Του Γιώργου Καισάριου (από το Capital.gr)
Μπορεί το μελάνι να μην έχει στεγνώσει ακόμα από την περιβόητη πέμπτη δόση που θα πάρει η Ελλάδα, αλλά οι δηλώσεις από Ευρωπαίους αξιωματούχους άρχισαν.
Σε δηλώσεις του στο περιοδικό Focus, ο αγαπητός (από τους Έλληνες γραφειοκράτες) Jean-Claude Juncker δήλωσε ότι η εθνική κυριαρχία της Ελλάδος θα περιοριστεί κατά πολύ.
Τώρα τι ακριβώς εννοεί ο καλός Ευρωπαίος γραφειοκράτης δεν ξέρω, αλλά αν νομίζει ότι θα μπορέσει να διεκδικήσει δάνεια με gunboat diplomacy του περασμένου αιώνα (διπλωματία των όπλων), με σκοπό να αναγκάσει την Ελλάδα να πληρώσει τα δάνεια που παίρνει, όχι μόνο είναι γελασμένος, αλλά τρελός παπάς τον έχει βαπτίσει.
Και ενώ πριν από 18 μήνες η υπόθεση της Ελλάδας μπορεί να είχε κλείσει απλά με 150 δισ. σε διαγραφές και μια ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, σήμερα τείνει να είναι ο λόγος που ίσως διαλυθεί η ΕΕ, χάρη στην πολιτική του να προστατέψουμε το ευρωπαϊκό ολιγαρχικό κεφάλαιο με οποιοδήποτε κόστος.
Οι της Ευρώπης νομίζουν ότι θα μπορούν να επιβάλουν λύσεις στην Ελλάδα με σκοπό να κάνουν το ακατόρθωτο. Να κάνουν την Ελλάδα ταμειακά βιώσιμη με ένα τέτοιο χρέος σε ένα αποπληθωριστικό περιβάλλον και παράλληλα, να πάρουν τα λεφτά τους πίσω χωρίς καμία ζημιά. Όχι μόνο δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο στην ιστορία, αλλά ούτε και αυτή τη φορά θα γίνει, λέω εγώ.
Το επιτόκιο που θα κληθεί να πληρώσει η Ελλάδα, αν υιοθετηθεί το γαλλικό σχέδιο, θα είναι μεταξύ 5,5-8% ανάλογα με τις αναπτυξιακές προοπτικές. Τώρα τι ανάπτυξη μπορεί να έχει η Ελλάδα με ένα τέτοιο επιτόκιο δεν έχω ιδέα.
Αυτό όμως που έχει σημασία, είναι ότι το σχέδιο αυτό θα χαρακτηριστεί σαν μια πράξη default από τους καλούς οίκους αξιολόγησης. Βέβαια το τι λένε οι οίκοι και το τι θα κάνει η ISDA είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Επίσης, το τι αξιολόγηση θα έχει η Ελλάδα και το τι θα πράξει η αγορά επίσης είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Όπως έχω εξηγήσει, η αγορά έτσι και αλλιώς έχει λάβει υπόψη και έχει ήδη αποτιμήσει στο ταμπλό ένα ελληνικό default και αδιαφορεί για το τι θα πουν οι οίκοι αξιολόγησης. Αρκεί να μην γίνει κάποιο ξαφνικό κούρεμα (που θα γίνει σε κάποια στιγμή, αλλά αν υιοθετηθεί η γαλλική πρόταση ίσως αργήσει λίγο) η αγορά δεν έχει τίποτα να φοβηθεί στην τωρινή φάση.
Στο μεταξύ, στην Ελλάδα όλοι χαίρονται που οι Γάλλοι ανακάλυψαν αυτό το τερτίπι (που επί της ουσίας δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τοξικό χρεόγραφο χειρίστου είδος) και χαίρονται που η Ελλάδα θα πληρώσει παραπάνω τόκο από ό,τι πριν!
Χαίρονται οι πολιτικοί και χαίρονται και οι συνδικαλιστές, που είναι ίσως οι μόνοι που θα κερδίσουν από αυτή την τοξική επιμήκυνση, υπό την έννοια ότι αυτοί θα διατηρήσουν τα προνόμια τους, τους μισθούς τους και πάνω από όλα τις πλουσιοπάροχες συντάξεις τους.
