Tην ώρα που οι πολίτες στην Ελλάδα είναι θολωµένοι από τα προβλήµατα και τον φόβο του χειρότερου, η χώρα µας αναδεικνύεται σε παράδεισο ευκαιριών - όχι, όµως για τους Έλληνες. Μπορεί ο µέσος πολίτης να µην ξέρει τι θα του ξηµερώσει αύριο, αλλά κάποιοι ετοιµάζονται για τρελές δουλειές από τα πιθανά πετρελαϊκά κοιτάσµατα και τις ιδιωτικοποιήσεις µέχρι τα...
... «κόκκινα δάνεια» των ιδιωτών που πακετάρονται για να πουληθούν κοψοχρονιά σε ξένες εταιρείες, όλα προσφέρονται για µεγάλα και, το κυριότερο, σίγουρα κέρδη.
Η µεγαλύτερη «δουλειά», βέβαια, είναι η ενέργεια, όπως έγινε σαφές µε την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος ανοιχτά δήλωσε ότι ενδιαφέρεται για τους υδρογονάνθρακες - επιβεβαιώνοντας εµµέσως αλλά σαφώς ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι πεπεισµένες για την ύπαρξη αξιόλογων αποθεµάτων.
Προέκυψε δε και ο όρος «ευρωπαϊκά κοιτάσµατα», δίνοντας µια νέα διάσταση στην ευρωπαϊκή ενοποίηση: µπορεί τα χρέη να είναι εθνικά και η Ελλάδα να καλείται να τα αποπληρώσει έστω κι αν διαλυθεί η κοινωνία, αλλά τα κοιτάσµατα είναι... της ευρωπαϊκής οικογένειας, θα τα µοιραστούµε.
Το επί της ουσίας πτωχευµένο ελληνικό κράτος οδηγείται στην αξιοποίηση πιθανών ενεργειακών αποθεµάτων -τον πλούτο των επόµενων γενεών- από τη χειρότερη διαπραγµατευτική θέση. Το παιχνίδι έχει και µεγάλο γεωπολιτικό ρίσκο για τη χώρα µας, η οποία βρίσκεται στη µέση της σύγκρουσης των µεγάλων δυνάµεων για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών στον 21ο αιώνα. Οι πρώτες διπλωµατικές αψιµαχίες µε την Τουρκία δεν είναι άσχετες.
Ανάλογες είναι οι συνθήκες και στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων, τις οποίες η κυβέρνηση προωθεί µε µικρές προσδοκίες για έσοδα και χωρίς να ακολουθεί κάποιο ευρύτερο εθνικό παραγωγικό σχέδιο.
Χρυσές δουλειές δεν ετοιµάζονται µόνο µε τον εθνικό κρατικό πλούτο, αλλά και µε τον ιδιωτικό. Την ελληνική αγορά διερευνούν τα distress funds («κεφάλαια της καταστροφής ή της δυστυχίας» θα ήταν η ακριβής µετάφραση), τα οποία αγοράζουν κοψοχρονιά δάνεια και περιουσιακά στοιχεία πτωχευµένων επιχειρήσεων και νοικοκυριών µε στόχο να εισπράξουν την αξία τους στο ακέραιο.
Τα «κόκκινα δάνεια» µπορεί να πουληθούν µε «κούρεµα» από τις τράπεζες στις εταιρείες αυτές, οι οποίες στη συνέχεια θα επιδιώξουν να τα εισπράξουν στο ακέραιο ή να διεκδικήσουν µε κατασχέσεις τα συνδεδεµένα περιουσιακά στοιχεία.
Με τον τρόπο αυτό γίνεται µεν «κούρεµα», αλλά όχι επ’ ωφελεία των δανειοληπτών. Πρόκειται για µια νόµιµη πρακτική, ίσως ακόµα και χρήσιµη υπό κάποιες κανονικές συνθήκες. Οπως η δουλειά που κάνουν τα όρνεα και οι ύαινες όταν καθαρίζουν τα πτώµατα στην άγρια φύση.
Σήµερα όµως στην Ελλάδα οι συνθήκες δεν είναι κανονικές, καθώς για εξωτερικούς λόγους -σε κάποιον βαθµό εξαιτίας και ενός «λάθους»- ένα µεγάλο τµήµα νοικοκυριών και επιχειρήσεων οδηγείται µε µαθηµατική βεβαιότητα σε αδυναµία πληρωµής. Υπό τέτοιες συνθήκες, το «ξεκαθάρισµα» δεν µπορεί να αφεθεί στην ελεύθερη αγορά και τις «ύαινες».
