Γράφει η Δήμαρχος Τήλου Μαρία Καμμά
Είπα να μην υποκύψω, είπα να μην απαντήσω στα όσα ακουστήκανε και γράφτηκαν, είπα άσε οι πράξεις μας, τα έργα μας, απάντηση σε όλα… όμως δεν μπορώ… πνίγομαι όπως πνίγονται από την αδικία και οι άνθρωποι που αγαπάνε αυτό εδώ το νησί!
Θέλω να πω λίγα λόγια για αυτόν εδώ τον τόπο και τους ανθρώπους του που πράγματι τίποτα και κανείς δεν του χαρίστηκε! Ότι απέκτησε το απέκτησε μέσα από συνεχείς αγώνες και με στοχευμένες ενέργειες, γιατί τελικά, τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή…
Κατηγορηθήκαμε από διάφορους για διάφορα που έγιναν ή όχι όμως η αλήθεια είναι πως το «πείραμα» της Τήλου πέτυχε και πέτυχε όχι τυχαία και συμπτωματικά!
Ας ξεκινήσουμε με την φύση, την περιβόητη απαγόρευση του κυνηγιού και την δημιουργία του Φυσικού Πάρκου Τήλου. Ποιος μπορεί σήμερα να ισχυριστεί ότι αυτές οι ενέργειες δεν ήταν ορθές? Ότι δεν αποτέλεσε ουσιαστικό παράγοντα ανάπτυξης του νησιού μας ο τουριστικός προσανατολισμός στην ορθή διαχείριση, ανάπτυξη και προστασία του περιβάλλοντός?
Η φύση της Τήλου είναι ένας πλούτος που το μόνο που χρειάστηκε είναι ανάπτυξη, ανάδειξη και προστασία και από εκεί έδωσε δωρεάν θετική διαφήμιση με πολύ καλή απήχηση. Αφήσαμε λοιπόν τη φύση να κάνει αυτό που θέλει και δημιουργήθηκαν θαύματα όπως αυτό του να περπατάς στα μονοπάτια του νησιού και δίπλα σου να είναι και να περπατάνε καμαρωτές οι πέρδικες! Μα αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν δεν παρεμβαίνεις στο έργο της μητέρας φύσης, συμβαίνουν όμορφα πράγματα και είμαστε πλασμένοι για τα όμορφα έτσι δεν είναι Τάσο?
Μέσα από αυτή λοιπόν την σκληρή μα και όμορφη διαδρομή του αγώνα που δώσαμε, καταφέραμε σήμερα να εξασφαλίσουμε όχι μόνο όμορφα πράγματα γύρω μας για εμάς και τους επισκέπτες μας αλλά και βιωσιμότητα των επιχειρήσεων μας.
Αλήθεια αυτό μπορεί κάποιος να το αμφισβητήσει? Αν ναι εδώ είμαστε να τον ακούσουμε.
Ας περάσουμε τώρα στο άλλο μεγάλο κομμάτι μας, αυτό του πλοίου μας… προσέξτε πάω στα δύο μεγάλα ζητήματα του νησιού μας που είχαν πολλούς και ισχυρούς υπέρμαχους αλλά –ευτυχώς λίγους- και δυνατούς…μη υποστηρικτές!
Είναι γεγονός πως η δημοτική αρχή κατηγορήθηκε και κυνηγήθηκε για την απόκτηση αυτού του πλοίου, οι αντιρρήσεις, μπορεί για ορισμένους λογικές –καταχρεώθηκε ο δήμος, δεν ήταν σωστή η επιλογή του τύπου του σκάφους, αυτό λειτουργεί κατά πως συμφέρει ορισμένους και άλλα- όλα αυτά έσωθεν. Βέβαια κυνηγήθηκε το πλοίο μας και από ορισμένους εξωτερικούς παράγοντες οι οποίοι νόμιζαν ότι το Sea Star τους χαλάει…την πιάτσα.
