Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Μία ακόμα μάχη

Είμαι υποχρεωμένος να ζητήσω συγνώμη από όσους αγαπούν την Τήλο και με τιμούν με την εμπιστοσύνη τους για μία ολιγοήμερη ελπίζω απουσία από το νησί μας.
Τόσα χρόνια έχουμε μάθει πια πολύ καλά να δίνουμε μάχες κάθε είδους και κρισιμότητας και να βγαίνουμε νικητές.
Σ’ αυτή τη ζωή όμως μερικές απ’ αυτές φαίνονται μοναχικές. Όμως δεν είναι έτσι. Νιώθω ότι και πάλι είμαστε όλοι μαζί και γι’ αυτό σας ευχαριστώ.
Πρέπει να κάνω γνωστό ότι μου έδωσαν τη δυνατότητα να πάω σε εξειδικευμένα νοσηλευτικά κέντρα του εξωτερικού για καλύτερη αντιμετώπιση του προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζω.
Η απόφασή μου ήταν βέβαιη και αβασάνιστη, έχοντας απεριόριστη εμπιστοσύνη στους Έλληνες επιστήμονες, να παραμείνω στην Ελλάδα.

Για μια ακόμη φορά διαπιστώνω ότι υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν την Τήλο και θαυμάζουν αυτό που γίνεται στο νησί μας.
Όλοι αυτοί είναι μαζί μας και σ’ αυτή τη μάχη γιατί θέλουν να συνεχίζουμε μαζί αυτό το όμορφο ταξίδι στο μέλλον με αυτό το πλεούμενο με το όνομα «Τήλος» που εμπεδώνεται στη συνείδηση των πολιτών ως η κιβωτός αξιών και αρχών για τον άνθρωπο και την ευτυχία του με σεβασμό στο περιβάλλον.
Λυπάμαι αφάνταστα που απογοήτευσα τους μικρούς μου φίλους των 5 ετών και άνω που όπως κάθε Κυριακή και αυτή θα με περιμένουν στην προβλήτα για την βόλτα μας με το ταχύπλοο.
Θέλω να ξέρουν ότι και για μένα ήταν από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου και γι’ αυτό το ίδιο στενοχωριέμαι και εγώ αλλά υπόσχομαι να κάνω τα πάντα για να τις ξαναζήσουμε.
Σημασία όμως έχει ότι αυτά και τα γέλια τους που άφθονα σκορπούσαν στα ταξίδια μας πάνε την Τήλο στο μέλλον που ονειρευτήκαμε και αυτό μας δίνει ικανοποίηση, δύναμη και αισιοδοξία.


Τάσος Αλιφέρης
tilos.gr