Στην τωρινή του φάση το Ευρωπαϊκό ponzi scheme έχει φτάσει σε νέα διάσταση αγαπητέ αναγνώστη. Επειδή η Ελλάδα δεν έχει να πληρώσει, οι ίδιοι παίχτες αγοράζουν και πωλούν το ελληνικό χρέος μεταξύ τους. Ορισμένες σειρές ομόλογων λήγουν και τα αγοράζουν οι ίδιοι πληρώνοντας τον τόκο και το κεφάλαιο στον προηγούμενο (δηλαδή στον εαυτό τους).
Με κάθε νέα λήξη σκαρώνουν και ένα καινούργιο σχέδιο διάσωσης (με διαφορετικό κωδικό), προκείμενου να δικαιολογήσουν τις αγορές αυτές στον εαυτό τους και κυρίως στους μετόχους τους.
Έτσι πληρώνει ο ένας στον άλλον (στους ιδίους δηλαδή) το κεφάλαιο και τους τόκους, νομίζοντας ότι παίρνουν τα λεφτά τους, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που κάνουν είναι να μετακυλούν τα λεφτά τους, πληρώνοντας το κεφάλαιο και τους τόκους στον εαυτό τους. Τους τόκους αυτούς μπορεί μεν να τους χρεώνεται η Ελλάδα, αλλά δεν είναι η Ελλάδα που τους πληρώνει.
Παράλληλα δε, κάνουν και την προσευχή τους να μην μην τα πάρει στο κρανίο κάποια μελλοντική ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνοντας κάποιο είδος αναδιάρθρωσης που να έχει μακροπρόθεσμες προοπτικές βιωσιμότητας.
Ενθυμήστε παρακαλώ τον ορισμό του ponzi scheme (διαβάστε: Ελλάδα: Ένα μεγάλο Ponzi scheme).
Τo σύστημα Ponzi (Ponzi scheme) αφορά ένα παράνομο επενδυτικό σχήμα που καταβάλλει αποδόσεις προς επενδυτές, όχι από κάποιο πραγματικό κέρδος, αλλά από δικά τους χρήματα ή από χρήματα που εισρέουν από μεταγενέστερους επενδυτές.
Αυτό ακριβώς γίνεται στην τωρινή φάση του Ευρωπαϊκού σχεδίου.
Και ενώ σήμερα αυτοί που πιστεύουν στο λεγόμενο απεχθές χρέος είναι σχετικά λίγοι, να δείτε πόσοι ακόμα θα γίνουν όταν η ΕΕ θα θελήσει να επιβάλει μονομερώς νόμους και θεσμούς έτσι ώστε να εξασφαλιστούν οι ομολογιούχοι έναντι αυτών των δανείων. Και αυτή η μέρα ίσως είναι πιο κοντά από ό,τι νομίζουμε, αν στα Ελληνικά υπουργεία μπουν οι λεγόμενοι επίτροποι.
Το από που θα πάρουν τα λεφτά τους οι κύριοι της Ευρώπης μένει να το δούμε. Ένα είναι σίγουρο, δεν θα τα πάρουν από ένα λαό που δεν τα έχει. Το ότι δεν τα έχει, ή δεν έπρεπε να τα δανειστεί είναι άλλο θέμα και σαφώς σε αυτό φταίει η Ελλάδα και κανένας άλλος.
Φταίνε όμως και οι πιστωτές μας και για αυτό θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και οι ευθύνες αυτές θα τις αναλάβουν όταν παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος δανείζοντας την Ελλάδα και διαγράφοντας τις απαιτήσεις τους, μέχρι το σημείο που μπορεί αυτές οι απαιτήσεις να καταστούν βιώσιμες.
Το να παίζουν μπάλα το ελληνικό χρέος μεταξύ τους με αυξανόμενο επιτόκιο, με το συμπάθιο δεν είναι η λύση. Άλλα αν νομίζουν ότι είναι η λύση, τότε να συνεχίσει αυτό το παιχνίδι, διότι έτσι και αλλιώς τα λεφτά τους από εμάς δεν θα τα πάρουν.
Όλα τα ponzi scheme αργά ή γρήγορα καταρρέουν. Και όσο αργούν να ξεδιπλώσουν, τόσο περισσότερες είναι οι χασούρες στην πραγματική αγορά. Δωρεάν γεύμα δεν υπάρχει. Το πόση θα είναι η χασούρα είναι συνάρτηση του πόσο διαρκέσει το παιχνίδι. Αν οι της Ευρώπης έχουν σκοπό να διαρκέσει αυτό το παιχνίδι 2-3 χρόνια ακόμα, τότε οι χασούρες εκ μέρους της αγοράς θα είναι ολοκληρωτικές.
george.kesarios@capital.gr
http://www.capital.gr/news.asp?id=1232222
Μπορεί το μελάνι να μην έχει στεγνώσει ακόμα από την περιβόητη πέμπτη δόση που θα πάρει η Ελλάδα, αλλά οι δηλώσεις από Ευρωπαίους αξιωματούχους άρχισαν.
