Σε άτακτη χρεοκοπία και έξοδο από την ευρωζώνη θα οδηγηθεί η Ελλάδα, αν δεν της καταβληθεί η 6η δόση και αυτό θα γίνει με την ευθύνη και επιλογή του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Αυτό ξεκαθαρίζουν οι επιτελείς των Βρυξελλών που δεν προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις δηλώσεις Ρεν, αλλά γνωρίζουν και έχουν ήδη αναλύσει όλες τις προεκτάσεις των επιλογών των δύο μεγάλων κομμάτων στην Ελλάδα, που, όπως αναφέρουν, θα πρέπει να δεσμευτούν για την πορεία της χώρας.
Η γραπτή δέσμευση ωστόσο, απέχει πολύ από αυτό που παρουσιάζεται στην Ελλάδα. Ουδείς στις Βρυξέλλες άλλαξε άποψη ή αιτήματα από το βράδυ της Δευτέρας και το αίτημα του eurogroup είναι ένα νέο “letter of intend”, όπως αυτό του 2010, που θα περιλαμβάνει τα εξής:
1. Την ημερομηνία που θα κυρωθεί από τη βουλή η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου,
2. την πρόθεση της κυβέρνησης να κυρώσει τη νέα δανειακή σύμβαση,
3. την πρόθεση της κυβέρνησης να ξεκινήσει και να ολοκληρώσει την ανταλλαγή των ομολόγων,
4. την δέσμευση της κυβέρνησης να ολοκληρώσει όλα τα “prior actions”, δηλαδή τα μέτρα του 2011 και τους ποσοτικούς στόχους, όχι όμως και τα συγκεκριμένα μέτρα του 2012,
5. την δέσμευση της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί με την Τρόικα το νέο πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής για το 2012 - 2015.
Τίποτα από αυτά δεν είναι "συγχωροχάρτι" από τη ΝΔ προς το ΠΑΣΟΚ και τίποτα από αυτά δεν αναιρεί τη δυνατότητα του Α. Σαμαρά να διαπραγματευτεί το μείγμα πολιτικής που θα μηδενίσει το έλλειμμα και θα τιθασσεύσει το χρέος. Ίσα-ίσα οι Βρυξέλλες, η Κομισιόν και το ΔΝΤ, πρώτοι από όλους ζητάνε μέτρα από τον τομέα των δαπανών και νέο φορολογικό σύστημα. Όσο για τα περί εθνικής αξιοπρέπειας, πηγές τις Κομισιόν σχολιάζουν ότι «η αξιοπρέπεια ξεκινάει από τον αυτοσεβασμό και αυτό πηγάζει από τη δημοσιονομική πειθαρχία». Λένε, μάλιστα, ότι ουδείς στην ΕΕ δεν μπορεί να καταλάβει πως αποτελεί προσβολή η δέσμευση κάποιου να βάλει σε τάξη τα του οίκου του: «Εδώ σύσσωμοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνυπογράφουν δεσμευτικά κείμενα σχεδόν κάθε δύο μήνες για τα μάτια των αγορών, και δε μπορείτε να το κάνετε μεταξύ σας στην Ελλάδα;».
Με αυτά τα δεδομένα, ουδείς στις Βρυξέλλες μπορεί να καταλάβει τι είναι αυτό που κάνει το κομματικό συμφέρον τόσο πιο σπουδαίο από το συμφέρον της ευρωζώνης και της χώρας, ώστε η μεν κυβέρνηση να παραπληροφορεί την αντιπολίτευση σε σχέση με το τι καλείται να υπογράψει, η δε αντιπολίτευση να ωρύεται ότι δεν υπογράφει, χωρίς να διασταυρώσει τις πληροφορίες με τις Βρυξέλλες.
Οι Γιούνκερ και Ρεν, εκφράζοντας την Α. Μέρκελ, το Ν. Σαρκοζί, τον Μ. Ρούτε και όλους τους υπόλοιπους της ευρωζώνης, ζητούν ένα δεσμευτικό κείμενο, ως ελάχιστο δείγμα πως ούτε μετά τις εκλογές θα ανατραπούν τα συμφωνηθέντα, ούτε θα βρεθούν και πάλι προ δημοψηφισμάτων και λοιπών εκπλήξεων και σε τελική ανάλυση το κράτος έχει συνέχεια.
