Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Πώς φτάσαμε ως εδώ...

Αν ακόμα αναρωτιέστε πώς φτάσαμε ως εδώ, κάντε μια βόλτα σε όποιο Ι.Κ.Α. γνωστό και ως Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων…  θέλετε, και θα καταλάβετε…
Αν ακόμα αναρωτιέστε πώς φτάσαμε ως εδώ, κάντε μια βόλτα σε όποιο νοσοκομείο θέλετε, και θα καταλάβετε…
Αν ακόμα αναρωτιέστε πώς φτάσαμε ως εδώ, κάντε μια βόλτα σε μια πολεοδομία… 
Αν ακόμα αναρωτιέστε πώς φτάσαμε ως εδώ…
Αν ακόμα αναρωτιέστε πώς φτάσαμε ως εδώ…
Αν ακόμα αναρωτιέστε πώς φτάσαμε ως εδώ…
Μπορείτε να συμπληρώσετε εσείς τις παραπάνω φράσεις, άλλωστε είναι τόσο εύκολο…

Τώρα αναρωτιέμαι, και είμαι σίγουρος πολλοί από σας, πώς φτάσαμε ως εδώ και πώσ ανεχόμαστε καθημερινά όλα αυτά τα χρόνια τον οποιοδήποτε ηλίθιο να μας καταπατά όποιο ίχνος αξιοπρέπειας μας έχει απομείνει στην καθημερινότητα μας, και να τους λέμε και ευχαριστώ!
Δηλαδή πώς ανέχεσαι, ρε κουμπάρο, όλα αυτά τα χρόνια για να κινηθεί οτιδήποτε και οποιοσδήποτε στην κρατική μηχανή να χρειάζεται και το κατάλληλο λάδωμα, και πάλι να μην κάνεις την δουλειά σου, και πάλι να πηγαίνεις και να παρακαλάς, και πάλι να είσαι εσύ ή κάποιος δικός σου σε κάποιο ράντζο παραπεταμένος, και πάλι να τους ανέχεσαι και πάλι… 

Πώς ανέχεσαι ρε κουμπάρο, όλους αυτούς τους πολιτικάντηδες που με χυδαία ειλικρίνεια σου πετάνε κατάμουτρα πώς «μαζί τα φάγαμε», πως είσαι ένας «κακομαθημένος μικροαστός»,  πως είσαι «.......». 
Γιατί κουμπάρο, είναι χυδαίο, όσο αληθινό και αν είναι, να λένε σε έναν ανάπηρο με ένα πόδι πως είναι σακάτης και πώς δεν μπορεί να τρέξει.
Kαι είναι ακόμα πιο χυδαίο όσο αληθινό και αν είναι, όταν του το λένε αυτοί που του έκοψαν το πόδι, και τον κατάντησαν ανάπηρο!!!


Άντε βαρέθηκα με τις αμπελοφιλοσοφίες πρωί, πρωί, πάω να κάνω καμιά δουλειά.

Περαστικά μας.
Akaliptos