θΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΤΕΡΟΣ
Ισχύει για όλους και για τον καθένα αυτές τις ώρες ο στίχος του ποιητή: Καλάφάγαμε καλά ήπιαμε / καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ / μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας / το θέμα είναι τώρα τι λες.
Τώρα! Σε μια κατάσταση που κρύβει όλες τις δυνατότητες κι όλες τις παγίδες.
* ΓΙΑΤΙ το τρίκυκλο της εγκληματικής πολιτικής ξεχαρβαλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Ο Καρατζαφέρης το έβαλε στα πόδια για να γλιτώσει τα χειρότερα, αφού κατάφερε αυτός ο επίδοξος λέων να καταγραφεί ως χαμαιλέων ακόμα και μεταξύ των ανθρωποφάγων της ζούγκλας του.
Ο Σαμαράς της ρητορείας κατά των Μνημονίων μεταλλάχθηκε σε Σαμαρά της ευκαιρίας των Μνημονίων και δέχεται πυκνά πυρά από το ίδιο του το κόμμα. Και ο Παπανδρέου μαζί με την παρέα του ΠΑΣΟΚ, υπεύθυνοι και υπόλογοι για το σημερινό κατάντημα, δεν έχουν μείνει παρά σκιά του εαυτού τους -ικανοί για το χειρότερο, αλλά ανίκανοι να σταματήσουν τις σεισμικές δονήσεις στον πάλαι ποτέ πειθήνιο και πρόθυμο να δεχτεί κάθε παραμύθι χώρο του κόμματός τους. Έτσι που να τρέμουν τώρα όλοι, με τη δαμόκλεια σπάθη της Μέρκελ και των συμμάχων της πάνω από τα κεφάλι τους, αν θα καταφέρουν να τρομάξουν τους βουλευτές τους πιο πολύ απ’ όσο τους τρομάζει η αντάρα έξω από τη Βουλή.
* ΓΙΑΤΙ εκατομμύρια άνθρωποι οδηγούνται και καθοδηγούνται πλέον από την απόγνωση. Η αγανάκτηση και η οργή τους φτάνει μέχρι τα πιο στεγανά καταφύγια της εξουσίας, επηρεάζει βουλευτές, υπουργούς και κόμματα εφησυχασμένα μέχρι χθες στην αυταρέσκειά τους. Το βολικό τους σχήμα -τι θα κάνουν; θα φωνάξουν, θα διαμαρτυρηθούν, αλλά τελικά από μας πάλι θα ψωνίσουν- στραπατσάρεται όλο και πιο πολύ όχι από μέρα σε μέρα, αλλά από ώρα σε ώρα. Αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή στις συνειδήσεις κανένας δεν είναι σε θέση να το ακτινογραφήσει και πολύ περισσότερο κανένας δεν είναι σε θέση να προβλέψει πού μπορεί να οδηγήσει.
* ΓΙΑΤΙ τέλος, επιβεβαιώνοντας το γνωστό “μωραίνει Κύριος”, Γερμανοί, τροϊκανοί και Γερμανοτσολιάδες σπρώχνουν τα πράγματα στα άκρα, αφού έσπρωξαν πρώτα τη χώρα στην καταστροφή. Ξεσηκώνουν με το θράσος τους και τους πιο ήπιους, εξοργίζουν με τις διαταγές τους και τους πιο νουνεχείς, στρατολογούν με την πολιτική αντιποίνων που εφαρμόζουν στην αντίσταση -όπως οι πρόγονοί τους- ένα κόσμο βολεμένο μέχρι χθες στα μικρά και μεγάλα του κεκτημένα ή και προνόμια. Τρόικα και παραγιοί κατασκευάζουν στα εργαστήρια της κατακτητικής πολιτικής τους την πιο επικίνδυνη -για τους ίδιους πρωτίστως- εκρηκτική ύλη, με δυο κύρια συστατικά στοιχεία: τη φτώχεια και την ταπείνωση. Στους δρόμους της Αθήνας κυκλοφορεί ήδη ο ηλεκτρισμός μιας επικείμενης έκρηξης, αλλά οι δικές τους αισθήσεις μόνο στα ηλεκτρόνια του κέρδους είναι ευαίσθητες -ετοιμάζουν λοιπόν με μεγάλη αφροσύνη και επιμέλεια αυτό που έρχεται.