Την ουσία όμως του θέματος την βλέπουμε? Εγώ άντε και να συμφωνήσω μαζί τους, είναι αυτό όμως αρκετό? Είναι αρκετό για να καλύψει την πραγματικότητα η οποία είναι ότι τα νησιά μας δεν έχουν πάρει ότι και η υπόλοιπη Ελλάδα? Δηλαδή ποιος μπορεί να μου δείξει ένα δρόμο, έναν σιδηρόδρομο, ένα αεροδρόμιο που δεν τα έφτιαξε το κράτος για την εξυπηρέτηση των πολιτών του? Επιδοτούνται τα εισιτήρια των λεωφορείων, των τρένων ακόμη και των αεροπλάνων αλλά το πρόβλημα είναι οι επιδοτήσεις που παίρνουν τα πλοία! Στα νησιά τις συγκοινωνίες πρέπει να της πληρώσει ο ιδιώτης επιχειρηματίας ή ο δήμος και η τιμολόγηση του εισιτηρίου να ξεπερνάει το 200% αυτού του αντίστοιχου της ξηράς! Δηλαδή στα νησιά μας εάν έπρεπε να κατασκευαστεί δρόμος για να έχουν οι κάτοικοι πρόσβαση ας πούμε στο νοσοκομείο, αυτόν ποιος θα τον πλήρωνε? Ο ιδιώτης επιχειρηματίας ή ο κάτοικος του νησιού που το κόστος διαβίωσης τους είναι κατά πολύ παραπάνω από κάθε άλλον Ευρωπαίο πολίτη?
Αυτές είναι οι πολιτικές θέσεις που πρέπει να προωθήσουμε για να έχουμε επιτέλους ισονομία και ισοπολιτεία και όχι να υπάρχουν εκπρόσωποι φορέων, επιχειρήσεων, πολίτες ή πολιτικοί (!) που να μην στηρίζουν ένα πλοίο το οποίο αποδεδειγμένα έδωσε φτερά ανάπτυξης στο νησί μας, αλλά αντί αυτού να προβαίνουν σε ενέργειες που στόχο έχουν να το εξαφανίσουν! Και αυτά από νησιώτες! Έπειτα έχουμε την απαίτηση να μας καταλάβει ο κάτοικος του λεκανοπεδίου Αττικής που δεν μπορεί να φανταστεί τι σημαίνει να είσαι εγκλωβισμένος πάνω σε ένα τόπο!
Ποιος πρέπει να πληρώσει τελικά το «μάρμαρο»? ο νησιώτης που έτυχε να γεννηθεί και να ζει πάνω στους βράχους? ή μήπως οι επισκέπτες τους που πρέπει να πληρώσουν το χαράτσι των θαλάσσιων συγκοινωνιών για να κάνουν ήρεμες διακοπές? Τα νησιά μας είναι οι ακριβότεροι προορισμοί και κανείς δεν κάνει κάτι γι’ αυτό!
Πείτε μας ποιος πρέπει να πληρώσει για όλα αυτά???
Τοπικό αναπτυξιακό πρόγραμμα, συνειδητό έργο υποδομής του νησιού μας είναι το SEA STAR! Η επικοινωνία είναι αγαθό που πρέπει να έχει ο κάθε πολίτης, γιατί λοιπόν για τον νησιώτη πρέπει να είναι απαγορευτικό?
«Κάποιοι» κατά το παρελθόν αποφάσισαν ότι ο Αλιφέρης πρέπει να φύγει από τη μέση, προκάλεσαν όλων των ειδών τους ελέγχους στο δήμο και στο πλοίο και κατά κάποιο τρόπο συνέβαλαν στην ….βιολογική του εξόντωση γιατί πολιτικά δεν μπορούσαν να τον αγγίξουν!
