Γιατί, μήπως είχε διαβάσει ο Γιώργος το μνημόνιο;

Του Σ.Κούλογλου

Από τα σύννεφα έπεσε πάλι η χώρα, όταν ο κ. Χρυσοχοίδης, στην τελευταία απέλπιδα προσπάθεια του να πάρει αποστάσεις από την καταστροφική πορεία της χώρας, για την οποία έχει σημαντικές ευθύνες, ομολόγησε χθες ότι δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο. Μάλιστα ο κ. Μπεγλίτης, που από τα λεγόμενα του φαίνεται ότι το είχε διαβάσει (αλλά ήταν τόσο κουτός ώστε το ψήφισε) απείλησε να παραπέμψει τον υπουργό Ανάπτυξης στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. Με ποια κατηγορία άραγε; ότι δεν διάβασε το μάθημα του;

Η εμμονή του γυμνασιάρχη Μπεγλίτη στη γραμμή “πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα”, δεν τον εμπόδισε να καταψηφίσει χθες το βράδυ μαζί με δεκάδες συναδέλφους του από το κόμμα του, άρθρα από το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης που βασικό υποστηρίζεται επίσης από το κόμμα του, με αποτέλεσμα ένα χωρίς προηγούμενο κοινοβουλευτικό μπάχαλο, που απειλεί ακόμη περισσότερο την αδύναμη κυβέρνηση Παπαδήμου

