Ακόμη περιμένουμε την επανάσταση μέσα στη νύχτα. Αλλά δεν έρχεται.
Επανάσταση; Kινούμαστε μέσα σε ένα πλαίσιο που ωθεί τους ανθρώπους σε
ατομικές λύσεις και όχι σε ομαδικές. Το είδαμε και στη Βουλή πριν από
λίγες μέρες. Το βλέπουμε καθημερινά στους δρόμους. Όλα οφείλουν να
ευθυγραμμιστούν σύμφωνα με την τάξη των πραγμάτων. Όλα θυσιάζονται στο
όνομα της ευπρέπειας, όπως σωστά λέει ο πανεπιστημιακός Αντόνιο Σέντα σε
εισήγηση του στο κέντρο Ελευθεριακών Μελετών στο Μιλάνο με τίτλο «Οι
νύχτες της επανάστασης».
Οι άνεργοι τρώνε ξύλο, οι Ρομ απελάσσονται, οι μετανάστες φυλακίζονται, ο στρατός κατεβαίνει στους δρόμους. Η κρίση μαίνεται. Και αυτή είναι η ιστορία του ανθρώπου. Δέκα βήματα μπροστά και δέκα πίσω. Σε αυτά τα βήματα πορεύεται ο άνθρωπος από την απαρχές της ιστορίας, «εν μέσω αλλαγών, εξεγέρσεων, πραγματικών αντιδράσεων, αυταρχικών οπισθοχωρήσεων, εξεγερσιακών πνευματικών, υλικών επαναστάσεων». Κάθε εξέγερση πνίγεται. Οι αγανακτισμένοι επέστρεψαν σπίτι τους. Οι «Occupy Wall Street» έφυγαν από τους δρόμους. Και το όριο ανάμεσα σε μια εξέγερση και μια επανάσταση δεν έχει ακόμη γκρεμιστεί. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Οι φούσκες διογκώνονται. Οι δρόμοι του μνημονίου οδηγούν σε μια Δύση με δύο κόσμους υλικά πολύ μακρινούς. Η επανάσταση λοιπόν; Tα αριστερά κόμματα μας καλούν να επαναστατήσουμε και να ισοπεδώσουμε τα πάντα. Τα φιλελεύθερα να συμμορφωθούμε. Και πολλοί παρακολουθούν τις διαδηλώσεις από το σπίτι.
Σε μια οθόνη. «Επαναστάτης είναι αυτός που λαμβάνει υπόψιν του την σημερινή κατάσταση, και δρα μέσα σε αυτή, με τα κινήματα, τις δυσκολίες, τις εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις, είναι αυτός που διαδίδει και διευρύνει τη δυναμική της διαμόρφωσης μιας κριτικής σκέψης, της αυτοδιεύθυνσης, της ελευθερίας, της κατάκτησης του δικαιώματος της ευτυχίας». Η πραγματικότητα όλων των πιθανών επαναστάσεων βρίσκεται μέσα μας. Αυτή η καθημερινή επανάσταση είναι βαθιά αναρχική. Και δεν είναι ισοπεδωτική.
protagon.gr
Οι άνεργοι τρώνε ξύλο, οι Ρομ απελάσσονται, οι μετανάστες φυλακίζονται, ο στρατός κατεβαίνει στους δρόμους. Η κρίση μαίνεται. Και αυτή είναι η ιστορία του ανθρώπου. Δέκα βήματα μπροστά και δέκα πίσω. Σε αυτά τα βήματα πορεύεται ο άνθρωπος από την απαρχές της ιστορίας, «εν μέσω αλλαγών, εξεγέρσεων, πραγματικών αντιδράσεων, αυταρχικών οπισθοχωρήσεων, εξεγερσιακών πνευματικών, υλικών επαναστάσεων». Κάθε εξέγερση πνίγεται. Οι αγανακτισμένοι επέστρεψαν σπίτι τους. Οι «Occupy Wall Street» έφυγαν από τους δρόμους. Και το όριο ανάμεσα σε μια εξέγερση και μια επανάσταση δεν έχει ακόμη γκρεμιστεί. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Οι φούσκες διογκώνονται. Οι δρόμοι του μνημονίου οδηγούν σε μια Δύση με δύο κόσμους υλικά πολύ μακρινούς. Η επανάσταση λοιπόν; Tα αριστερά κόμματα μας καλούν να επαναστατήσουμε και να ισοπεδώσουμε τα πάντα. Τα φιλελεύθερα να συμμορφωθούμε. Και πολλοί παρακολουθούν τις διαδηλώσεις από το σπίτι.
Σε μια οθόνη. «Επαναστάτης είναι αυτός που λαμβάνει υπόψιν του την σημερινή κατάσταση, και δρα μέσα σε αυτή, με τα κινήματα, τις δυσκολίες, τις εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις, είναι αυτός που διαδίδει και διευρύνει τη δυναμική της διαμόρφωσης μιας κριτικής σκέψης, της αυτοδιεύθυνσης, της ελευθερίας, της κατάκτησης του δικαιώματος της ευτυχίας». Η πραγματικότητα όλων των πιθανών επαναστάσεων βρίσκεται μέσα μας. Αυτή η καθημερινή επανάσταση είναι βαθιά αναρχική. Και δεν είναι ισοπεδωτική.
protagon.gr