Η πολιτική λοιπόν του Αλιφέρη ήταν αυτή που χάλασε την…σούπα ορισμένων βολεμένων, έδωσε όμως νέα πνοή και ορθή πολιτική διαχείριση στα προβλήματα κυρίως των μικρών νησιών, διεκδικώντας πόρους και δράσεις που μέχρι τότε ήταν «απαγορευτικοί» για εμάς!
Όσες όμως τρικλοποδιές και κόλπα επινοήσουν ορισμένοι, ένα πράγμα τους φωνάζουμε: ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΡΘΙΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ!
Εμείς όλοι που αγαπάμε την Τήλο και πιστεύουμε στις μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης και ευημερίας που έχει αυτός ο ευλογημένος τόπος, καμαρώνουμε και είμαστε υπερήφανοι για όσα έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα. Ο στόχος μας είναι να μην παραμείνουμε εδώ που είμαστε σήμερα, αλλά να προχωρήσουμε, να προχωρήσουμε μπροστά!
Το χρωστάμε στον Τάσο, στους προγόνους μας, στα παιδιά μας!
Είμαστε αποφασισμένοι με όποιο κόστος να πετύχουμε, εξάλλου είπαμε είμαστε μαθημένοι, τίποτα και κανείς δεν μας χαρίστηκε! Θα πετύχουμε λοιπόν τους στόχους μας που είναι η συνεχής και αδιάκοπη προσπάθεια ανάπτυξης του τόπου μας, δημιουργώντας ένα υγιές κοινωνικό σύνολο που στο επίκεντρό του θα έχει τον άνθρωπο και την ευτυχία του γιατί όπως μας έλεγε εκείνος...ήρθαμε στον κόσμο για να ζήσουμε τη ζωή μας και να τη ζήσουμε καλά, δεν ήρθαμε για να βασανίσουμε και να βασανιστούμε….
Η Τήλος, αυτή την Τήλο που οραματίστηκε ο Τάσος ο Αλιφέρης και που μας επέβαλε, είναι υπόθεση των νέων και σε καμία περίπτωση δεν είναι και δεν θα γίνει χαμένη υπόθεση!
Μαρία Καμμά-Αλιφέρη
Είπα να μην υποκύψω, είπα να μην απαντήσω στα όσα ακουστήκανε και γράφτηκαν, είπα άσε οι πράξεις μας, τα έργα μας, απάντηση σε όλα… όμως δεν μπορώ… πνίγομαι όπως πνίγονται από την αδικία και οι άνθρωποι που αγαπάνε αυτό εδώ το νησί!
Θέλω να πω λίγα λόγια για αυτόν εδώ τον τόπο και τους ανθρώπους του που πράγματι τίποτα και κανείς δεν του χαρίστηκε! Ότι απέκτησε το απέκτησε μέσα από συνεχείς αγώνες και με στοχευμένες ενέργειες, γιατί τελικά, τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή…
Κατηγορηθήκαμε από διάφορους για διάφορα που έγιναν ή όχι όμως η αλήθεια είναι πως το «πείραμα» της Τήλου πέτυχε και πέτυχε όχι τυχαία και συμπτωματικά!
Ας ξεκινήσουμε με την φύση, την περιβόητη απαγόρευση του κυνηγιού και την δημιουργία του Φυσικού Πάρκου Τήλου. Ποιος μπορεί σήμερα να ισχυριστεί ότι αυτές οι ενέργειες δεν ήταν ορθές? Ότι δεν αποτέλεσε ουσιαστικό παράγοντα ανάπτυξης του νησιού μας ο τουριστικός προσανατολισμός στην ορθή διαχείριση, ανάπτυξη και προστασία του περιβάλλοντός?
Η φύση της Τήλου είναι ένας πλούτος που το μόνο που χρειάστηκε είναι ανάπτυξη, ανάδειξη και προστασία και από εκεί έδωσε δωρεάν θετική διαφήμιση με πολύ καλή απήχηση. Αφήσαμε λοιπόν τη φύση να κάνει αυτό που θέλει και δημιουργήθηκαν θαύματα όπως αυτό του να περπατάς στα μονοπάτια του νησιού και δίπλα σου να είναι και να περπατάνε καμαρωτές οι πέρδικες! Μα αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν δεν παρεμβαίνεις στο έργο της μητέρας φύσης, συμβαίνουν όμορφα πράγματα και είμαστε πλασμένοι για τα όμορφα έτσι δεν είναι Τάσο?