ΠΟΙΑ κατεύθυνση θα πάρουν τα πράγματα εδώ που φτάσαμε είναι ζήτημα ανοιχτό. Οι από κάτω σίγουρα δεν θέλουν, αλλά πόσο μπορούν; Και οι από πάνω σίγουρα δεν μπορούν όπως πριν, αλλά τι μέσα ακόμα θα επιστρατεύσουν; Και πόσο θα ξεχειλώσουν τη δημοκρατία τους για να χωράει την αγριότητα; Το βέβαια είναι ότι η αντιπαράθεση εξελίσσεται ραγδαία, με ευθύνη των κρατούντων, σε μετωπική σύγκρουση. Οι δυνάμεις που από την αρχή αντιστέκονται στη βαρβαρότητα των Μνημονίων, πολιτικά, ηθικά, ακόμα και δημοσκοπικά ισχυρές σήμερα, καθώς οι προειδοποιήσεις τους επιβεβαιώνονται, έχουν κι αυτές λόγο και δυνατότητες μετά από πολλά χρόνια.
Έτσι ήρθαν τα πράγματα, που η Ιστορία δείχνει να τους δίνει μια ευκαιρία. Αν δεν την αντιληφθούν, αν δεν αντιληφθούν πόσο σημαντικό είναι τώρα, σήμερα, να εξασφαλίσουν τουλάχιστον ενότητα δράσης, να ασφαλίσουν το κίνημα από προβοκάτσιες, να ξανακοιτάξουν και να ανασυντάξουν τον ίδιο τους τον εαυτό μέσα σε μια βίαιη στις εναλλαγές της πραγματικότητα, να είναι στοιχειωδώς έτοιμες να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί για το αύριο της χώρας, τότε το λιγότερο θα είναι ότι θα καταγράψουν άλλη μια ήττα. Το χειρότερο θα είναι ότι την ήττα αυτή θα την πληρώνουν ο τόπος και οι εργαζόμενοι για πολλά χρόνια.
Το θέμα είναι τώρα τι λες, τι λέμε όλοι, λοιπόν. Διαφωνεί κανείς;
Αυγή
Ισχύει για όλους και για τον καθένα αυτές τις ώρες ο στίχος του ποιητή: Καλάφάγαμε καλά ήπιαμε / καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ / μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας / το θέμα είναι τώρα τι λες.
Τώρα! Σε μια κατάσταση που κρύβει όλες τις δυνατότητες κι όλες τις παγίδες.
* ΓΙΑΤΙ το τρίκυκλο της εγκληματικής πολιτικής ξεχαρβαλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Ο Καρατζαφέρης το έβαλε στα πόδια για να γλιτώσει τα χειρότερα, αφού κατάφερε αυτός ο επίδοξος λέων να καταγραφεί ως χαμαιλέων ακόμα και μεταξύ των ανθρωποφάγων της ζούγκλας του.
Ο Σαμαράς της ρητορείας κατά των Μνημονίων μεταλλάχθηκε σε Σαμαρά της ευκαιρίας των Μνημονίων και δέχεται πυκνά πυρά από το ίδιο του το κόμμα. Και ο Παπανδρέου μαζί με την παρέα του ΠΑΣΟΚ, υπεύθυνοι και υπόλογοι για το σημερινό κατάντημα, δεν έχουν μείνει παρά σκιά του εαυτού τους -ικανοί για το χειρότερο, αλλά ανίκανοι να σταματήσουν τις σεισμικές δονήσεις στον πάλαι ποτέ πειθήνιο και πρόθυμο να δεχτεί κάθε παραμύθι χώρο του κόμματός τους. Έτσι που να τρέμουν τώρα όλοι, με τη δαμόκλεια σπάθη της Μέρκελ και των συμμάχων της πάνω από τα κεφάλι τους, αν θα καταφέρουν να τρομάξουν τους βουλευτές τους πιο πολύ απ’ όσο τους τρομάζει η αντάρα έξω από τη Βουλή.