Το ΠΑΣΟΚ αποτελεί πλέον την πιο κακοφορμισμένη από τις πολιτικές γάγγραινες που μολύνουν θανάσιμα την χώρα. Από την Κόστα Ρίκα, ο πρόεδρος του και βασικός υπεύθυνος για την καταστροφή, επανέλαβε το ποίημα του για τις αιτίες της συμφοράς: τα συμφέροντα που τον πολέμησαν, οι συντηρητικές ηγεσίες της Ε.Ε. που δεν τον καταλάβαιναν και φυσικά η κακούργα ελληνική κοινωνία. Άλλωστε, τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάει και χειρότερα, αν δεν είχαν παρέμβει ο ίδιος και η κυβέρνησή του: αφού δεν χρεοκοπήσαμε, μην το πείτε ούτε του παπά.
Στα δυο χρόνια που ο κ. Παπανδρέου ήταν πρωθυπουργός η χώρα βρέθηκε στα γόνατα: στην Ελλάδα δεν μπορείς να βρεις δουλειά και στο εξωτερικό δεν τολμάς να πεις ότι είσαι Έλληνας. Στην πραγματικότητα, η χώρα έχει χρεοκοπήσει: στο εσωτερικό το Δημόσιο έχει κάνει στάση πληρωμών και το μη διαχειρίσιμο χρέος της χώρας κουρεύεται με το μαλακό, απλώς για να μη σημειωθεί διεθνές πιστωτικό επεισόδιο.
Είναι αλήθεια ότι ο κ. Παπανδρέου παρέλαβε μια μισοκατεστραμμένη οικονομία και δημόσια διοίκηση από τον προκάτοχό του, τις οποίες όμως αποτελείωσε. Παρότι η νεοδημοκρατική αποδιοργάνωση ήταν ορατή, δεν είχε ούτε στο ελάχιστο προετοιμαστεί να την αντιμετωπίσει και, παρότι γνώριζε ότι η οικονομία ήταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, προσποιήθηκε ότι δεν καταλάβαινε.
Έχασε πολύτιμο χρόνο, κάνοντας βόλτες-καλή ώρα όπως χθες- στη Καραϊβική, εμμένοντας στις περιττές φιοριτούρες του open gov, όταν έπρεπε να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Έχει το δικαιολογητικό ότι δεν είχε υπάρξει προηγούμενο επίθεσης των αγορών στο εθνικό χρέος μιας χώρας της ευρωζώνης και ότι η Μέρκελ επίσης καθυστερούσε, βασικά για πολιτικάντικους λόγους, αλλά το μεγάλο του έγκλημα είναι ότι  στη πραγματικότητα επιζήτησε την παρέμβαση του ΔΝΤ: μέχρι τον Μάρτιο του 2010 ο κ. Παπανδρέου, στηριγμένος στη προσωπική γνωριμία με τον Στρος Καν, τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, το προτιμούσε από τις Βρυξέλλες, ελπίζοντας ότι έτσι θα μπορούσε να επιβάλει τις μεταρρυθμίσεις που ο ίδιος δεν τολμούσε να προωθήσει.” Σε δύο χρόνια”, έλεγε την άνοιξη του 2010 ο σε συνεργάτες του, “η χώρα θα έχει μεταμορφωθεί”.
Από τον τον Απρίλιο του 2010 και μετά, όταν τα επιτόκια απογειώθηκαν κάνοντας αδύνατο το δανεισμό της Ελλάδας από τις αγορές και η ΕΕ καθυστερούσε να αντιδράσει, στο τότε κυβερνητικό στρατόπεδο επικράτησε πανικός: όπως όλο σχεδόν ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο, ο κ. Παπανδρέου δεν είχε χρόνο να μελετήσει το μνημόνιο, ακόμη και αν του γεννιόταν μια τέτοια διάθεση. H χθεσινή, σχετική  δήλωση της κυρίας Κατσέλη είναι ανατριχιαστική στην ειλικρίνεια της: “ ως Υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας επεξεργάστηκα τις διατάξεις του Μνημονίου που αφορούσαν στον τομέα ευθύνης μου μέσα στο ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο ωρών”. Όλα ΄έγιναν στις καλύτερες ελληνικές παραδόσεις  του άρπα–κόλλα, μόνο που εδώ κρινόταν, μέσα σε "χρονικό πλαίσιο ωρών", το μέλλον της χώρας για μια δεκαετία.
Ο κ. Παπανδρέου δεν κάθισε ποτέ να σκεφτεί που οδηγείται η χώρα με το μνημόνιο ή να  επεξεργαστεί εναλλακτικές διεξόδους, ούτε συζήτησε σοβαρά με αυτούς που τού τις πρότειναν. Χωρίς γνώση των οικονομικών και χωρίς ανθρώπους που να τον συμβουλεύουν συστηματικά για την οικονομία (οι σχέσεις με τον Στίγκλιτζ και τους υπόλοιπους διεθνείς νομπελίστες  δεν μπορούν να αξιοποιηθούν από το χάος στο μυαλό του) εμπιστεύτηκε - με την ίδια καταστροφική ευκολία που ο Καραμανλής είχε εμπιστευτεί τον Αλογοσκούφη-τις επιλογές Παπακωνσταντίνου που πήγε στις διαπραγματεύσεις ξυπόλυτος στα αγκάθια: από την μία ήταν τα τσακάλια με δεκαετίες πείρας και σε θέσεις ισχύος και από την άλλη ενάμιση Έλληνες διαπραγματευτές που έπρεπε την τελευταία στιγμή να κλείσουν οπωσδήποτε συμφωνία, για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις,
Το εγκληματικό είναι ότι, ακόμη και όταν ήταν φανερό ότι το Μνημόνιο δεν προχωρούσε, ενώ  η ύφεση της οικονομίας και η κοινωνική αποδιάρθρωση κέρδιζαν έδαφος, ο τότε πρωθυπουργός δεν κάθισε ποτέ σοβαρά να επεξεργαστεί ένα plan B ή να επαναδιαπραγματευθεί ότι δεν προχωρούσε.  Οσο λοιπόν κι αν ακούγεται παράξενο, για όσους δεν έχουν καταλάβει ότι στην Ελλάδα ο Βασιλιάς δεν είναι μόνο γυμνός αλλά και ανίκανος,η  πραγματική τραγωδία της χώρας είναι ακριβώς αυτή: ότι κανείς από την ηγεσία της χώρας δεν μελέτησε τότε το μνημόνιο. Την συνέχεια την ξέρουμε: μέσα σε δύο χρόνια, η χώρα πράγματι μεταμορφώθηκε...

TVXS