Δεν είναι η τελευταία της σαρακοστής, η διανυόμενη δηλαδή… Για τον καθένα η έκβαση -και άρα η κατάληξή της- είναι διαφορετική. Δεν είναι η Μεγάλη εβδομάδα.
Η «μεγαλύτερη εβδομάδα» που υπάρχει συναντάται ανά περίπτωση… Πριν την ορίσουμε, να αναφέρουμε απλώς ότι το μοναδικό κοινό της με την τρέχουσα Μεγάλη εβδομάδα είναι ότι περιέχει, πάντα, τον δικό της Γολγοθά. Έναν προσαρμοσμένο, αυτοσχέδιο, πολλές φορές καλά κρυμμένο Γολγοθά, που εμφανίζεται συνήθως αποκλειστικά και μόνο σε αυτόν που την βιώνει. Οι γύρω δεν τον βλέπουν. Ή, συνηθέστερα, κάνουν ότι δεν τον βλέπουν…
1.Ρωτήστε έναν άνεργο για την μεγαλύτερή του εβδομάδα. Απλά δεν λογίζεται εύκολα. Μέρα από μέρα δεν διαφέρει, γιατί δεν υπάρχει εργάσιμη και αργία. Υπάρχει μοναχά ένα τηλέφωνο που δύσκολα χτυπά… Υπάρχει και η προσμονή για ακόμη μια συνέντευξη. Μια ακόμη ευκαιρία, μια ακόμη δοκιμασία, μια ακόμη μάχη. Όλα στοιβαγμένα σε μια μακροσκελή «εβδομάδα»…
2.Ρωτήστε έναν χαμηλοσυνταξιούχο για την μεγαλύτερή του εβδομάδα. Πόσες φορές, άραγε, του περνά από το μυαλό ότι είναι η τελευταία του; Και πόσες, ακόμη, αναλογίζεται αν την επομένη θα μπορέσει να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για να «την τρέξει»; Μια ακόμη αδυσώπητη εβδομάδα που θα τον κρατήσει σε αγωνία για τη διάθεση ή όχι των φαρμάκων του, τη διάθεση ή όχι της πολιτείας να του παράσχει τα ευκόλως εννοούμενα.
3.Ρωτήστε έναν νέο της γενιάς των 592 ευρώ για την μεγαλύτερή του εβδομάδα. Δυσανάλογη των αποδοχών του, της μοιράζει, μέρα-μέρα, το χαρτζιλίκι του. Γιατί δεν νιώθει ότι αμείβεται, παρά ότι συνεχίζει να παίρνει «χαρτζιλίκι», απλά πλέον όχι από τον πατέρα του. Βασικά, όχι μόνο από τον πατέρα του… Του περισσεύει «πολύς μήνας στο τέλος του μισθού», όπως χαρακτηριστικά έχει ακουστεί σαν ατάκα πρόσφατα. Και, φυσικά, δύσκολα ζει μόνος και ανεξαρτητοποιείται, οπότε η εβδομάδα φαντάζει ακόμα μεγαλύτερη… Και, φυσικά, ο ίδιος αισθάνεται βαρύτερος.
4.Ρωτήστε έναν έμπορο με συνοικιακή επιχείρηση για την μεγαλύτερή του εβδομάδα. Θα ευχόταν να μην υπήρχαν απογεύματα που δεν λειτουργεί το κατάστημά του. Στέκεται στο κατώφλι της εισόδου του καταστήματός του και χαζεύει τους όποιους περαστικούς. Καλείται να «μαντέψει» αν κανείς από τους διερχόμενους ρίξει καμιά ματιά στη βιτρίνα του και μπει. Μπα… Κανείς… Έφτασε Κυριακή.
Όμως:
1.Ρωτήστε και μια έγκυο για την μεγαλύτερή της εβδομάδα. Εικάζω πως είναι η τελευταία πριν τον τοκετό. Δεν ξέρει πόσο ακριβώς διαρκεί, η αγωνία της όμως στέφεται από χαρά…
2.Ρωτήστε έναν εθελοντή για την μεγαλύτερή του εβδομάδα. Είναι αυτή στην οποία πραγματοποιούνται οι δράσεις του φορέα – συλλόγου στον οποίο δραστηριοποιείται. Πραγματικά δεν θέλει να τελειώσει ποτέ…
3.Ρωτήστε έναν νεοεισαχθέντα 18άρη φοιτητή για την μεγαλύτερή του εβδομάδα. Είναι αυτή που προσαρμόζεται στον νέο του ξεκίνημα, αφουγκράζεται, γνωρίζει πρόσωπα και νέες καταστάσεις, γοητεύεται -γενικά- από το καινούργιο.
