Είπε ο κ. Γιούνκερ ότι «αντιμετωπίσαμε τους Κυπρίους ως γκάνγκστερ». Ανοησίες! Γκάνγκστερ είναι ο ίδιος και η παρέα του. Κι αντιμετώπισαν τους Κυπρίους ως σφαχτάρια.
Είπε ο κ. Σόιμπλε για τους Γερμανούς ότι είναι τα καλά παιδιά της τάξης και οι «άλλοι» μας «ζηλεύουν». Αλαζονεία και μέθη. «Γιγάντων με μυαλό νάνου».
Είπε ο κ. Παπούλιας, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (υπό την Εντολή Τόμσεν, Μαζούχ και Μολώχ) ότι η απόφαση για την Κύπρο «είναι απαράδεκτη, διότι είναι επιλεκτική». Δεν είναι επιλεκτική - όλους τους
υπηκόους του Δ’ Οικονομικού Ράιχ η ίδια μεταχείριση τους περιμένει, είτε κατοικοεδρεύουν στον Βορρά, όπως στο Λουξεμβούργο, είτε στον Νότο. Αναλόγως των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, έτσι όπως αυτές διαμορφώνονται, αναλόγως του «Ζωτικού Χώρου»
που η Γερμανία δημιουργεί γύρω της. Κι ας φωνάζει τώρα, ωσάν άλλη απατηθείσα μωρά παρθένος, ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου, κ. Γιαν Ασελμπορν, ότι δεν θέλουμε μια γερμανική Ευρώπη, αλλά μια ευρωπαϊκή Γερμανία.
Είναι αργά - η ταχύτητα με την οποία η Γερμανία αλλάζει την Ευρώπη είναι τρομακτική. Κι ακόμα πιο τρομακτικές
είναι οι συνέπειες αυτής της ευρωπαϊκής μεταμόρφωσης σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, όπως η Ελλάδα. Αυτήν τη στιγμή η χώρα μας είναι η τρίτη φτωχότερη χώρα στην Ενωση. Φτωχότερες από μας είναι πλέον μόνον η Ρουμανία και η Βουλγαρία.
Η τρικομματική κυβέρνηση έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε τριτοκοσμική χώρα - τούτη την ώρα (και μέσα σε δύο μόλις έτη) 120.000 Ελληνες επιστήμονες έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό, άλλοι για να εργασθούν και άλλοι για να ψάξουν για δουλειά! Το 10% του επιστημονικού δυναμικού της χώρας!
Αλλά, αν όλοι ομιλούν, ο κ. Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο κ. Σόιμπλε, ο κ. Γιούνκερ, ο κ. Ασελμπορν, τι λέει ο κ. Σαμαράς για αυτά που λένε;
Τίποτα!
Σιωπή!
Κι όταν ομιλεί ο κ. Σαμαράς λέει αυτά που λέει ο κ. Κεδίκογλου: πράγματα παιδαριώδη. Κι όταν ομιλεί ο κ. Κουβέλης λέει αυτά που θα έλεγε η Μίνι Μάους: κόκκινες γραμμές για μεταξωτές κορδέλες. Κι όταν ομιλεί ο κ. Βενιζέλος λέει αυτά που θα έλεγε ο Μέγας Ναπολέων (όχι της νήσου Ελβα, αλλά της νήσου Γιούργια).
Πέρα όμως από τη δική μας μελαγχολία, η Ευρώπη αλλάζει. Πάει ακόμα παραπέρα και θα μας αλλάξει τον αδόξαστο. Αν αυτή η διαδικασία που έχει βάλει μπροστά, μέσω του Βερολίνου, η άρχουσα τάξη δεν ανακοπεί από κάποια εξέγερση κάπου (όπου θα προκαλούσε αλυσιδωτή αντίδραση) τότε, πολύ σύντομα, ο οικονομικός πόλεμος θα προσφύγει σε κανόνια και κανονιοφόρους.
Η εικόνα που δίνει ο κόσμος αν τον δει κανείς από ψηλά, φέρ’ ειπείν από έναν κατασκοπευτικό δορυφόρο, είναι πολύ ανησυχητική.
Λίαν προσφάτως η Γερμανία επαναπάτρισε τον χρυσό της απ’ τις ΗΠΑ, ενώ οι ΗΠΑ αφήνουν με μια ελεγχόμενη χειραφέτηση τη χώρα της Μέρκελ να έχει πλέον τον πρώτο λόγο στην Ενωση. Μέσα στην Ενωση, η αντίθεση Βορρά - Νότου εκφυλίζεται σε υποταγή του Νότου στον Βορρά, ενώ την ίδια στιγμή η Γερμανία μαζεύει όλο το «χρήμα» υπό την «αιγίδα» των «πιστοποιημένων» τραπεζών (εκείνων δηλαδή που την εξυπηρετούν και η ίδια υπηρετεί).