Μέσα από αυτή λοιπόν την σκληρή μα και όμορφη διαδρομή του αγώνα που δώσαμε, καταφέραμε σήμερα να εξασφαλίσουμε όχι μόνο όμορφα πράγματα γύρω μας για εμάς και τους επισκέπτες μας αλλά και βιωσιμότητα των επιχειρήσεων μας.
Αλήθεια αυτό μπορεί κάποιος να το αμφισβητήσει? Αν ναι εδώ είμαστε να τον ακούσουμε.
Ας περάσουμε τώρα στο άλλο μεγάλο κομμάτι μας, αυτό του πλοίου μας… προσέξτε πάω στα δύο μεγάλα ζητήματα του νησιού μας που είχαν πολλούς και ισχυρούς υπέρμαχους αλλά –ευτυχώς λίγους- και δυνατούς…μη υποστηρικτές!
Είναι γεγονός πως η δημοτική αρχή κατηγορήθηκε και κυνηγήθηκε για την απόκτηση αυτού του πλοίου, οι αντιρρήσεις, μπορεί για ορισμένους λογικές –καταχρεώθηκε ο δήμος, δεν ήταν σωστή η επιλογή του τύπου του σκάφους, αυτό λειτουργεί κατά πως συμφέρει ορισμένους και άλλα- όλα αυτά έσωθεν. Βέβαια κυνηγήθηκε το πλοίο μας και από ορισμένους εξωτερικούς παράγοντες οι οποίοι νόμιζαν ότι το Sea Star τους χαλάει…την πιάτσα.
Την ουσία όμως του θέματος την βλέπουμε? Εγώ άντε και να συμφωνήσω μαζί τους, είναι αυτό όμως αρκετό? Είναι αρκετό για να καλύψει την πραγματικότητα η οποία είναι ότι τα νησιά μας δεν έχουν πάρει ότι και η υπόλοιπη Ελλάδα? Δηλαδή ποιος μπορεί να μου δείξει ένα δρόμο, έναν σιδηρόδρομο, ένα αεροδρόμιο που δεν τα έφτιαξε το κράτος για την εξυπηρέτηση των πολιτών του? Επιδοτούνται τα εισιτήρια των λεωφορείων, των τρένων ακόμη και των αεροπλάνων αλλά το πρόβλημα είναι οι επιδοτήσεις που παίρνουν τα πλοία! Στα νησιά τις συγκοινωνίες πρέπει να της πληρώσει ο ιδιώτης επιχειρηματίας ή ο δήμος και η τιμολόγηση του εισιτηρίου να ξεπερνάει το 200% αυτού του αντίστοιχου της ξηράς! Δηλαδή στα νησιά μας εάν έπρεπε να κατασκευαστεί δρόμος για να έχουν οι κάτοικοι πρόσβαση ας πούμε στο νοσοκομείο, αυτόν ποιος θα τον πλήρωνε? Ο ιδιώτης επιχειρηματίας ή ο κάτοικος του νησιού που το κόστος διαβίωσης τους είναι κατά πολύ παραπάνω από κάθε άλλον Ευρωπαίο πολίτη?
Αυτές είναι οι πολιτικές θέσεις που πρέπει να προωθήσουμε για να έχουμε επιτέλους ισονομία και ισοπολιτεία και όχι να υπάρχουν εκπρόσωποι φορέων, επιχειρήσεων, πολίτες ή πολιτικοί (!) που να μην στηρίζουν ένα πλοίο το οποίο αποδεδειγμένα έδωσε φτερά ανάπτυξης στο νησί μας, αλλά αντί αυτού να προβαίνουν σε ενέργειες που στόχο έχουν να το εξαφανίσουν! Και αυτά από νησιώτες! Έπειτα έχουμε την απαίτηση να μας καταλάβει ο κάτοικος του λεκανοπεδίου Αττικής που δεν μπορεί να φανταστεί τι σημαίνει να είσαι εγκλωβισμένος πάνω σε ένα τόπο!
