Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει πάθος με τους αριθμούς. Φαίνεται όχι μόνον από το περιστατικό με το sudoku που έλυνε την ώρα της συζήτησης στη γερμανική Βουλή για το δεύτερο πακέτο στήριξης της Ελλάδας στις 27 Φεβρουαρίου.
Ο άρχοντας του ταμείου της Γερμανίας είναι ανά πάσα στιγμή σε θέση να κατεβάσει αριθμούς δισεκατομμυρίων για τις εισροές και εκροές του γερμανικού προϋπολογισμού. Το έκανε και στην παρουσίαση του συμπληρωματικού προϋπολογισμού που παρουσίασε στις 21 Μαρτίου. Αλλά στην ερώτηση των «ΝΕΩΝ» πόσα κέρδισε η Γερμανία σε τόκους... από τις πιστώσεις στην Ελλάδα, απάντησε με την υπεκφυγή ότι τα χρήματα της ΚfW που χορηγεί για λογαριασμό του γερμανικού Δημοσίου τις πιστώσεις στην Ελλάδα θα μπορούσαν να τοποθετηθούν διαφορετικά και με άλλο, ενδεχομένως καλύτερο, επιτόκιο. Και εν πάση περιπτώσει, «δεν είναι φρόνιμο» να γίνεται η συζήτηση σε αυτή τη βάση.
Βεβαίως χωρίς τη βοήθεια των διμερών πιστώσεων της Γερμανίας και των άλλων εταίρων της ευρωζώνης η Ελλάδα θα είχε χρεοκοπήσει το αργότερο τον Μάιο του 2010, όταν αποφασίστηκε το πρώτο πακέτο των 110 δισ. ευρώ.
Αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι ένας από τους μεγαλύτερους κερδισμένους από την κρίση χρέους στην ευρωζώνη είναι η ίδια η Γερμανία. Αυτό οι Γερμανοί όχι μόνον δεν το πιστεύουν, αλλά ακούν και εκείνους που το υποστηρίζουν τουλάχιστον δύσπιστα.
Η βασική αιτία είναι ότι επί δύο χρόνια έχει εμπεδωθεί η ακλόνητη πεποίθηση ότι ο γερμανός φορολογούμενος βάζει το χέρι στην τσέπη και πληρώνει τα πακέτα στήριξης των άλλων χωρών. Την εικόνα αυτή καλλιεργούν και πολιτικοί που ζητούν να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ και ΜΜΕ όπως η «Bild» («Στοπ στα δισ. για τους Ελληνες» ήταν ο τίτλος της «Bild» την ημέρα της ψηφοφορίας του 2ου πακέτου στη γερμανική Βουλή). Και οι Γερμανοί δεν πιστεύουν ούτε τον Σόιμπλε, όταν επισημαίνει σε συνεντεύξεις και δηλώσεις του ότι στην περίπτωση της Ελλάδας πρόκειται για δάνεια της κρατικής τράπεζας KfW που επιστρέφονται με τόκους και στην περίπτωση του σημερινού προσωρινού μηχανισμού στήριξης EFSF πρόκειται για εγγυήσεις του γερμανικού Δημοσίου και όχι για ρευστό χρήμα.
Αντιμέτωπος με το κλίμα αυτό ήρθε και ο γερμανός επικεφαλής του προσωρινού Ταμείου Σταθερότητας EFSF Κλάους Ρέγκλινγκ. «Διαφωνώ. Οι προσπάθειες διάσωσης δεν έχουν κοστίσει ούτε ένα 1 στον γερμανό φορολογούμενο», είπε ο Ρέγκλινγκ σε συνέντευξή του. O δημοσιογράφος δεν πείστηκε και αντέτεινε ότι πρόκειται για μια χώρα που μόλις επέβαλε στους πιστωτές της κούρεμα στο μισό. «Εκείνοι που παραιτήθηκαν από τις αξιώσεις τους είναι οι ιδιώτες πιστωτές, όχι το Δημόσιο», απάντησε ο Ρέγκλινγκ που έδειξε να εξαντλείται και η υπομονή του λέγοντας: «Απελευθερωθείτε από την εικόνα του βαρελιού δίχως πάτο. Δεν υπάρχουν δώρα και δεν υπάρχουν συνεχείς μεταφορές χρημάτων. Το αντίθετο: η Γερμανία κέρδισε από την κρίση, γιατί εισρέουν στη χώρα πολλά κεφάλαια. Αυτό συμπιέζει τα επιτόκια. Σύμφωνα με οικονομικά ινστιτούτα, η Γερμανία εξαιτίας της κρίσης πληρώνει περίπου 15 δισ. ευρώ λιγότερα σε τόκους. Το ευνοϊκό επίπεδο επιτοκίων είναι εν τέλει προς όφελος και του πολίτη που χρηματοδοτεί την αγορά ενός ακινήτου».
Το «παραμύθι» ότι πληρώνουν οι Γερμανοί την κρίση προσπάθησε να ανασκευάσει και η ερευνητική εκπομπή «Monitor» του πρώτου γερμανικού καναλιού ARD. Η Γερμανία όχι μόνο δεν πλήρωσε τόσα όσα πιστεύει ο κόσμος, αλλά βγαίνει από πάνω και κερδισμένη, είναι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ρεπορτάζ που είχε μεταδοθεί στις αρχές Μαρτίου.
Αποκαλυπτικό ήταν ότι ούτε καν οι βουλευτές της επιτροπής οικονομικών της Βουλής δεν γνώριζαν το ποσό των δανείων που έχει δώσει έως τώρα η Γερμανία στην Ελλάδα (15,2 δισ. ευρώ) - πόσω μάλλον οι απλοί πολίτες.
Ο επιχειρηματίας Σάσα τεν Μπρινκ από τη Νυρεμβέργη εξηγούσε στην ίδια εκπομπή ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης διπλασίασε τον τζίρο του, ενώ η θυγατρική του Τen Βrink Hellas στη Σκύδρα μείωσε το προσωπικό από 40 σε 15 εργαζομένους.
tanea.gr