Ταυτοχρόνως οι ΗΠΑ βάζουν σε κάποια «διευθέτηση σχέσεων» δυνάμεις όπως η Τουρκία και το Ισραήλ, εν όψει των κινήσεων που πρόκειται να κάνουν οι ίδιες (και οι σύμμαχοί τους) εναντίον τς Συρίας.
Επίσης, η ύπαρξη του υποθαλάσσιου πλούτου που οδήγησε (και αυτή) στη σφαγή της Κύπρου (καθώς και στην πρωθύστερη σφαγή της Ελλάδας) οδηγεί σε αναδιάταξη σχέσεων εμπλεκόμενες δυνάμεις (Ρωσία - Τουρκία), ενώ «άξονες» (αν υπήρξαν ποτέ) όπως αυτός του Τελ Αβίβ - Λευκωσίας - Αθήνας αποδεικνύονται σπιρτόξυλα. Οπως σούβλα για τους Γάλλους αποδεικνύεται ο άξονας Βερολίνου - Παρισίων.
Μέσα σε αυτό το πολύ ρευστό και αναδιαμορφωνόμενο γεωπολιτικό τοπίο τι λέει η ελληνική κυβέρνηση; Ο,τι λέει ο κ. Κεδίκογλου όταν απευθύνεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Και τι πράττει; Ο,τι ο κ. Δένδιας όταν βλέπει απεργό. Φωτοσόπ.
Η Ελλάδα δεν έχει εθνική στρατηγική. (Για αυτό και κατέστη δυνατόν να κυβερνάται τόσον εύκολα από ξένους κομισάριους.) Κι όχι μόνον δεν έχει εθνική στρατηγική, αλλά με έναν ιδιόμορφο τρόπο άσκησης άγριας ιδεολογικής τρομοκρατίας, κάθε συζήτηση για αυτό το θέμα (της διαμόρφωσης μιας εθνικής στρατηγικής) έχει εξοβελισθεί στο πυρ το εξώτερον.
Οποιος τολμήσει από οποιοδήποτε κόμμα να ζητήσει τη διατύπωση εναλλακτικής ως προς τον μνημονιακό μονόδρομο πολιτικής, τρώγεται
αμέσως ζωντανός και ωμός από την πιο ωμή, την πιο φρικτή και την πιο ηλίθια προπαγάνδα από γενέσεως νεοελληνικού κράτους.
Δεν νοείται σοβαρό κόμμα (ακόμα και η Ν.Δ.) που να μη διαθέτει ένα plan B, παρά άβουλο και μοιραίο να ακολουθεί την πεπατημένη μιας ειμαρμένης που χαράζουν άλλοι. Η Ν.Δ. με πρώτο διδάξαντα το ΠΑΣΟΚ έχει οδηγήσει
κάθε πολιτικό διάλογο μεταξύ των κομμάτων στην παράλυση,
παραδίδοντας στην Ιερά Εξέταση των δελτίων των οκτώ κάθε σκέψη που αμφισβητεί το ομογενοποιημένο μοντέλο του πολιτεύεσθαι.
Κι από την άλλη μεριά: Είναι υποχρέωση της Αντιπολίτευσης, και του ΣΥΡΙΖΑ, και των ΑΝΕΛ, και του ΚΚΕ να διαθέτουν εναλλακτικά σχέδια, να τα προτείνουν στον λαό και να διαβουλεύονται μαζί του,
γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια μωρές κατηγορίες για «πολυγλωσσία», «λαϊκισμό» και τα συναφή καθεστωτικά φληναφήματα.
Εκτός απ’ το προεκλογικό πρόγραμμα, σαφές και καθαρό, που κάθε κόμμα έχει καθήκον να θέτει προ των οφθαλμών των πολιτών, έχει στις σημερινές συνθήκες επίσης την υποχρέωση να διαθέτει και εναλλακτικές λύσεις σε όσα το ίδιο προτείνει. Οχι για να διαθέτει
πιθανές μετεκλογικές υπεκφυγές, αλλά αντιθέτως για να αποδεικνύει ότι μπορεί να υποστηρίζει τις κεντρικές πολιτικές του επιλογές (στρατηγική) με σοφές κι αποτελεσματικές τακτικές.
