Προκαλούν σχεδόν οίκτο τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που αναζητούν διαφυγή από τον λάκκο στον οποίο έριξαν τη χώρα κι έπεσαν και οι ίδιοι. Κλαψουρίζουν ότι «δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία από έναν πολιτικό από το να φοβάται τον λαό», αισθάνονται «τρόμο στην ιδέα ότι θα κατέβουν στις εκλογές με αρχηγό τον Παπανδρέου», συνωμοτούν όλοι εναντίον όλων σε σχηματισμούς χωρίς καμιά ιδεολογική ή πολιτική συνοχή -όλα θυμίζουν το γνωστό ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Ακόμα και στην πολιτική όμως έρχεται η στιγμή που είναι αργά για δάκρυα. Εκατό φορές πιο αργά είναι για όλους εκείνους που τώρα προαλείφονται για αρχηγοί του κόμματος και σωτήρες του έθνους, γιατί εξαρχής ήξεραν ποιος ήταν ο Παπανδρέου και τον χειροκροτούσαν. Εξαρχής ήξεραν και...
τις απόψεις και τις δυνατότητές του κι όμως ψήφιζαν ναι σε όλα. Εξαρχής καταλάβαιναν, ή όφειλαν να καταλαβαίνουν, πού οδηγούν τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα, κι όμως σφύριζαν αδιάφορα και επαναλάμβαναν βλακείες για μονόδρομους.
Τώρα ανακάλυψαν ότι τα μνημόνια είναι συμφορά, ότι ο Παπανδρέου αντί να διαπραγματευτεί -τις δικές μας τύχες…- έκανε δημόσιες σχέσεις, ότι η κυβέρνησή τους τσάκισε τους εργαζόμενους και τον τόπο. Και σπεύδουν, δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι μέχρι χτες, να εμφανιστούν σήμερα με πλατφόρμες σωτηρίας. Καμαρώστε: Διάσωση της χώρας - ανάκτηση του χαµένου ευρωπαϊκού εδάφους - εκτίναξη στον διεθνή ανταγωνισµό, είναι λέει το τρίπτυχο της πλατφόρμας Βενιζέλου. Και μ’ αυτή την πλατφόρμα περιμένει να πείσει το κόμμα του και εν συνεχεία τα υποζύγια.
Δεν είναι απίθανοι; Δεν είναι σχεδόν χαριτωμένοι; Δεν είναι η επιτομή και το απαύγασμα της ξευτίλας ενός πολιτικού συστήματος που δεν εννοεί να καταλάβει ότι γέρασε εν πολλαίς αμαρτίαις; Και επιμένει να βάφεται, να μακιγιάρεται, να μπαινοβγαίνει σε ιατρεία ανόρθωσης στήθους ή πέους, με την ελπίδα ότι θα γοητεύσει για άλλη μια φορά τους εύπιστους; Οι οποίοι θα ξεχάσουν μπροστά στις νέες πλατφόρμες και στις όψιμες διαφωνίες τι έγινε στη χώρα τα τελευταία δυο χρόνια, ποιοι το έκαναν και πώς;
Γιατί, εδώ που τα λέμε, τι να καταφέρει ένας Παπανδρέου μόνος του; Πόση ζημιά να κάνει χωρίς την αμέριστη συνδρομή τους; Όλοι μαζί όμως τα κατάφεραν, μας βύθισαν στο ζόφο. Ε, όλοι μαζί θα εισπράξουν και τα επίχειρα….
Καρτερός Θανάσης
avgi.g
Ακόμα και στην πολιτική όμως έρχεται η στιγμή που είναι αργά για δάκρυα. Εκατό φορές πιο αργά είναι για όλους εκείνους που τώρα προαλείφονται για αρχηγοί του κόμματος και σωτήρες του έθνους, γιατί εξαρχής ήξεραν ποιος ήταν ο Παπανδρέου και τον χειροκροτούσαν. Εξαρχής ήξεραν και...
τις απόψεις και τις δυνατότητές του κι όμως ψήφιζαν ναι σε όλα. Εξαρχής καταλάβαιναν, ή όφειλαν να καταλαβαίνουν, πού οδηγούν τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα, κι όμως σφύριζαν αδιάφορα και επαναλάμβαναν βλακείες για μονόδρομους.
Τώρα ανακάλυψαν ότι τα μνημόνια είναι συμφορά, ότι ο Παπανδρέου αντί να διαπραγματευτεί -τις δικές μας τύχες…- έκανε δημόσιες σχέσεις, ότι η κυβέρνησή τους τσάκισε τους εργαζόμενους και τον τόπο. Και σπεύδουν, δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι μέχρι χτες, να εμφανιστούν σήμερα με πλατφόρμες σωτηρίας. Καμαρώστε: Διάσωση της χώρας - ανάκτηση του χαµένου ευρωπαϊκού εδάφους - εκτίναξη στον διεθνή ανταγωνισµό, είναι λέει το τρίπτυχο της πλατφόρμας Βενιζέλου. Και μ’ αυτή την πλατφόρμα περιμένει να πείσει το κόμμα του και εν συνεχεία τα υποζύγια.
Δεν είναι απίθανοι; Δεν είναι σχεδόν χαριτωμένοι; Δεν είναι η επιτομή και το απαύγασμα της ξευτίλας ενός πολιτικού συστήματος που δεν εννοεί να καταλάβει ότι γέρασε εν πολλαίς αμαρτίαις; Και επιμένει να βάφεται, να μακιγιάρεται, να μπαινοβγαίνει σε ιατρεία ανόρθωσης στήθους ή πέους, με την ελπίδα ότι θα γοητεύσει για άλλη μια φορά τους εύπιστους; Οι οποίοι θα ξεχάσουν μπροστά στις νέες πλατφόρμες και στις όψιμες διαφωνίες τι έγινε στη χώρα τα τελευταία δυο χρόνια, ποιοι το έκαναν και πώς;
Γιατί, εδώ που τα λέμε, τι να καταφέρει ένας Παπανδρέου μόνος του; Πόση ζημιά να κάνει χωρίς την αμέριστη συνδρομή τους; Όλοι μαζί όμως τα κατάφεραν, μας βύθισαν στο ζόφο. Ε, όλοι μαζί θα εισπράξουν και τα επίχειρα….
Καρτερός Θανάσης
avgi.g