Σε δηλώσεις του στο περιοδικό Focus, ο αγαπητός (από τους Έλληνες γραφειοκράτες) Jean-Claude Juncker δήλωσε ότι η εθνική κυριαρχία της Ελλάδος θα περιοριστεί κατά πολύ.
Τώρα τι ακριβώς εννοεί ο καλός Ευρωπαίος γραφειοκράτης δεν ξέρω, αλλά αν νομίζει ότι θα μπορέσει να διεκδικήσει δάνεια με gunboat diplomacy του περασμένου αιώνα (διπλωματία των όπλων), με σκοπό να αναγκάσει την Ελλάδα να πληρώσει τα δάνεια που παίρνει, όχι μόνο είναι γελασμένος, αλλά τρελός παπάς τον έχει βαπτίσει.
Και ενώ πριν από 18 μήνες η υπόθεση της Ελλάδας μπορεί να είχε κλείσει απλά με 150 δισ. σε διαγραφές και μια ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, σήμερα τείνει να είναι ο λόγος που ίσως διαλυθεί η ΕΕ, χάρη στην πολιτική του να προστατέψουμε το ευρωπαϊκό ολιγαρχικό κεφάλαιο με οποιοδήποτε κόστος.
Οι της Ευρώπης νομίζουν ότι θα μπορούν να επιβάλουν λύσεις στην Ελλάδα με σκοπό να κάνουν το ακατόρθωτο. Να κάνουν την Ελλάδα ταμειακά βιώσιμη με ένα τέτοιο χρέος σε ένα αποπληθωριστικό περιβάλλον και παράλληλα, να πάρουν τα λεφτά τους πίσω χωρίς καμία ζημιά. Όχι μόνο δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο στην ιστορία, αλλά ούτε και αυτή τη φορά θα γίνει, λέω εγώ.
Το επιτόκιο που θα κληθεί να πληρώσει η Ελλάδα, αν υιοθετηθεί το γαλλικό σχέδιο, θα είναι μεταξύ 5,5-8% ανάλογα με τις αναπτυξιακές προοπτικές. Τώρα τι ανάπτυξη μπορεί να έχει η Ελλάδα με ένα τέτοιο επιτόκιο δεν έχω ιδέα.
Αυτό όμως που έχει σημασία, είναι ότι το σχέδιο αυτό θα χαρακτηριστεί σαν μια πράξη default από τους καλούς οίκους αξιολόγησης. Βέβαια το τι λένε οι οίκοι και το τι θα κάνει η ISDA είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Επίσης, το τι αξιολόγηση θα έχει η Ελλάδα και το τι θα πράξει η αγορά επίσης είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Όπως έχω εξηγήσει, η αγορά έτσι και αλλιώς έχει λάβει υπόψη και έχει ήδη αποτιμήσει στο ταμπλό ένα ελληνικό default και αδιαφορεί για το τι θα πουν οι οίκοι αξιολόγησης. Αρκεί να μην γίνει κάποιο ξαφνικό κούρεμα (που θα γίνει σε κάποια στιγμή, αλλά αν υιοθετηθεί η γαλλική πρόταση ίσως αργήσει λίγο) η αγορά δεν έχει τίποτα να φοβηθεί στην τωρινή φάση.
Στο μεταξύ, στην Ελλάδα όλοι χαίρονται που οι Γάλλοι ανακάλυψαν αυτό το τερτίπι (που επί της ουσίας δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τοξικό χρεόγραφο χειρίστου είδος) και χαίρονται που η Ελλάδα θα πληρώσει παραπάνω τόκο από ό,τι πριν!
Χαίρονται οι πολιτικοί και χαίρονται και οι συνδικαλιστές, που είναι ίσως οι μόνοι που θα κερδίσουν από αυτή την τοξική επιμήκυνση, υπό την έννοια ότι αυτοί θα διατηρήσουν τα προνόμια τους, τους μισθούς τους και πάνω από όλα τις πλουσιοπάροχες συντάξεις τους.