Αν η Γερμανία έχει στήσει εκ νέου ένα «εργαστήριο του δόκτορος Μένγκελε» για να μεταμορφώσει τους λαούς της Ευρώπης σε είλωτες, τότε η απάντηση των λαών, για να δοθεί, απαιτεί πολιτικές έξω απ’ τα στερεότυπα που έως τώρα ανέχονταν οι άρχουσες τάξεις.
email: stathis@enikos.gr
enikos.gr
Είπε ο κ. Σόιμπλε για τους Γερμανούς ότι είναι τα καλά παιδιά της τάξης και οι «άλλοι» μας «ζηλεύουν». Αλαζονεία και μέθη. «Γιγάντων με μυαλό νάνου».
Είπε ο κ. Παπούλιας, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (υπό την Εντολή Τόμσεν, Μαζούχ και Μολώχ) ότι η απόφαση για την Κύπρο «είναι απαράδεκτη, διότι είναι επιλεκτική». Δεν είναι επιλεκτική - όλους τους
υπηκόους του Δ’ Οικονομικού Ράιχ η ίδια μεταχείριση τους περιμένει, είτε κατοικοεδρεύουν στον Βορρά, όπως στο Λουξεμβούργο, είτε στον Νότο. Αναλόγως των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, έτσι όπως αυτές διαμορφώνονται, αναλόγως του «Ζωτικού Χώρου»
που η Γερμανία δημιουργεί γύρω της. Κι ας φωνάζει τώρα, ωσάν άλλη απατηθείσα μωρά παρθένος, ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου, κ. Γιαν Ασελμπορν, ότι δεν θέλουμε μια γερμανική Ευρώπη, αλλά μια ευρωπαϊκή Γερμανία.
Είναι αργά - η ταχύτητα με την οποία η Γερμανία αλλάζει την Ευρώπη είναι τρομακτική. Κι ακόμα πιο τρομακτικές
είναι οι συνέπειες αυτής της ευρωπαϊκής μεταμόρφωσης σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, όπως η Ελλάδα. Αυτήν τη στιγμή η χώρα μας είναι η τρίτη φτωχότερη χώρα στην Ενωση. Φτωχότερες από μας είναι πλέον μόνον η Ρουμανία και η Βουλγαρία.
Η τρικομματική κυβέρνηση έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε τριτοκοσμική χώρα - τούτη την ώρα (και μέσα σε δύο μόλις έτη) 120.000 Ελληνες επιστήμονες έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό, άλλοι για να εργασθούν και άλλοι για να ψάξουν για δουλειά! Το 10% του επιστημονικού δυναμικού της χώρας!
Αλλά, αν όλοι ομιλούν, ο κ. Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο κ. Σόιμπλε, ο κ. Γιούνκερ, ο κ. Ασελμπορν, τι λέει ο κ. Σαμαράς για αυτά που λένε;
Τίποτα!
Σιωπή!
Κι όταν ομιλεί ο κ. Σαμαράς λέει αυτά που λέει ο κ. Κεδίκογλου: πράγματα παιδαριώδη. Κι όταν ομιλεί ο κ. Κουβέλης λέει αυτά που θα έλεγε η Μίνι Μάους: κόκκινες γραμμές για μεταξωτές κορδέλες. Κι όταν ομιλεί ο κ. Βενιζέλος λέει αυτά που θα έλεγε ο Μέγας Ναπολέων (όχι της νήσου Ελβα, αλλά της νήσου Γιούργια).
Πέρα όμως από τη δική μας μελαγχολία, η Ευρώπη αλλάζει. Πάει ακόμα παραπέρα και θα μας αλλάξει τον αδόξαστο. Αν αυτή η διαδικασία που έχει βάλει μπροστά, μέσω του Βερολίνου, η άρχουσα τάξη δεν ανακοπεί από κάποια εξέγερση κάπου (όπου θα προκαλούσε αλυσιδωτή αντίδραση) τότε, πολύ σύντομα, ο οικονομικός πόλεμος θα προσφύγει σε κανόνια και κανονιοφόρους.
Η εικόνα που δίνει ο κόσμος αν τον δει κανείς από ψηλά, φέρ’ ειπείν από έναν κατασκοπευτικό δορυφόρο, είναι πολύ ανησυχητική.
Λίαν προσφάτως η Γερμανία επαναπάτρισε τον χρυσό της απ’ τις ΗΠΑ, ενώ οι ΗΠΑ αφήνουν με μια ελεγχόμενη χειραφέτηση τη χώρα της Μέρκελ να έχει πλέον τον πρώτο λόγο στην Ενωση. Μέσα στην Ενωση, η αντίθεση Βορρά - Νότου εκφυλίζεται σε υποταγή του Νότου στον Βορρά, ενώ την ίδια στιγμή η Γερμανία μαζεύει όλο το «χρήμα» υπό την «αιγίδα» των «πιστοποιημένων» τραπεζών (εκείνων δηλαδή που την εξυπηρετούν και η ίδια υπηρετεί).