Αλλωστε ακόµα και το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο σε σχετική µελέτη εργασίας επισηµαίνει ότι, αν δεν γίνει συντεταγµένη αναδιάρθρωση («κούρεµα») των ιδιωτικών χρεών στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες χώρες της περιφέρειας, δεν εξυπηρετούνται ούτε οι δανειστές ούτε οι πιστωτές, αφού θα πνιγεί για πολλά χρόνια η οικονοµία και θα εµποδίζεται η ανάπτυξη.
Πηγή: | newmoney.gr
... «κόκκινα δάνεια» των ιδιωτών που πακετάρονται για να πουληθούν κοψοχρονιά σε ξένες εταιρείες, όλα προσφέρονται για µεγάλα και, το κυριότερο, σίγουρα κέρδη.
Η µεγαλύτερη «δουλειά», βέβαια, είναι η ενέργεια, όπως έγινε σαφές µε την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος ανοιχτά δήλωσε ότι ενδιαφέρεται για τους υδρογονάνθρακες - επιβεβαιώνοντας εµµέσως αλλά σαφώς ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι πεπεισµένες για την ύπαρξη αξιόλογων αποθεµάτων.
Προέκυψε δε και ο όρος «ευρωπαϊκά κοιτάσµατα», δίνοντας µια νέα διάσταση στην ευρωπαϊκή ενοποίηση: µπορεί τα χρέη να είναι εθνικά και η Ελλάδα να καλείται να τα αποπληρώσει έστω κι αν διαλυθεί η κοινωνία, αλλά τα κοιτάσµατα είναι... της ευρωπαϊκής οικογένειας, θα τα µοιραστούµε.
Το επί της ουσίας πτωχευµένο ελληνικό κράτος οδηγείται στην αξιοποίηση πιθανών ενεργειακών αποθεµάτων -τον πλούτο των επόµενων γενεών- από τη χειρότερη διαπραγµατευτική θέση. Το παιχνίδι έχει και µεγάλο γεωπολιτικό ρίσκο για τη χώρα µας, η οποία βρίσκεται στη µέση της σύγκρουσης των µεγάλων δυνάµεων για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών στον 21ο αιώνα. Οι πρώτες διπλωµατικές αψιµαχίες µε την Τουρκία δεν είναι άσχετες.
Ανάλογες είναι οι συνθήκες και στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων, τις οποίες η κυβέρνηση προωθεί µε µικρές προσδοκίες για έσοδα και χωρίς να ακολουθεί κάποιο ευρύτερο εθνικό παραγωγικό σχέδιο.
Χρυσές δουλειές δεν ετοιµάζονται µόνο µε τον εθνικό κρατικό πλούτο, αλλά και µε τον ιδιωτικό. Την ελληνική αγορά διερευνούν τα distress funds («κεφάλαια της καταστροφής ή της δυστυχίας» θα ήταν η ακριβής µετάφραση), τα οποία αγοράζουν κοψοχρονιά δάνεια και περιουσιακά στοιχεία πτωχευµένων επιχειρήσεων και νοικοκυριών µε στόχο να εισπράξουν την αξία τους στο ακέραιο.
Τα «κόκκινα δάνεια» µπορεί να πουληθούν µε «κούρεµα» από τις τράπεζες στις εταιρείες αυτές, οι οποίες στη συνέχεια θα επιδιώξουν να τα εισπράξουν στο ακέραιο ή να διεκδικήσουν µε κατασχέσεις τα συνδεδεµένα περιουσιακά στοιχεία.
Με τον τρόπο αυτό γίνεται µεν «κούρεµα», αλλά όχι επ’ ωφελεία των δανειοληπτών. Πρόκειται για µια νόµιµη πρακτική, ίσως ακόµα και χρήσιµη υπό κάποιες κανονικές συνθήκες. Οπως η δουλειά που κάνουν τα όρνεα και οι ύαινες όταν καθαρίζουν τα πτώµατα στην άγρια φύση.
Σήµερα όµως στην Ελλάδα οι συνθήκες δεν είναι κανονικές, καθώς για εξωτερικούς λόγους -σε κάποιον βαθµό εξαιτίας και ενός «λάθους»- ένα µεγάλο τµήµα νοικοκυριών και επιχειρήσεων οδηγείται µε µαθηµατική βεβαιότητα σε αδυναµία πληρωµής. Υπό τέτοιες συνθήκες, το «ξεκαθάρισµα» δεν µπορεί να αφεθεί στην ελεύθερη αγορά και τις «ύαινες».
Αλλωστε ακόµα και το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο σε σχετική µελέτη εργασίας επισηµαίνει ότι, αν δεν γίνει συντεταγµένη αναδιάρθρωση («κούρεµα») των ιδιωτικών χρεών στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες χώρες της περιφέρειας, δεν εξυπηρετούνται ούτε οι δανειστές ούτε οι πιστωτές, αφού θα πνιγεί για πολλά χρόνια η οικονοµία και θα εµποδίζεται η ανάπτυξη.
Πηγή: | newmoney.gr