4.Ρωτήστε έναν δημιουργό καλλιτέχνη για την μεγαλύτερή του εβδομάδα. Πιθανώς είναι αυτή που τον «κράτησε μέσα» για να εμπνευστεί. Ποτέ δεν πρόκειται να «τη μετανιώσει» και να μην την αξιοποιήσει εξ ολοκλήρου!
«Παντρεύοντας», τώρα, τα παραδείγματά μας βάσει αρίθμησης:
1.Ο άνεργος κοιτά στα μάτια την «έγκυο αγορά εργασίας» περιμένοντας το παιδί της: Την ευκαιρία. Έστω μια.
2.Ο συνταξιούχος απλώνει το χέρι στον «εθελοντή πάροχο». Δεν του ζητά μεγάλες ποσότητες. Όμως, έστω τη διάθεση. Αυτή και μόνο του αρκεί…
3.Ο νέος της γενιάς των 592 ευρώ παρατηρεί (και θυμάται) τον νεοεισαχθέντα 18άρη φοιτητή. Περιμένει ευκαιρίες. Ψάχνεται ακόμη. Γνωρίζει και διαλέγει. Περιμένει γρήγορα αποτελέσματα, και κάνει όση υπομονή του επιτρέπει ο ηλικιακός ενθουσιασμός που τον διακατέχει.
4.Ο έμπορος συνοικιακής επιχείρησης σκαρφίζεται, επηρεασμένος από τον δημιουργό καλλιτέχνη. Επιστρέφει «στις αρχές του» και οραματίζεται εκ νέου. Επιχειρεί και ρισκάρει. «Κυκλοφορεί και οπλοφορεί».
Πολλές «μεγαλύτερες» εβδομάδες συναντώνται μέσα στο χρόνο. Δεν «προτιμούν» τους μήνες Απρίλιο και Μάιο μόνο. Περιλαμβάνουν «Ανάσταση» σαν εγγύηση. Πάντα, όμως, όπως τη βιώνει ο καθένας…
Καλή Ανάσταση, λοιπόν!
Βαγγέλης Λιακόγκονας
aixmi.gr
Η «μεγαλύτερη εβδομάδα» που υπάρχει συναντάται ανά περίπτωση… Πριν την ορίσουμε, να αναφέρουμε απλώς ότι το μοναδικό κοινό της με την τρέχουσα Μεγάλη εβδομάδα είναι ότι περιέχει, πάντα, τον δικό της Γολγοθά. Έναν προσαρμοσμένο, αυτοσχέδιο, πολλές φορές καλά κρυμμένο Γολγοθά, που εμφανίζεται συνήθως αποκλειστικά και μόνο σε αυτόν που την βιώνει. Οι γύρω δεν τον βλέπουν. Ή, συνηθέστερα, κάνουν ότι δεν τον βλέπουν…
1.Ρωτήστε έναν άνεργο για την μεγαλύτερή του εβδομάδα. Απλά δεν λογίζεται εύκολα. Μέρα από μέρα δεν διαφέρει, γιατί δεν υπάρχει εργάσιμη και αργία. Υπάρχει μοναχά ένα τηλέφωνο που δύσκολα χτυπά… Υπάρχει και η προσμονή για ακόμη μια συνέντευξη. Μια ακόμη ευκαιρία, μια ακόμη δοκιμασία, μια ακόμη μάχη. Όλα στοιβαγμένα σε μια μακροσκελή «εβδομάδα»…
2.Ρωτήστε έναν χαμηλοσυνταξιούχο για την μεγαλύτερή του εβδομάδα. Πόσες φορές, άραγε, του περνά από το μυαλό ότι είναι η τελευταία του; Και πόσες, ακόμη, αναλογίζεται αν την επομένη θα μπορέσει να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για να «την τρέξει»; Μια ακόμη αδυσώπητη εβδομάδα που θα τον κρατήσει σε αγωνία για τη διάθεση ή όχι των φαρμάκων του, τη διάθεση ή όχι της πολιτείας να του παράσχει τα ευκόλως εννοούμενα.