Ταυτοχρόνως οι ΗΠΑ βάζουν σε κάποια «διευθέτηση σχέσεων» δυνάμεις όπως η Τουρκία και το Ισραήλ, εν όψει των κινήσεων που πρόκειται να κάνουν οι ίδιες (και οι σύμμαχοί τους) εναντίον τς Συρίας.
Επίσης, η ύπαρξη του υποθαλάσσιου πλούτου που οδήγησε (και αυτή) στη σφαγή της Κύπρου (καθώς και στην πρωθύστερη σφαγή της Ελλάδας) οδηγεί σε αναδιάταξη σχέσεων εμπλεκόμενες δυνάμεις (Ρωσία - Τουρκία), ενώ «άξονες» (αν υπήρξαν ποτέ) όπως αυτός του Τελ Αβίβ - Λευκωσίας - Αθήνας αποδεικνύονται σπιρτόξυλα. Οπως σούβλα για τους Γάλλους αποδεικνύεται ο άξονας Βερολίνου - Παρισίων.
Μέσα σε αυτό το πολύ ρευστό και αναδιαμορφωνόμενο γεωπολιτικό τοπίο τι λέει η ελληνική κυβέρνηση; Ο,τι λέει ο κ. Κεδίκογλου όταν απευθύνεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Και τι πράττει; Ο,τι ο κ. Δένδιας όταν βλέπει απεργό. Φωτοσόπ.
Η Ελλάδα δεν έχει εθνική στρατηγική. (Για αυτό και κατέστη δυνατόν να κυβερνάται τόσον εύκολα από ξένους κομισάριους.) Κι όχι μόνον δεν έχει εθνική στρατηγική, αλλά με έναν ιδιόμορφο τρόπο άσκησης άγριας ιδεολογικής τρομοκρατίας, κάθε συζήτηση για αυτό το θέμα (της διαμόρφωσης μιας εθνικής στρατηγικής) έχει εξοβελισθεί στο πυρ το εξώτερον.
Οποιος τολμήσει από οποιοδήποτε κόμμα να ζητήσει τη διατύπωση εναλλακτικής ως προς τον μνημονιακό μονόδρομο πολιτικής, τρώγεται
αμέσως ζωντανός και ωμός από την πιο ωμή, την πιο φρικτή και την πιο ηλίθια προπαγάνδα από γενέσεως νεοελληνικού κράτους.
Δεν νοείται σοβαρό κόμμα (ακόμα και η Ν.Δ.) που να μη διαθέτει ένα plan B, παρά άβουλο και μοιραίο να ακολουθεί την πεπατημένη μιας ειμαρμένης που χαράζουν άλλοι. Η Ν.Δ. με πρώτο διδάξαντα το ΠΑΣΟΚ έχει οδηγήσει
κάθε πολιτικό διάλογο μεταξύ των κομμάτων στην παράλυση,
παραδίδοντας στην Ιερά Εξέταση των δελτίων των οκτώ κάθε σκέψη που αμφισβητεί το ομογενοποιημένο μοντέλο του πολιτεύεσθαι.
Κι από την άλλη μεριά: Είναι υποχρέωση της Αντιπολίτευσης, και του ΣΥΡΙΖΑ, και των ΑΝΕΛ, και του ΚΚΕ να διαθέτουν εναλλακτικά σχέδια, να τα προτείνουν στον λαό και να διαβουλεύονται μαζί του,
γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια μωρές κατηγορίες για «πολυγλωσσία», «λαϊκισμό» και τα συναφή καθεστωτικά φληναφήματα.
Εκτός απ’ το προεκλογικό πρόγραμμα, σαφές και καθαρό, που κάθε κόμμα έχει καθήκον να θέτει προ των οφθαλμών των πολιτών, έχει στις σημερινές συνθήκες επίσης την υποχρέωση να διαθέτει και εναλλακτικές λύσεις σε όσα το ίδιο προτείνει. Οχι για να διαθέτει
πιθανές μετεκλογικές υπεκφυγές, αλλά αντιθέτως για να αποδεικνύει ότι μπορεί να υποστηρίζει τις κεντρικές πολιτικές του επιλογές (στρατηγική) με σοφές κι αποτελεσματικές τακτικές.
Αν η Γερμανία έχει στήσει εκ νέου ένα «εργαστήριο του δόκτορος Μένγκελε» για να μεταμορφώσει τους λαούς της Ευρώπης σε είλωτες, τότε η απάντηση των λαών, για να δοθεί, απαιτεί πολιτικές έξω απ’ τα στερεότυπα που έως τώρα ανέχονταν οι άρχουσες τάξεις.
email: stathis@enikos.gr
enikos.gr