Η θεά Νέμεσις απέδιδε στον καθένα την ευτυχία ή δυστυχία που αντιστοιχεί στην αξία του. Η Νέμεσις των ευρωπαϊκών τραπεζών έκανε κάτι ανάλογο. Επί μήνες, μετά τον Οκτώβριο του 2009, οι ευρωπαϊκές τράπεζες -Deutsche bank, Societe Generale, Barclays- πωλούσαν ελληνικό χρέος. Προτού το κάνουν αυτό, όμως, αγόραζαν κρατικά χρέη (ομόλογα) και τα έβαζαν ως ενέχυρο για να δανειστούν πολλαπλάσια ποσά (Levered).
Για παράδειγμα, η γαλλική BNP-Paribas, η οποία διαθέτει 75 δισ. ευρώ σε Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία, έχει δανειστεί πολλαπλάσια ποσά. Αν το ελληνικό ομόλογο του 2008 είχε 100, τώρα έχει τιμή 38, αλλά η γαλλική τράπεζα είχε δανειστεί 500 δισ. ευρώ. Τι μας θυμίζει η διαδικασία; Μα, την περίφημη Lehman Brothers, η οποία είχε κάνει το ίδιο με τα subprime δάνεια. Η μόχλευση ήταν τέτοια που η αμερικανική τράπεζα είχε δανειστεί 60 φορές το ενεργητικό της. Το χειρότερο της υπόθεσης, όπως εξηγεί Eλληνας τραπεζίτης, είναι ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες όχι μόνο δανείζονταν, αλλά τοποθετούσαν τα κεφάλαια αυτά ως Tier2capital. Οταν, όμως, η τιμή του χρέους πέφτει, είναι επικίνδυνο να συνεχίζεις να δανείζεσαι.
Φαίνεται ότι ορισμένες ευρωπαϊκές τράπεζες συνέχισαν να το κάνουν και, μάλιστα, πολλές έχουν πάρει κεφάλαια από τις κυβερνήσεις τους για να συνεχίσουν να το κάνουν, όπως η γαλλοβελγική Dexia, η οποία διαθέτει όχι μόνο χρέος άλλα και CDS (ασφάλιστρα κινδύνου). Τα συμφέροντά της, συνεπώς, απαιτούν η Ελλάδα να βρεθεί σ’ ένα πιστωτικό γεγονός (μια μη πληρωμή δόσης) ώστε να εισπράξουν τα χρήματα από την ασφάλιση κινδύνου.
Ολη η διαδικασία πήρε τέτοιες διαστάσεις που το τελευταίο διάστημα, κάποιες τράπεζες δανείστηκαν δύο φορές δολάρια για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες ρευστότητας. Το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης πέντε κεντρικές τράπεζες αποκάλυψαν το μέγεθος του προβλήματος, αφού αποφάσισαν να χορηγήσουν δολάρια, κατά τα πρότυπα του αμερικανικού ΤAPR. Αυτή τη φορά οι αναλυτές δεν θα επικρίνουν τις κεντρικές τράπεζες διότι θα σπεύσουν τράπεζες και όχι κράτη.
Η αρχαία θεά...
Το 2010 οι ίδιες τράπεζες πουλούσαν μερικά από τα ελληνικά ομόλογα και αγόραζαν CDS. Είχαν ήδη, όμως, δανειστεί τεράστια ποσά βάζοντας ομόλογα της περιφέρειας ως ενέχυρο. Τώρα
που τα περισσότερα -με πρώτα τα ελληνικά- κοστίζουν κάτω από το μισό της αξίας τους, η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη διότι οι τράπεζες χρωστούν για αυτήν την αξία πενταπλάσια ποσά. Πολλές χρηματιστηριακές στην Ευρώπη φοβούνται ότι δεν θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω από τις τράπεζες και τα hedge funds.
