Όταν στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο, ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της σοσιαλιστής διεθνούς δήλωνε πως είναι «αντιεξουσιαστής στην εξουσία», κάποιοι, ανάμεσα τους και εμείς, τρέξαμε να τον λοιδορήσουμε. Να τον ειρωνευτούμε.
Ήρθε όμως η ώρα της αυτοκριτικής. Η ώρα της ευθύνης. Και αυτό, δεν απευθύνεται σε εμάς (είχαμε από νωρίς αναθεωρήσει…), αλλά σε εσάς που τρέξατε να κλάψετε από χαρά μπροστά στην παραίτηση του αντιεξουσιαστή. Μπροστά στον χαμό του πρωθυπουργού «των πέντε δόσεων και των πέντε θαλασσών».
Το μεγαλόπνοο σχέδιο του αντιεξουσιαστή Γ.Παπανδρέου πέρασε από διάφορες φάσεις. Πέρασε από τον πόλεμο ενάντια στην ιδιοκτησία (μέσω των φόρων), μέχρι την άρνηση της μισθωτής σκλαβιάς (μέσω της ύφεσης και της ανεργίας). Προσπάθησε με σθένος να διαλύσει τον μηχανισμό που παράγει υποτελείς ανθρώπους. Το δημόσιο σχολείο. Και ως ένα σημείο τα κατάφερε.
Το σημαντικότερο βέβαια και το οποίο οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε, είναι η νίκη του ενάντια στο πολιτικό σύστημα. Ο Γ.Παπανδρέου, κατόρθωσε με την πολιτική του, την πλήρη απονομιμοποίηση του. Μέχρι το «τέλος», δεν σταμάτησε στιγμή να το απαξιώνει και να το γελοιοποιεί.
Ως αντιεξουστιαστής όμως, ήξερε καλά πως ο δρόμος προς την αταξική κοινωνία εκτός από την διάλυση του αστικού πολιτικού συστήματος περνά και από την καταστροφή της οικονομικής ελίτ και των εκπροσώπων της. Και σ΄αυτό, ήταν σαφής: Προκηρύσσει δημοψήφισμα με ξεκάθαρο ερώτημα. Καπιταλισμός ή Κομμουνισμός;
Τα "μεγάλα συμφέροντα" και οι ξένες δυνάμεις αντιστέκονται και κερδίζουν: «Θα εξαφανισθείτε από τον χάρτη», «θα μείνετε άνεργοι», «θα πεθάνετε από σπάνιες αρρώστιες» λένε και πείθουν τον κυρίαρχο ζαβό.
Ο αγώνας όμως για τον Γ.Παπανδρέου δεν έχει τελειώσει. Στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας, σκαρφίζεται –με μια μικρή καθυστέρηση 5 ημερών, ένα καινούργιο, μεγαλειώδες σχέδιο: Την παράδοση της κυβέρνησης σ΄έναν άνθρωπο των αγορών. Σ΄έναν στυγνό τραπεζίτη -στοχοποιώντας στην καρδιά του, το καπιταλιστικό σύστημα.
Δική μας ελπίδα … η τήρηση της υπόσχεσης του να παραμείνει κοντά στην νέα κυβέρνηση και να την στηρίξει. Αυτός ξέρει…
Γιάννης Β.
Ελληνοφρένεια
Ήρθε όμως η ώρα της αυτοκριτικής. Η ώρα της ευθύνης. Και αυτό, δεν απευθύνεται σε εμάς (είχαμε από νωρίς αναθεωρήσει…), αλλά σε εσάς που τρέξατε να κλάψετε από χαρά μπροστά στην παραίτηση του αντιεξουσιαστή. Μπροστά στον χαμό του πρωθυπουργού «των πέντε δόσεων και των πέντε θαλασσών».
Το μεγαλόπνοο σχέδιο του αντιεξουσιαστή Γ.Παπανδρέου πέρασε από διάφορες φάσεις. Πέρασε από τον πόλεμο ενάντια στην ιδιοκτησία (μέσω των φόρων), μέχρι την άρνηση της μισθωτής σκλαβιάς (μέσω της ύφεσης και της ανεργίας). Προσπάθησε με σθένος να διαλύσει τον μηχανισμό που παράγει υποτελείς ανθρώπους. Το δημόσιο σχολείο. Και ως ένα σημείο τα κατάφερε.
Το σημαντικότερο βέβαια και το οποίο οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε, είναι η νίκη του ενάντια στο πολιτικό σύστημα. Ο Γ.Παπανδρέου, κατόρθωσε με την πολιτική του, την πλήρη απονομιμοποίηση του. Μέχρι το «τέλος», δεν σταμάτησε στιγμή να το απαξιώνει και να το γελοιοποιεί.
Ως αντιεξουστιαστής όμως, ήξερε καλά πως ο δρόμος προς την αταξική κοινωνία εκτός από την διάλυση του αστικού πολιτικού συστήματος περνά και από την καταστροφή της οικονομικής ελίτ και των εκπροσώπων της. Και σ΄αυτό, ήταν σαφής: Προκηρύσσει δημοψήφισμα με ξεκάθαρο ερώτημα. Καπιταλισμός ή Κομμουνισμός;
Τα "μεγάλα συμφέροντα" και οι ξένες δυνάμεις αντιστέκονται και κερδίζουν: «Θα εξαφανισθείτε από τον χάρτη», «θα μείνετε άνεργοι», «θα πεθάνετε από σπάνιες αρρώστιες» λένε και πείθουν τον κυρίαρχο ζαβό.
Ο αγώνας όμως για τον Γ.Παπανδρέου δεν έχει τελειώσει. Στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας, σκαρφίζεται –με μια μικρή καθυστέρηση 5 ημερών, ένα καινούργιο, μεγαλειώδες σχέδιο: Την παράδοση της κυβέρνησης σ΄έναν άνθρωπο των αγορών. Σ΄έναν στυγνό τραπεζίτη -στοχοποιώντας στην καρδιά του, το καπιταλιστικό σύστημα.
Δική μας ελπίδα … η τήρηση της υπόσχεσης του να παραμείνει κοντά στην νέα κυβέρνηση και να την στηρίξει. Αυτός ξέρει…
Γιάννης Β.
Ελληνοφρένεια