Γράφει η Κατερίνα Τσίλη
Κάνοντας τη βόλτα μου στο ίντερνετ, διαρκώς πέφτω σε τίτλους άρθρων όπως “Συμβαίνει κάθε 1500 χρόνια” ή “Συμβαίνει κάθε 50.000 χρόνια” και συνήθως αναφέρονται σε κάποιο περιοδικό φαινόμενο το οποίο λαμβάνει χώρα στις μέρες μας. Και κάθε φορά αναρωτιέμαι…
μα ποιο είναι το σπουδαίο ακριβώς σε ένα γεγονός που επαναλαμβάνεται κάθε 1000 ή 100.000 χρόνια;
Είμαι σίγουρη πως κάθε μέρα επαναλαμβάνεται ένα γεγονός που έχει συμβεί πριν δέκα, χίλια ή ένα εκατομμύριο χρόνια. Και τι να κάνουμε τώρα…
Θυμάμαι την τρέλα της ημερομηνίας 21/12/2012 που έκλεινε ένας κύκλος 50.000 ετών ή κάτι τέτοιο σύμφωνα με το ημερολόγιο των Μάγιας και άλλοι περίμεναν να καταστραφεί η Γη, άλλοι ότι θα αλλάξουμε διαστάσεις (!) και άλλα όμορφα και ρομαντικά σενάρια. Τελικά βέβαια, όπως θα το καταλάβατε κι εσείς, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβη. Είμαστε ακόμα εδώ και πληρώνουμε τους φόρους μας, ή τουλάχιστον προσπαθούμε.
Όμως υπάρχει κάτι που πιστεύω ότι είναι πραγματικά σπουδαίο. Κάτι που σπάνια θα το δείτε να μνημονεύεται. Είναι ένα γεγονός που συμβαίνει τώρα, για πρώτη φορά μετά από 13,4 δισεκατομμύρια χρόνια, όσο χρονολογείται δηλαδή το σύμπαν μας. Είναι κάτι που θα συμβεί για πρώτη και τελευταία φορά.
Είσαι Εσύ, είμαι Εγώ, είναι όλα αυτά που ζούμε σήμερα. Μα πάνω απ’ όλα είσαι Εσύ. Σε τόσα δισεκατομμύρια χρόνια, δεν έχει υπάρξει ποτέ κάποιος σαν εσένα, με το ίδιο δαχτυλικό αποτύπωμα, με την ίδια ίριδα, με την ίδια φωνή, με τα ίδια συναισθήματα και με τις ίδιες εμπειρίες. Σκέψου το… Θα ζήσεις μέχρι τα 90 ή τα 100 σου και μετά… τσαφ! Μέχρι να τελειώσει κι αυτό το σύμπαν δεν θα ξαναυπάρξει κανένας πια σαν κι εσένα.
Για την ηλικία του σύμπαντος και για το μέγεθός του, είσαι ένας κόκκος άμμου που μέχρι να γίνει αντιληπτός, έχει κιόλας εξανεμιστεί… Κι όμως αυτός ο κόκκος άμμου δεν θα ξαναϋπάρξει ποτέ.
Κανείς δεν σε ήξερε πριν και το πιο πιθανό είναι ότι κανείς δεν θα σε θυμάται λίγο αργότερα.
Σου υπολείπονται από αυτή την απίθανη εμπειρία που ονομάζεται ζωή, 40 – 50 ή 60 χρόνια, ανάλογα με την ηλικία σου.
Δεν αξίζει να τα ζήσεις ευτυχισμένα;
Δεν αξίζει να ρουφήξεις τη ζωή με όλο σου το είναι;
Δεν αξίζει να ζήσεις έτσι ακριβώς όπως γουστάρεις χωρίς να δίνεις δεκάρα για το πως σε θέλουν οι άλλοι;
Δεν αξίζει όταν κλείσεις τα μάτια σου να πεις “Μα τι υπέροχο ταξίδι ρε γαμώτο…!”
