Έχουμε ακούσει για βιολογικά τρόφιμα, για βιοκαύσιμα, για βιολογικά απορρυπαντικά. Τώρα, έφτασε η ώρα των βιολογικών ελαστικών.
Η Michelin, δεύτερος μεγαλύτερος κατασκευαστής ελαστικών για οχήματα στον κόσμο, εξήγγειλε ένα νέο πρόγραμμα που θα έχει στόχο την παραγωγή ελαστικών από οργανικά, φυσικά υλικά όπως τα ζαχαροκάλαμα, τα άχυρα και το ξύλο.
Το πρόγραμμα φέρει την ονομασία "Bio Butterfly" (Βιο-Πεταλούδα) και προβλέπει την κατασκευή ενός πιλοτικού εργοστασίου.
Το πρόγραμμα θα επιδοτηθεί και από το γαλλικό κράτος με 14,7 εκατ. ευρώ, ενώ ο συνολικός προϋπολογισμός του για την επόμενη οκταετία εκτιμάται σε 52 εκατ. ευρώ.
Σήμερα, η Michelin κατασκευάζει ελαστικά από ένα μίγμα φυσικού και συνθετικού ελαστικού ως πρώτη ύλη. Το βασικό συνθετικό συστατικό είναι το βουταδιένιο, ένα υποπροϊόν του πετρελαίου. Καθώς όμως αυξάνονται οι ανησυχίες για την πιθανή εξάντληση των αποθεμάτων του πετρεαλαίου στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, η γαλλική εταιρία -όπως και άλλες- αναζητά εναλλακτικές λύσεις που θα απεξαρτήσουν τα ελαστικά από τα ορυκτά καύσιμα, ώστε να μην βρεθεί ξαφνικά ενώπιον κάποιας δυσάρεστης έκπληξης.
Παρ’ όλο που η ζήτηση του βουταδιένιου αυξάνεται με ετήσιο ρυθμό 4%, η παραγωγή του αντιμετωοπίζει τον κίνδυνο να μειωθεί. Ήδη, έως το 2020 αναμένεται έλλειψή του στη διεθνή αγορά. Η μεγαλύτερη απειλή είναι η στροφή του ενδιαφέροντος κρατών και ερευνητών από το πετρέλαιο προς το σχιστολιθικό αέριο, το οποίο αποτελεί μια νέα ενεργειακή πηγή και υπόσχεται πτώση των τιμών του φυσικού αερίου.
Η προοπτική ελλείψεων διπλασίασε τις τιμές του βουταδιένιου το 2011-12, προκαλώντας μεγάλες ανησυχίες στους απανταχού κατασκευαστές ελαστικών. Αν και πιο πρόσφατα οι τιμές του έπεσαν ξανά, οι εταιρίες φοβούνται ότι είναι θέμα χρόνου να κινηθούν και πάλι ανοδικά, πράγμα που θα ασκήσει κατ’ ανάγκη πιέσεις στο κόστος παραγωγής, οι οποίες θα μετακυλισθούν -αργά ή γρήγορα- και στις λιανικές τιμές των ελαστικών.
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, στο προσκήνιο εισέρχονται τα οργανικά υλικά ως ένα πιθανό υποκατάστατο των παραγώγων του πετρελαίου και ως μια εναλλακτική λύση για να διασφαλιστεί η προμήθεια των πρώτων υλών και, παράλληλα, να συγκρατηθεί το παραγωγικό κόστος.
Ανταγωνίστριες εταιρίες ελαστικών, όπως η Bridgestone, και χημικές εταιρίες όπως οι Eni κλαι TPC, επίσης μελετούν εναλλακτικές λύσεις για το συνθετικό βουταδιένιο. Το μέλλον θα δείξει πού θα οδηγήσει αυτή η κούρσα και κατά πόσο στους δρόμους κάποτε θα κυλάνε ελαστικά από φυτά!
Η Michelin, δεύτερος μεγαλύτερος κατασκευαστής ελαστικών για οχήματα στον κόσμο, εξήγγειλε ένα νέο πρόγραμμα που θα έχει στόχο την παραγωγή ελαστικών από οργανικά, φυσικά υλικά όπως τα ζαχαροκάλαμα, τα άχυρα και το ξύλο.Το πρόγραμμα φέρει την ονομασία "Bio Butterfly" (Βιο-Πεταλούδα) και προβλέπει την κατασκευή ενός πιλοτικού εργοστασίου.
Το πρόγραμμα θα επιδοτηθεί και από το γαλλικό κράτος με 14,7 εκατ. ευρώ, ενώ ο συνολικός προϋπολογισμός του για την επόμενη οκταετία εκτιμάται σε 52 εκατ. ευρώ.
Σήμερα, η Michelin κατασκευάζει ελαστικά από ένα μίγμα φυσικού και συνθετικού ελαστικού ως πρώτη ύλη. Το βασικό συνθετικό συστατικό είναι το βουταδιένιο, ένα υποπροϊόν του πετρελαίου. Καθώς όμως αυξάνονται οι ανησυχίες για την πιθανή εξάντληση των αποθεμάτων του πετρεαλαίου στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, η γαλλική εταιρία -όπως και άλλες- αναζητά εναλλακτικές λύσεις που θα απεξαρτήσουν τα ελαστικά από τα ορυκτά καύσιμα, ώστε να μην βρεθεί ξαφνικά ενώπιον κάποιας δυσάρεστης έκπληξης.
Παρ’ όλο που η ζήτηση του βουταδιένιου αυξάνεται με ετήσιο ρυθμό 4%, η παραγωγή του αντιμετωοπίζει τον κίνδυνο να μειωθεί. Ήδη, έως το 2020 αναμένεται έλλειψή του στη διεθνή αγορά. Η μεγαλύτερη απειλή είναι η στροφή του ενδιαφέροντος κρατών και ερευνητών από το πετρέλαιο προς το σχιστολιθικό αέριο, το οποίο αποτελεί μια νέα ενεργειακή πηγή και υπόσχεται πτώση των τιμών του φυσικού αερίου.
Η προοπτική ελλείψεων διπλασίασε τις τιμές του βουταδιένιου το 2011-12, προκαλώντας μεγάλες ανησυχίες στους απανταχού κατασκευαστές ελαστικών. Αν και πιο πρόσφατα οι τιμές του έπεσαν ξανά, οι εταιρίες φοβούνται ότι είναι θέμα χρόνου να κινηθούν και πάλι ανοδικά, πράγμα που θα ασκήσει κατ’ ανάγκη πιέσεις στο κόστος παραγωγής, οι οποίες θα μετακυλισθούν -αργά ή γρήγορα- και στις λιανικές τιμές των ελαστικών.
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, στο προσκήνιο εισέρχονται τα οργανικά υλικά ως ένα πιθανό υποκατάστατο των παραγώγων του πετρελαίου και ως μια εναλλακτική λύση για να διασφαλιστεί η προμήθεια των πρώτων υλών και, παράλληλα, να συγκρατηθεί το παραγωγικό κόστος.
Ανταγωνίστριες εταιρίες ελαστικών, όπως η Bridgestone, και χημικές εταιρίες όπως οι Eni κλαι TPC, επίσης μελετούν εναλλακτικές λύσεις για το συνθετικό βουταδιένιο. Το μέλλον θα δείξει πού θα οδηγήσει αυτή η κούρσα και κατά πόσο στους δρόμους κάποτε θα κυλάνε ελαστικά από φυτά!