Όσοι, μάλιστα, στις Βρυξέλλες -και είναι πολλοί- έχουν διδαχθεί αρχαία τραγωδία, θυμούνται τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη. Ο Πολυνείκης είχε κάθε δίκιο να επιθυμεί το θρόνο που του στέρησε ο αδερφός του ο Ετεοκλής, όμως το κράτος, η πόλη, τιμάει τον υπερασπιστή και όχι τον πολέμιο, ό,τι λόγους και αν έχει ο καθένας. Αυτός ο πανάρχαιος νόμος έχει γίνει μάθημα παντού στην Ευρώπη, γιατί όχι και στην Ελλάδα.
Real
Η γραπτή δέσμευση ωστόσο, απέχει πολύ από αυτό που παρουσιάζεται στην Ελλάδα. Ουδείς στις Βρυξέλλες άλλαξε άποψη ή αιτήματα από το βράδυ της Δευτέρας και το αίτημα του eurogroup είναι ένα νέο “letter of intend”, όπως αυτό του 2010, που θα περιλαμβάνει τα εξής:
1. Την ημερομηνία που θα κυρωθεί από τη βουλή η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου,
2. την πρόθεση της κυβέρνησης να κυρώσει τη νέα δανειακή σύμβαση,
3. την πρόθεση της κυβέρνησης να ξεκινήσει και να ολοκληρώσει την ανταλλαγή των ομολόγων,
4. την δέσμευση της κυβέρνησης να ολοκληρώσει όλα τα “prior actions”, δηλαδή τα μέτρα του 2011 και τους ποσοτικούς στόχους, όχι όμως και τα συγκεκριμένα μέτρα του 2012,
5. την δέσμευση της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί με την Τρόικα το νέο πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής για το 2012 - 2015.
Τίποτα από αυτά δεν είναι "συγχωροχάρτι" από τη ΝΔ προς το ΠΑΣΟΚ και τίποτα από αυτά δεν αναιρεί τη δυνατότητα του Α. Σαμαρά να διαπραγματευτεί το μείγμα πολιτικής που θα μηδενίσει το έλλειμμα και θα τιθασσεύσει το χρέος. Ίσα-ίσα οι Βρυξέλλες, η Κομισιόν και το ΔΝΤ, πρώτοι από όλους ζητάνε μέτρα από τον τομέα των δαπανών και νέο φορολογικό σύστημα. Όσο για τα περί εθνικής αξιοπρέπειας, πηγές τις Κομισιόν σχολιάζουν ότι «η αξιοπρέπεια ξεκινάει από τον αυτοσεβασμό και αυτό πηγάζει από τη δημοσιονομική πειθαρχία». Λένε, μάλιστα, ότι ουδείς στην ΕΕ δεν μπορεί να καταλάβει πως αποτελεί προσβολή η δέσμευση κάποιου να βάλει σε τάξη τα του οίκου του: «Εδώ σύσσωμοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνυπογράφουν δεσμευτικά κείμενα σχεδόν κάθε δύο μήνες για τα μάτια των αγορών, και δε μπορείτε να το κάνετε μεταξύ σας στην Ελλάδα;».
Με αυτά τα δεδομένα, ουδείς στις Βρυξέλλες μπορεί να καταλάβει τι είναι αυτό που κάνει το κομματικό συμφέρον τόσο πιο σπουδαίο από το συμφέρον της ευρωζώνης και της χώρας, ώστε η μεν κυβέρνηση να παραπληροφορεί την αντιπολίτευση σε σχέση με το τι καλείται να υπογράψει, η δε αντιπολίτευση να ωρύεται ότι δεν υπογράφει, χωρίς να διασταυρώσει τις πληροφορίες με τις Βρυξέλλες.
Οι Γιούνκερ και Ρεν, εκφράζοντας την Α. Μέρκελ, το Ν. Σαρκοζί, τον Μ. Ρούτε και όλους τους υπόλοιπους της ευρωζώνης, ζητούν ένα δεσμευτικό κείμενο, ως ελάχιστο δείγμα πως ούτε μετά τις εκλογές θα ανατραπούν τα συμφωνηθέντα, ούτε θα βρεθούν και πάλι προ δημοψηφισμάτων και λοιπών εκπλήξεων και σε τελική ανάλυση το κράτος έχει συνέχεια.
Όσοι, μάλιστα, στις Βρυξέλλες -και είναι πολλοί- έχουν διδαχθεί αρχαία τραγωδία, θυμούνται τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη. Ο Πολυνείκης είχε κάθε δίκιο να επιθυμεί το θρόνο που του στέρησε ο αδερφός του ο Ετεοκλής, όμως το κράτος, η πόλη, τιμάει τον υπερασπιστή και όχι τον πολέμιο, ό,τι λόγους και αν έχει ο καθένας. Αυτός ο πανάρχαιος νόμος έχει γίνει μάθημα παντού στην Ευρώπη, γιατί όχι και στην Ελλάδα.
Real