Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

Μα και μεις βρε παιδί μου, πείσμα που το έχουμε...

- Ωχ, ωχ! - ωχ, παναγιά μου...

- Τι; τι έπαθες φίλε μου;

- Ωχ, παναγιά μου τι έχουμε να πάθουμε πάλιιι...

- Ηρέμησε και πες μου τι συμβαίνει; τι θα πάθουμε, και για ποιο λόγο;

- Ούτε να ηρεμήσω μπορώ αλλά ούτε και το τι θα πάθουμε ακριβώς μπορώ να σου πω... τον λόγο όμως που πάλι, πολύ φοβάμαι κάτι θα μας συμβεί, τον ξέρω.

- Καταλαβαίνω, ανησυχείς και εσύ όπως και όλοι οι Έλληνες για την διαπραγμάτευση...

- Βρε ποια διαπραγμάτευση μου λες τώρα, δεν βλέπεις τι γίνεται πάλι με την Τήλο; Πρώτο νησί για τους "γιατρούς του κόσμου" - ώχου... πρώτο "ενεργειακά αυτόνομο" νησί της μεσογείου - ωχ (άλλη μία).

- Σταμάτα βρε μουρμούρη, αυτά θα έπρεπε να σε κάνουν χαρούμενο και όχι να βογκάς σαν τον αναστενάρη. Και γιατί δηλαδή η πρωτιές της Τήλου σε ανησυχούν - θα με τρελάνεις;

- Γιατί πρώτοι πάλι από εδώ, πρώτοι πάλι από εκεί, όλο και κανέναν κοιμισμένο θα ξυπνήσουμε με τόση φασαρία που κάνουμε, και όσο και αν σου φαίνεται παράξενο δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο, από το να ξυπνήσει κάποιος το κοιμισμένο "σύστημα"...

- Λες;

- Λέω, ωχ... Μα και μεις βρε παιδί μου, πείσμα που το έχουμε, δεν φτάνει που δεν γινόμαστε βραχονησίδα, πρωτοπορούμε και συνέχεια...ωχ, τι να μας περιμένει πάλιιι!




Ακάλυπτος