3.Ρωτήστε έναν νέο της γενιάς των 592 ευρώ για την μεγαλύτερή του εβδομάδα. Δυσανάλογη των αποδοχών του, της μοιράζει, μέρα-μέρα, το χαρτζιλίκι του. Γιατί δεν νιώθει ότι αμείβεται, παρά ότι συνεχίζει να παίρνει «χαρτζιλίκι», απλά πλέον όχι από τον πατέρα του. Βασικά, όχι μόνο από τον πατέρα του… Του περισσεύει «πολύς μήνας στο τέλος του μισθού», όπως χαρακτηριστικά έχει ακουστεί σαν ατάκα πρόσφατα. Και, φυσικά, δύσκολα ζει μόνος και ανεξαρτητοποιείται, οπότε η εβδομάδα φαντάζει ακόμα μεγαλύτερη… Και, φυσικά, ο ίδιος αισθάνεται βαρύτερος.
4.Ρωτήστε έναν έμπορο με συνοικιακή επιχείρηση για την μεγαλύτερή του εβδομάδα. Θα ευχόταν να μην υπήρχαν απογεύματα που δεν λειτουργεί το κατάστημά του. Στέκεται στο κατώφλι της εισόδου του καταστήματός του και χαζεύει τους όποιους περαστικούς. Καλείται να «μαντέψει» αν κανείς από τους διερχόμενους ρίξει καμιά ματιά στη βιτρίνα του και μπει. Μπα… Κανείς… Έφτασε Κυριακή.
Όμως:
1.Ρωτήστε και μια έγκυο για την μεγαλύτερή της εβδομάδα. Εικάζω πως είναι η τελευταία πριν τον τοκετό. Δεν ξέρει πόσο ακριβώς διαρκεί, η αγωνία της όμως στέφεται από χαρά…
2.Ρωτήστε έναν εθελοντή για την μεγαλύτερή του εβδομάδα. Είναι αυτή στην οποία πραγματοποιούνται οι δράσεις του φορέα – συλλόγου στον οποίο δραστηριοποιείται. Πραγματικά δεν θέλει να τελειώσει ποτέ…
3.Ρωτήστε έναν νεοεισαχθέντα 18άρη φοιτητή για την μεγαλύτερή του εβδομάδα. Είναι αυτή που προσαρμόζεται στον νέο του ξεκίνημα, αφουγκράζεται, γνωρίζει πρόσωπα και νέες καταστάσεις, γοητεύεται -γενικά- από το καινούργιο.
4.Ρωτήστε έναν δημιουργό καλλιτέχνη για την μεγαλύτερή του εβδομάδα. Πιθανώς είναι αυτή που τον «κράτησε μέσα» για να εμπνευστεί. Ποτέ δεν πρόκειται να «τη μετανιώσει» και να μην την αξιοποιήσει εξ ολοκλήρου!
«Παντρεύοντας», τώρα, τα παραδείγματά μας βάσει αρίθμησης:
1.Ο άνεργος κοιτά στα μάτια την «έγκυο αγορά εργασίας» περιμένοντας το παιδί της: Την ευκαιρία. Έστω μια.
2.Ο συνταξιούχος απλώνει το χέρι στον «εθελοντή πάροχο». Δεν του ζητά μεγάλες ποσότητες. Όμως, έστω τη διάθεση. Αυτή και μόνο του αρκεί…
3.Ο νέος της γενιάς των 592 ευρώ παρατηρεί (και θυμάται) τον νεοεισαχθέντα 18άρη φοιτητή. Περιμένει ευκαιρίες. Ψάχνεται ακόμη. Γνωρίζει και διαλέγει. Περιμένει γρήγορα αποτελέσματα, και κάνει όση υπομονή του επιτρέπει ο ηλικιακός ενθουσιασμός που τον διακατέχει.
4.Ο έμπορος συνοικιακής επιχείρησης σκαρφίζεται, επηρεασμένος από τον δημιουργό καλλιτέχνη. Επιστρέφει «στις αρχές του» και οραματίζεται εκ νέου. Επιχειρεί και ρισκάρει. «Κυκλοφορεί και οπλοφορεί».
Πολλές «μεγαλύτερες» εβδομάδες συναντώνται μέσα στο χρόνο. Δεν «προτιμούν» τους μήνες Απρίλιο και Μάιο μόνο. Περιλαμβάνουν «Ανάσταση» σαν εγγύηση. Πάντα, όμως, όπως τη βιώνει ο καθένας…
Καλή Ανάσταση, λοιπόν!
Βαγγέλης Λιακόγκονας
aixmi.gr