* ΓΙΑΤΙ εκατομμύρια άνθρωποι οδηγούνται και καθοδηγούνται πλέον από την απόγνωση. Η αγανάκτηση και η οργή τους φτάνει μέχρι τα πιο στεγανά καταφύγια της εξουσίας, επηρεάζει βουλευτές, υπουργούς και κόμματα εφησυχασμένα μέχρι χθες στην αυταρέσκειά τους. Το βολικό τους σχήμα -τι θα κάνουν; θα φωνάξουν, θα διαμαρτυρηθούν, αλλά τελικά από μας πάλι θα ψωνίσουν- στραπατσάρεται όλο και πιο πολύ όχι από μέρα σε μέρα, αλλά από ώρα σε ώρα. Αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή στις συνειδήσεις κανένας δεν είναι σε θέση να το ακτινογραφήσει και πολύ περισσότερο κανένας δεν είναι σε θέση να προβλέψει πού μπορεί να οδηγήσει.
* ΓΙΑΤΙ τέλος, επιβεβαιώνοντας το γνωστό “μωραίνει Κύριος”, Γερμανοί, τροϊκανοί και Γερμανοτσολιάδες σπρώχνουν τα πράγματα στα άκρα, αφού έσπρωξαν πρώτα τη χώρα στην καταστροφή. Ξεσηκώνουν με το θράσος τους και τους πιο ήπιους, εξοργίζουν με τις διαταγές τους και τους πιο νουνεχείς, στρατολογούν με την πολιτική αντιποίνων που εφαρμόζουν στην αντίσταση -όπως οι πρόγονοί τους- ένα κόσμο βολεμένο μέχρι χθες στα μικρά και μεγάλα του κεκτημένα ή και προνόμια. Τρόικα και παραγιοί κατασκευάζουν στα εργαστήρια της κατακτητικής πολιτικής τους την πιο επικίνδυνη -για τους ίδιους πρωτίστως- εκρηκτική ύλη, με δυο κύρια συστατικά στοιχεία: τη φτώχεια και την ταπείνωση. Στους δρόμους της Αθήνας κυκλοφορεί ήδη ο ηλεκτρισμός μιας επικείμενης έκρηξης, αλλά οι δικές τους αισθήσεις μόνο στα ηλεκτρόνια του κέρδους είναι ευαίσθητες -ετοιμάζουν λοιπόν με μεγάλη αφροσύνη και επιμέλεια αυτό που έρχεται.
ΠΟΙΑ κατεύθυνση θα πάρουν τα πράγματα εδώ που φτάσαμε είναι ζήτημα ανοιχτό. Οι από κάτω σίγουρα δεν θέλουν, αλλά πόσο μπορούν; Και οι από πάνω σίγουρα δεν μπορούν όπως πριν, αλλά τι μέσα ακόμα θα επιστρατεύσουν; Και πόσο θα ξεχειλώσουν τη δημοκρατία τους για να χωράει την αγριότητα; Το βέβαια είναι ότι η αντιπαράθεση εξελίσσεται ραγδαία, με ευθύνη των κρατούντων, σε μετωπική σύγκρουση. Οι δυνάμεις που από την αρχή αντιστέκονται στη βαρβαρότητα των Μνημονίων, πολιτικά, ηθικά, ακόμα και δημοσκοπικά ισχυρές σήμερα, καθώς οι προειδοποιήσεις τους επιβεβαιώνονται, έχουν κι αυτές λόγο και δυνατότητες μετά από πολλά χρόνια.
Έτσι ήρθαν τα πράγματα, που η Ιστορία δείχνει να τους δίνει μια ευκαιρία. Αν δεν την αντιληφθούν, αν δεν αντιληφθούν πόσο σημαντικό είναι τώρα, σήμερα, να εξασφαλίσουν τουλάχιστον ενότητα δράσης, να ασφαλίσουν το κίνημα από προβοκάτσιες, να ξανακοιτάξουν και να ανασυντάξουν τον ίδιο τους τον εαυτό μέσα σε μια βίαιη στις εναλλαγές της πραγματικότητα, να είναι στοιχειωδώς έτοιμες να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί για το αύριο της χώρας, τότε το λιγότερο θα είναι ότι θα καταγράψουν άλλη μια ήττα. Το χειρότερο θα είναι ότι την ήττα αυτή θα την πληρώνουν ο τόπος και οι εργαζόμενοι για πολλά χρόνια.
Το θέμα είναι τώρα τι λες, τι λέμε όλοι, λοιπόν. Διαφωνεί κανείς;
Αυγή