Το πάρτι, όπου ο Νότος αντιμετώπιζε απαγορευτικού κόστους επιτόκια δανεισμού και η Γερμανία δανειζόταν με μηδενικό έως αρνητικό κόστος, τελείωσε.
Ο Βασιλιάς είναι γυμνός... Δεν πρόκειται για το πρώην προεδρικό ζεύγος της Γερμανίας όπου ο πρόεδρος έπαιρνε «μαύρο χρήμα» από τους επιχειρηματίες και η ωραία σύζυγός του ήταν στο παρελθόν call girl πολυτελείας. Πρόκειται, άλλωστε, για αποκαλύψεις που σοκάρουν μόνον αδαείς και αφελείς ως προς τη χρηματοδότηση της πολιτικής και την εμπορευματοποίηση των ερωτικών σχέσεων στους κόλπους της ελίτ της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.Αν στην Ελλάδα ο έλεγχος της τρόικας προκαλεί σοκ και δέος σε υπουργούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους, ανάλογα συναισθήματα προκαλεί στους αλαζόνες αξιωματούχους της γερμανικής κυβερνητικής και τραπεζικής ελίτ η Τραπεζική Ενωση, που προωθεί ο επικεφαλής της ΕΚΤ Ντράγκι, ο οποίος υλοποιεί μπροστά στα μάτια μας ένα πραξικόπημα, μια μεγάλη ανατροπή που ελάχιστοι αντιλαμβάνονται την έκταση και τη βαρύτητά της. Ο κεντρικός έλεγχος των ευρωπαϊκών τραπεζών είναι κίνηση ματ για τους Μέρκελ - Σόιμπλε:
Πρώτον, θα αποκαλυφθεί σε όλο της το μεγαλείο η αφερεγγυότητα και αναξιοπιστία του γερμανικού τραπεζικού συστήματος.
Δεύτερον, η εγγύηση των καταθέσεων θα δρομολογήσει μαζική μεταφορά κεφαλαίων από τον Βορρά προς τον Νότο με κίνητρο τα αυξημένα επιτόκια.
Το πάρτι, όπου ο μεν Νότος αντιμετώπιζε απαγορευτικού κόστους επιτόκια δανεισμού η δε Γερμανία δανειζόταν με μηδενικό έως αρνητικό κόστος, τελείωσε. Η δημοσιονομική κρίση έχει αλλάξει και τα δεδομένα της πρόκλησης για ομοσπονδιακή μετεξέλιξη της Ε.Ε., που ήταν με τις προτάσεις Λάμερς του 1994 και Φίσερ το 2000 εργαλείο για ήπια πρωτοκαθεδρία-ηγεμονία της Γερμανίας και με την ατζέντα Μέρκελ - Σόιμπλε εγκαθίδρυση γερμανικής Ευρώπης με ευρωπαϊκό μανδύα.
Το αδιέξοδο της Γερμανία είναι ορατό: Εστησε στο Μάαστριχτ το θεσμικό πλαίσιο της ΕΚΤ, που επιτρέπει στον Ντράγκι να κινείται με παρεμβάσεις μείζονος κλίμακος και διαμόρφωσε την τελευταία διετία κλίμα και συσχετισμούς που καθιστούν τη μελλοντική Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία και δίπλα της την ΕΚΤ εργαλεία ελέγχου και όχι επιβολής του γερμανικού ηγεμονισμού.
Η παρέμβαση Ντράγκι είναι η μάχη του Μάρνη, όπου ο στρατηγός Γκαλιενί έσωσε στο «παρά πέντε» το Παρίσι τον Σεπτέμβριο του 1914. Δυστυχώς, για το Βερολίνο, οι αγορές δεν δίνουν περιθώριο πολέμου φθοράς σαν αυτόν που διεξήγαγε το 1916 ο στρατηγός Φον Φαλκενχάιν στο Βερντέν ούτε μάχη οπισθοφυλακής, όπως αυτή που διεξήγαγε μετά τις ήττες το 1943 στο Στάλινγκραντ και στο Κούρσκ ο στρατάρχης Φον Μανστάιν, δίνοντας δίχρονη παράταση ζωής στη χώρα του.
e-go.gr