Η κατάσταση, λοιπόν, είναι πανομοιότυπη με τη Lehman Brothers. Το μοναδικό στοιχείο που λείπει τώρα είναι ένα ταμείο TAPR ή να ξεκινήσουν συγχωνεύσεις τραπεζών αφού λάβουν κεφάλαια. Το 2008, όμως, είναι ίδιο διότι και τότε ένας trader κατηγορήθηκε ότι έχασε 4 δισ. ευρώ δίχως να το ξέρει η Societe Generale. Και, τώρα, αυτό συνέβη στην UBS
thema.gr
Για παράδειγμα, η γαλλική BNP-Paribas, η οποία διαθέτει 75 δισ. ευρώ σε Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία, έχει δανειστεί πολλαπλάσια ποσά. Αν το ελληνικό ομόλογο του 2008 είχε 100, τώρα έχει τιμή 38, αλλά η γαλλική τράπεζα είχε δανειστεί 500 δισ. ευρώ. Τι μας θυμίζει η διαδικασία; Μα, την περίφημη Lehman Brothers, η οποία είχε κάνει το ίδιο με τα subprime δάνεια. Η μόχλευση ήταν τέτοια που η αμερικανική τράπεζα είχε δανειστεί 60 φορές το ενεργητικό της. Το χειρότερο της υπόθεσης, όπως εξηγεί Eλληνας τραπεζίτης, είναι ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες όχι μόνο δανείζονταν, αλλά τοποθετούσαν τα κεφάλαια αυτά ως Tier2capital. Οταν, όμως, η τιμή του χρέους πέφτει, είναι επικίνδυνο να συνεχίζεις να δανείζεσαι.
Φαίνεται ότι ορισμένες ευρωπαϊκές τράπεζες συνέχισαν να το κάνουν και, μάλιστα, πολλές έχουν πάρει κεφάλαια από τις κυβερνήσεις τους για να συνεχίσουν να το κάνουν, όπως η γαλλοβελγική Dexia, η οποία διαθέτει όχι μόνο χρέος άλλα και CDS (ασφάλιστρα κινδύνου). Τα συμφέροντά της, συνεπώς, απαιτούν η Ελλάδα να βρεθεί σ’ ένα πιστωτικό γεγονός (μια μη πληρωμή δόσης) ώστε να εισπράξουν τα χρήματα από την ασφάλιση κινδύνου.
Ολη η διαδικασία πήρε τέτοιες διαστάσεις που το τελευταίο διάστημα, κάποιες τράπεζες δανείστηκαν δύο φορές δολάρια για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες ρευστότητας. Το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης πέντε κεντρικές τράπεζες αποκάλυψαν το μέγεθος του προβλήματος, αφού αποφάσισαν να χορηγήσουν δολάρια, κατά τα πρότυπα του αμερικανικού ΤAPR. Αυτή τη φορά οι αναλυτές δεν θα επικρίνουν τις κεντρικές τράπεζες διότι θα σπεύσουν τράπεζες και όχι κράτη.
Η αρχαία θεά...
Το 2010 οι ίδιες τράπεζες πουλούσαν μερικά από τα ελληνικά ομόλογα και αγόραζαν CDS. Είχαν ήδη, όμως, δανειστεί τεράστια ποσά βάζοντας ομόλογα της περιφέρειας ως ενέχυρο. Τώρα
που τα περισσότερα -με πρώτα τα ελληνικά- κοστίζουν κάτω από το μισό της αξίας τους, η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη διότι οι τράπεζες χρωστούν για αυτήν την αξία πενταπλάσια ποσά. Πολλές χρηματιστηριακές στην Ευρώπη φοβούνται ότι δεν θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω από τις τράπεζες και τα hedge funds.
Η κατάσταση, λοιπόν, είναι πανομοιότυπη με τη Lehman Brothers. Το μοναδικό στοιχείο που λείπει τώρα είναι ένα ταμείο TAPR ή να ξεκινήσουν συγχωνεύσεις τραπεζών αφού λάβουν κεφάλαια. Το 2008, όμως, είναι ίδιο διότι και τότε ένας trader κατηγορήθηκε ότι έχασε 4 δισ. ευρώ δίχως να το ξέρει η Societe Generale. Και, τώρα, αυτό συνέβη στην UBS
thema.gr