Σκέψου το…
enallaktikidrasi.com
Κάνοντας τη βόλτα μου στο ίντερνετ, διαρκώς πέφτω σε τίτλους άρθρων όπως “Συμβαίνει κάθε 1500 χρόνια” ή “Συμβαίνει κάθε 50.000 χρόνια” και συνήθως αναφέρονται σε κάποιο περιοδικό φαινόμενο το οποίο λαμβάνει χώρα στις μέρες μας. Και κάθε φορά αναρωτιέμαι…μα ποιο είναι το σπουδαίο ακριβώς σε ένα γεγονός που επαναλαμβάνεται κάθε 1000 ή 100.000 χρόνια;
Είμαι σίγουρη πως κάθε μέρα επαναλαμβάνεται ένα γεγονός που έχει συμβεί πριν δέκα, χίλια ή ένα εκατομμύριο χρόνια. Και τι να κάνουμε τώρα…
Θυμάμαι την τρέλα της ημερομηνίας 21/12/2012 που έκλεινε ένας κύκλος 50.000 ετών ή κάτι τέτοιο σύμφωνα με το ημερολόγιο των Μάγιας και άλλοι περίμεναν να καταστραφεί η Γη, άλλοι ότι θα αλλάξουμε διαστάσεις (!) και άλλα όμορφα και ρομαντικά σενάρια. Τελικά βέβαια, όπως θα το καταλάβατε κι εσείς, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβη. Είμαστε ακόμα εδώ και πληρώνουμε τους φόρους μας, ή τουλάχιστον προσπαθούμε.
Όμως υπάρχει κάτι που πιστεύω ότι είναι πραγματικά σπουδαίο. Κάτι που σπάνια θα το δείτε να μνημονεύεται. Είναι ένα γεγονός που συμβαίνει τώρα, για πρώτη φορά μετά από 13,4 δισεκατομμύρια χρόνια, όσο χρονολογείται δηλαδή το σύμπαν μας. Είναι κάτι που θα συμβεί για πρώτη και τελευταία φορά.
Είσαι Εσύ, είμαι Εγώ, είναι όλα αυτά που ζούμε σήμερα. Μα πάνω απ’ όλα είσαι Εσύ. Σε τόσα δισεκατομμύρια χρόνια, δεν έχει υπάρξει ποτέ κάποιος σαν εσένα, με το ίδιο δαχτυλικό αποτύπωμα, με την ίδια ίριδα, με την ίδια φωνή, με τα ίδια συναισθήματα και με τις ίδιες εμπειρίες. Σκέψου το… Θα ζήσεις μέχρι τα 90 ή τα 100 σου και μετά… τσαφ! Μέχρι να τελειώσει κι αυτό το σύμπαν δεν θα ξαναυπάρξει κανένας πια σαν κι εσένα.
Για την ηλικία του σύμπαντος και για το μέγεθός του, είσαι ένας κόκκος άμμου που μέχρι να γίνει αντιληπτός, έχει κιόλας εξανεμιστεί… Κι όμως αυτός ο κόκκος άμμου δεν θα ξαναϋπάρξει ποτέ.
Κανείς δεν σε ήξερε πριν και το πιο πιθανό είναι ότι κανείς δεν θα σε θυμάται λίγο αργότερα.
Σου υπολείπονται από αυτή την απίθανη εμπειρία που ονομάζεται ζωή, 40 – 50 ή 60 χρόνια, ανάλογα με την ηλικία σου.
Δεν αξίζει να τα ζήσεις ευτυχισμένα;
Δεν αξίζει να ρουφήξεις τη ζωή με όλο σου το είναι;
Δεν αξίζει να ζήσεις έτσι ακριβώς όπως γουστάρεις χωρίς να δίνεις δεκάρα για το πως σε θέλουν οι άλλοι;
Δεν αξίζει όταν κλείσεις τα μάτια σου να πεις “Μα τι υπέροχο ταξίδι ρε γαμώτο…!”
Σκέψου το…
enallaktikidrasi.com