Φέρεται να είπε ο Τσίπρας στον Θεοδωράκη, κατά τη χθεσινή τους συνάντηση, ότι δεν θα πληρώσει το ΔΝΤ αν δεν υπάρξει έντιμη συμφωνία. Φέρεται. Ποιος είναι ο φέρων εκείνου που φέρεται ψάξτε να το βρείτε. Πάντως, οι δυο τους ήταν στη συνάντηση. Και το Μαξίμου διέψευσε και τους φέροντες, και τα φερόμενα. Πράγμα που δεν εμπόδισε το άκρως φιλικό στο Ποτάμι "Βήμα" να φέρει στη δημοσιότητα το φερόμενο, υπό κατηγορηματικό μάλιστα τίτλο: "Τσίπρας: 'Δεν πληρώνω το ΔΝΤ χωρίς έντιμη συμφωνία και αναδιάρθρωση χρέους'".
Μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Σταύρο ως φέροντα τέτοια φερόμενα; Όχι βέβαια. Το τεκμήριο της αθωότητας ισχύει και στην πολιτική. Ισχύει όμως και το τεκμήριο της σοβαρότητας. Κι εδώ ο Σταύρος, για άλλη μια φορά, απέδειξε ότι έχει κακές σχέσεις με την εν λόγω κυρία. Διότι, μετά το τέλος της συνάντησης, αφού είπε τα γνωστά για τη διαπραγμάτευση και την ανάγκη να κλείσει γρήγορα, άνοιξε για άλλη μια φορά το κουτάκι: Πρέπει αυτή η κυβέρνηση να σκεφτεί, πέρα από τα δικά της παιδιά, την ελληνική οικονομία που υποφέρει. Είπε.
Κι έτσι μας έδωσε για άλλη μια φορά τροφή για πικρές απορίες. Δηλαδή, η κυβέρνηση σκέφτεται μόνο τα δικά της παιδιά, αλλά όχι την οικονομία που υποφέρει; Και τι ακριβώς εννοεί όταν λέει δικά της παιδιά; Τις καθαρίστριες, τους διαθέσιμους, τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ; Τον Ταγματάρχη και άλλους διορισμένους σε θέσεις ευθύνης; Ή μήπως τους εχθρούς της Ευρώπης μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, που ο Σταύρος έχει επισημάνει, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι ο Τσίπρας τους σκέφτεται παραπάνω απ' ό,τι πρέπει;
Ασαφής συνεπώς ως προς τα παιδιά. Αλλά ως προς τους μεγάλους σαφέστατος. Πρέπει να σκεφτεί ο Τσίπρας την οικονομία! Κι ευτυχώς που βρέθηκε ένας σοβαρός άνθρωπος να του κάνει την υπόδειξη. Διότι, τι να σου κάνει κι ο πρωθυπουργός; Έχει τόσα στο κεφάλι του, έχει και τα δικά του παιδιά, γερά να 'ναι, έχει και τα παιδιά της κυβέρνησης. Λογικό είναι να έχει μια τρύπα στο μυαλό του για την πιστωτική ασφυξία, την ύφεση, την ανεργία, τα λουκέτα, το χρέος. Δεν τον απασχολούν όσο πρέπει.
Αυτή την τρύπα ανέλαβε να κλείσει εθελοντικά ο Σταύρος. Εμείς τι να πούμε; Πιο φελλός πεθαίνεις...
Θανάσης Καρτερός