
ΓΝΩΣΤΟΙ - άγνωστοι οι λόγοι της επιμονής στην απάτη, που έφτασε στην Ελλάδα να ταυτίζεται με την πολιτική. Έφτασαν οι θεομπαίχτες, σε συνεννόηση προφανώς μεταξύ τους, να αναβάλουν για μετά τις εκλογές την αποφασισμένη νέα περικοπή -και τι περικοπή!- στις συντάξεις για να μη συσσωρευτεί κι άλλο μπαρούτι στα πόδια τους. Έφτασαν να μιλάνε όχι απλώς για ανάπτυξη, αλλά για νέα Ελλάδα, για εγγυημένο κατώτερο εισόδημα, για κοινωνική πολιτική, για φορολογικές ελαφρύνσεις, για δουλειά στους νέους, για προστασία των αδυνάτων, για αναμόρφωση του ΕΣΥ. Αφήστε πια την ανάγκη της σταθερότητας, την ανάγκη για αυτοδύναμη Ν.Δ., την ανάγκη για αυτοδύναμη Ελλάδα.
ΠΕΙΤΕ, λοιπόν, έστω μία αλήθεια. Πείτε από πού θα πάρετε τα 14, τα 15, ή τα 16 δισ. ευρώ που έχετε δεσμευτεί στους δανειστές να μαζέψετε. Πείτε τι περιμένει τον συνταξιούχο, τον νέο, τον άνεργο, τον μικρομεσαίο, με τα μέτρα που έχετε υπογράψει. Πείτε τι θα γίνει με τα ασφαλιστικά ταμεία που έχετε ρημάξει. Πείτε τι θα γίνει με το εργασιακό καθεστώς, που η Κομισιόν απαιτεί να γίνει ακόμα χειρότερο, με τις συλλογικές συμβάσεις, με τον κατώτερο μισθό που ήδη έχετε αποφασίσει να μειώσετε κι άλλο, ώσπου να φτάσουμε τη Βουλγαρία και τη Λετονία. Πείτε τι Ελλάδα ετοιμάζετε αν καταφέρετε να αρπάξετε και πάλι την ψήφο μας και πώς είστε έτοιμοι να την ερμηνεύσετε, να την επενδύσετε και να την εκμεταλλευτείτε.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ περίπτωση, θα πεις. Η αλήθεια είναι ο εχθρός τους, το ψέμα το καταφύγιό τους. Ίσως, αλλά υπάρχει μια τεράστια διαφορά από προηγούμενες αναμετρήσεις και καταστάσεις. Την ξέρουν όλοι την αλήθεια αυτή τη φορά. Δεν μασάμε, πώς το λένε. Κι έτσι είναι όχι μόνο τραγικό, αλλά και γελοίο, δείγμα αμοραλισμού και μικρόνοιας, να βλέπεις τους ανθρώπους που θέλουν να κυβερνήσουν τη χώρα -μάλιστα διατείνονται ότι θέλουν να τη σώσουν κιόλας- να ψεύδονται μπροστά στα μάτια μας, να κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο, να νομίζουν ότι μπορούν να αποσιωπήσουν ό,τι κραυγάζει.
ΑΠΟ την άποψη αυτή οι εκλογές δεν θα είναι μόνο μια απάντηση στο ερώτημα τι είδους πολιτική θέλει ο ελληνικός λαός. Αλλά και τι είδους πολιτικούς -επιτέλους.
Αυγή