Στην τωρινή του φάση το Ευρωπαϊκό ponzi scheme έχει φτάσει σε νέα διάσταση αγαπητέ αναγνώστη. Επειδή η Ελλάδα δεν έχει να πληρώσει, οι ίδιοι παίχτες αγοράζουν και πωλούν το ελληνικό χρέος μεταξύ τους. Ορισμένες σειρές ομόλογων λήγουν και τα αγοράζουν οι ίδιοι πληρώνοντας τον τόκο και το κεφάλαιο στον προηγούμενο (δηλαδή στον εαυτό τους).
Με κάθε νέα λήξη σκαρώνουν και ένα καινούργιο σχέδιο διάσωσης (με διαφορετικό κωδικό), προκείμενου να δικαιολογήσουν τις αγορές αυτές στον εαυτό τους και κυρίως στους μετόχους τους.
Έτσι πληρώνει ο ένας στον άλλον (στους ιδίους δηλαδή) το κεφάλαιο και τους τόκους, νομίζοντας ότι παίρνουν τα λεφτά τους, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που κάνουν είναι να μετακυλούν τα λεφτά τους, πληρώνοντας το κεφάλαιο και τους τόκους στον εαυτό τους. Τους τόκους αυτούς μπορεί μεν να τους χρεώνεται η Ελλάδα, αλλά δεν είναι η Ελλάδα που τους πληρώνει.
Παράλληλα δε, κάνουν και την προσευχή τους να μην μην τα πάρει στο κρανίο κάποια μελλοντική ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνοντας κάποιο είδος αναδιάρθρωσης που να έχει μακροπρόθεσμες προοπτικές βιωσιμότητας.
Ενθυμήστε παρακαλώ τον ορισμό του ponzi scheme (διαβάστε: Ελλάδα: Ένα μεγάλο Ponzi scheme).
Τo σύστημα Ponzi (Ponzi scheme) αφορά ένα παράνομο επενδυτικό σχήμα που καταβάλλει αποδόσεις προς επενδυτές, όχι από κάποιο πραγματικό κέρδος, αλλά από δικά τους χρήματα ή από χρήματα που εισρέουν από μεταγενέστερους επενδυτές.
Αυτό ακριβώς γίνεται στην τωρινή φάση του Ευρωπαϊκού σχεδίου.
Και ενώ σήμερα αυτοί που πιστεύουν στο λεγόμενο απεχθές χρέος είναι σχετικά λίγοι, να δείτε πόσοι ακόμα θα γίνουν όταν η ΕΕ θα θελήσει να επιβάλει μονομερώς νόμους και θεσμούς έτσι ώστε να εξασφαλιστούν οι ομολογιούχοι έναντι αυτών των δανείων. Και αυτή η μέρα ίσως είναι πιο κοντά από ό,τι νομίζουμε, αν στα Ελληνικά υπουργεία μπουν οι λεγόμενοι επίτροποι.
Το από που θα πάρουν τα λεφτά τους οι κύριοι της Ευρώπης μένει να το δούμε. Ένα είναι σίγουρο, δεν θα τα πάρουν από ένα λαό που δεν τα έχει. Το ότι δεν τα έχει, ή δεν έπρεπε να τα δανειστεί είναι άλλο θέμα και σαφώς σε αυτό φταίει η Ελλάδα και κανένας άλλος.
Φταίνε όμως και οι πιστωτές μας και για αυτό θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και οι ευθύνες αυτές θα τις αναλάβουν όταν παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος δανείζοντας την Ελλάδα και διαγράφοντας τις απαιτήσεις τους, μέχρι το σημείο που μπορεί αυτές οι απαιτήσεις να καταστούν βιώσιμες.
Το να παίζουν μπάλα το ελληνικό χρέος μεταξύ τους με αυξανόμενο επιτόκιο, με το συμπάθιο δεν είναι η λύση. Άλλα αν νομίζουν ότι είναι η λύση, τότε να συνεχίσει αυτό το παιχνίδι, διότι έτσι και αλλιώς τα λεφτά τους από εμάς δεν θα τα πάρουν.
Όλα τα ponzi scheme αργά ή γρήγορα καταρρέουν. Και όσο αργούν να ξεδιπλώσουν, τόσο περισσότερες είναι οι χασούρες στην πραγματική αγορά. Δωρεάν γεύμα δεν υπάρχει. Το πόση θα είναι η χασούρα είναι συνάρτηση του πόσο διαρκέσει το παιχνίδι. Αν οι της Ευρώπης έχουν σκοπό να διαρκέσει αυτό το παιχνίδι 2-3 χρόνια ακόμα, τότε οι χασούρες εκ μέρους της αγοράς θα είναι ολοκληρωτικές.
george.kesarios@capital.gr
http://www.capital.gr/news.asp?id=1232222