ΟΠΩΣ τραγουδούσε κι η Μπίλι Χόλιντεϊ «speak low» - μη μιλάς δυνατά. Το άρθρο του Κώστα Σημίτη στη χθεσινή έκδοση της γαλλικής εφημερίδας «Le Monde» αριθμεί τέσσερις παραγράφους όλες κι όλες [περισσότερα στη σελίδα 14]. Απαντά όμως σε εκείνους που απορούσαν πότε θα εμφανιστεί ο πρώην Πρωθυπουργός, ενώ συγχρόνως καταφέρνει να βάλει όλα τα θέματα που αφορούν την Ελλάδα αυτή την περίοδο.
ΕΡΗΜΙΤΗΣ στην οδό Ακαδημίας, όπου έχει το πολιτικό γραφείο του, ο Κώστας Σημίτης μπορεί να είναι. Δεν είναι όμως αναχωρητής. Βλέπει πολλούς. Διαβάζει τα πάντα. Κι έχει ζεστά κανάλια επαφής με την Ευρώπη - ιδίως δε με τη Γερμανία. Οι μύστες του εκσυγχρονισμού ξέρουν ότι ο πρώην Πρωθυπουργός ανησυχεί για τη θέση της Ελλάδας στο ευρώ και λένε πως «είναι λιοντάρι». Οτι θα ήθελε δηλαδή να ενεργοποιηθεί. Μιλούν επίσης για χειρόγραφη επιστολή προς τον Λουκά Παπαδήμο.
ΑΝΘΡΩΠΟΣ του Σημίτη ή, τέλος πάντων, του οικονομικού επιτελείου της ΟΝΕ, ο Παπαδήμος πρωταγωνιστεί σε μια από τις ωραιότερες παραλλαγές της πολιτικής: την αντιστροφή των ρόλων. Με τον Παπαδήμο - αστέρι στα νούμερα - είχε αποφασίσει ο Γιάννος την ισοτιμία με την οποία θα μπαίναμε στο ευρώ. Δηλαδή το εύρος της υποτίμησης της δραχμής το 1998. Το ερώτημα τώρα είναι αν ο Σημίτης - που ξέρει τη δουλειά - είναι το φάντασμα στη μηχανή της νέας κυβέρνησης ή έστω του Πρωθυπουργικού Γραφείου.
ΤΙ συγκρατεί κανείς από την τοποθέτηση Παπαδήμου στις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης; Ενα δίλημμα. Μένουμε στο ευρώ ή όχι; Είναι ένας τρόπος να οργανώσει κανείς την πολιτική γύρω από ένα αφήγημα, αλλά και να δικαιολογήσει κινήσεις, μέτρα και πιθανές συγκρούσεις. Το 1996 - 2000 εθνικός στόχος ήταν η ΟΝΕ. Το 2011 - 2012 εθνικός στόχος είναι να μη γίνουμε Μολδαβία της Μεσογείου. Μετά τις αοριστολογίες του Καραμανλή και τις αερολογίες του Παπανδρέου, ο πολιτικός λόγος γειώνεται στην έστω και πικρή πραγματικότητα.
Η παρέμβαση Σημίτη στην εφημερίδα «Le Monde» θυμίζει ότι οι εθνικοί στόχοι κερδίζονται εντός και εκτός συνόρων. Ο πρώην Πρωθυπουργός παίρνει την πρόσφατη τοποθέτηση Σαρκοζί - ότι η Ελλάδα έκλεψε στα νούμερα το 2000 και η εισδοχή της στο ευρώ ήταν σφάλμα - και την αποδομεί. Τα νούμερα ήταν σωστά. Τα παραχάραξε η απόφαση της ΝΔ το 2004 να αλλάξει τον τρόπο εγγραφής των εξοπλιστικών προγραμμάτων στα δημοσιονομικά. Η πρακτική εγγραφής τους στον προϋπολογισμό κατά την παραλαβή ανατράπηκε με αποτέλεσμα να εγγραφούν κατά την παραγγελία, δηλαδή προ του 2000. Η κυβέρνηση Καραμανλή ήθελε να ξεφορτώσει τους προϋπολογισμούς μετά το 2004. Ετσι όμως έριξε έξω την ΟΝΕ αφού φούσκωσαν τα στοιχεία του 1999.
ta nea