Ποιος πρέπει να πληρώσει τελικά το «μάρμαρο»? ο νησιώτης που έτυχε να γεννηθεί και να ζει πάνω στους βράχους? ή μήπως οι επισκέπτες τους που πρέπει να πληρώσουν το χαράτσι των θαλάσσιων συγκοινωνιών για να κάνουν ήρεμες διακοπές? Τα νησιά μας είναι οι ακριβότεροι προορισμοί και κανείς δεν κάνει κάτι γι’ αυτό!
Πείτε μας ποιος πρέπει να πληρώσει για όλα αυτά???
Τοπικό αναπτυξιακό πρόγραμμα, συνειδητό έργο υποδομής του νησιού μας είναι το SEA STAR! Η επικοινωνία είναι αγαθό που πρέπει να έχει ο κάθε πολίτης, γιατί λοιπόν για τον νησιώτη πρέπει να είναι απαγορευτικό?
«Κάποιοι» κατά το παρελθόν αποφάσισαν ότι ο Αλιφέρης πρέπει να φύγει από τη μέση, προκάλεσαν όλων των ειδών τους ελέγχους στο δήμο και στο πλοίο και κατά κάποιο τρόπο συνέβαλαν στην ….βιολογική του εξόντωση γιατί πολιτικά δεν μπορούσαν να τον αγγίξουν!
Η πολιτική λοιπόν του Αλιφέρη ήταν αυτή που χάλασε την…σούπα ορισμένων βολεμένων, έδωσε όμως νέα πνοή και ορθή πολιτική διαχείριση στα προβλήματα κυρίως των μικρών νησιών, διεκδικώντας πόρους και δράσεις που μέχρι τότε ήταν «απαγορευτικοί» για εμάς!
Όσες όμως τρικλοποδιές και κόλπα επινοήσουν ορισμένοι, ένα πράγμα τους φωνάζουμε: ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΡΘΙΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ!
Εμείς όλοι που αγαπάμε την Τήλο και πιστεύουμε στις μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης και ευημερίας που έχει αυτός ο ευλογημένος τόπος, καμαρώνουμε και είμαστε υπερήφανοι για όσα έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα. Ο στόχος μας είναι να μην παραμείνουμε εδώ που είμαστε σήμερα, αλλά να προχωρήσουμε, να προχωρήσουμε μπροστά!
Το χρωστάμε στον Τάσο, στους προγόνους μας, στα παιδιά μας!
Είμαστε αποφασισμένοι με όποιο κόστος να πετύχουμε, εξάλλου είπαμε είμαστε μαθημένοι, τίποτα και κανείς δεν μας χαρίστηκε! Θα πετύχουμε λοιπόν τους στόχους μας που είναι η συνεχής και αδιάκοπη προσπάθεια ανάπτυξης του τόπου μας, δημιουργώντας ένα υγιές κοινωνικό σύνολο που στο επίκεντρό του θα έχει τον άνθρωπο και την ευτυχία του γιατί όπως μας έλεγε εκείνος...ήρθαμε στον κόσμο για να ζήσουμε τη ζωή μας και να τη ζήσουμε καλά, δεν ήρθαμε για να βασανίσουμε και να βασανιστούμε….
Η Τήλος, αυτή την Τήλο που οραματίστηκε ο Τάσος ο Αλιφέρης και που μας επέβαλε, είναι υπόθεση των νέων και σε καμία περίπτωση δεν είναι και δεν θα γίνει χαμένη υπόθεση!
Μαρία Καμμά-Αλιφέρη