Μετά τις εκλογές της περασμένης Κυριακής, τις
πιο κρίσιμες της Μεταπολίτευσης, όπως τις χαρακτήρισαν πολλοί, φάνηκε
για ακόμη μια φορά ένα πράγμα. Ότι έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας.
Και δεν το λέω λόγω του εκλογικού αποτελέσματος, γιατί αυτό καλώς ή
κακώς ήταν μέσα στα πιθανά σενάρια. Ποιος θα περίμενε όμως ότι μετά από
όλα αυτά που έχουμε ζήσει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, σε αυτές τις
εκλογές που υποτίθεται τις περιμέναμε πως και πως, η αποχή θα έφτανε
κοντά στο εντυπωσιακό 40%.
Και μιλάμε για την ίδια χώρα στην οποία τέτοιες μέρες πέρυσι, περίπου 1 εκατομμύριο Έλληνες κατέκλυζαν το κέντρο της Αθήνας διαμαρτυρόμενοι για τα μέτρα λιτότητας. «Στην Ελλάδα είχαμε χρόνια να δούμε διαδηλώσεις τέτοιου μεγέθους» σχολίαζαν πολλοί τότε. Στην πλατεία Συντάγματος είχαν καταφτάσει μάλιστα και πολίτες από αρκετές επαρχιακές πόλεις, κάνοντας πολύωρα ταξίδια, με σκοπό να διαδηλώσουν.
Κι όμως, τώρα στο μεγάλο ραντεβού ήταν απόντες. Πάνω από 3,5 εκατομμύρια πολίτες δεν πήγαν να ψηφίσουν. Έκριναν ότι οι εκλογές ακόμα και σε αυτή την κρίσιμη φάση δεν είναι ένα σημαντικό γεγονός. Ίσως κάποιοι από αυτούς να ήταν «Αγανακτισμένοι» στο Σύνταγμα το περασμένο καλοκαίρι. Κάποιοι πιθανόν να διαδήλωναν έξω από σπίτια πολιτικών ή να φώναζαν «δεν πληρώνω» μέσα στα λεωφορεία. Πολλοί από αυτούς να ζητούσαν εκλογές εδώ και τώρα. Οι εκλογές ήρθαν αλλά αυτοί επέλεξαν να σιγήσουν. Ας ψήφιζαν ότι ήθελαν, άλλωστε η «επανάσταση» μεταφράζεται διαφορετικά για τον καθένα. Νομίζω όμως ότι θα έπρεπε να είναι εκεί και να δείξουν με την ψήφο τους ποιον δρόμο θέλουν να ακολουθήσει η Ελλάδα. Να πάρουν θέση.
Σε αυτή την περίπτωση δεν μας φταίει βέβαια ούτε η Μέρκελ, ούτε οι κακοί Ευρωπαίοι, ούτε οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, ούτε το ΔΝΤ. Γιατί στην Ελλάδα έχουμε και άλλο ένα κακό. Αντί να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν, δυστυχώς μας φταίνε πάντα οι «άλλοι».
Μάλλον θα πρέπει να καταλάβουμε ότι σε μια Δημοκρατία δεν διαμορφώνουμε τις εξελίξεις με κραυγές και φανατισμούς. Υπάρχει κάτι πιο απλό: να ψηφίσουμε. Όταν το καταλάβουμε αυτό μπορεί τα πράγματα σε αυτή εδώ την χώρα να γίνουν καλύτερα. Μέχρι τότε… θα ξαναζητάμε εκλογές.
Γιάννης Μπελεγρίνης
protagon.gr
Και μιλάμε για την ίδια χώρα στην οποία τέτοιες μέρες πέρυσι, περίπου 1 εκατομμύριο Έλληνες κατέκλυζαν το κέντρο της Αθήνας διαμαρτυρόμενοι για τα μέτρα λιτότητας. «Στην Ελλάδα είχαμε χρόνια να δούμε διαδηλώσεις τέτοιου μεγέθους» σχολίαζαν πολλοί τότε. Στην πλατεία Συντάγματος είχαν καταφτάσει μάλιστα και πολίτες από αρκετές επαρχιακές πόλεις, κάνοντας πολύωρα ταξίδια, με σκοπό να διαδηλώσουν.
Κι όμως, τώρα στο μεγάλο ραντεβού ήταν απόντες. Πάνω από 3,5 εκατομμύρια πολίτες δεν πήγαν να ψηφίσουν. Έκριναν ότι οι εκλογές ακόμα και σε αυτή την κρίσιμη φάση δεν είναι ένα σημαντικό γεγονός. Ίσως κάποιοι από αυτούς να ήταν «Αγανακτισμένοι» στο Σύνταγμα το περασμένο καλοκαίρι. Κάποιοι πιθανόν να διαδήλωναν έξω από σπίτια πολιτικών ή να φώναζαν «δεν πληρώνω» μέσα στα λεωφορεία. Πολλοί από αυτούς να ζητούσαν εκλογές εδώ και τώρα. Οι εκλογές ήρθαν αλλά αυτοί επέλεξαν να σιγήσουν. Ας ψήφιζαν ότι ήθελαν, άλλωστε η «επανάσταση» μεταφράζεται διαφορετικά για τον καθένα. Νομίζω όμως ότι θα έπρεπε να είναι εκεί και να δείξουν με την ψήφο τους ποιον δρόμο θέλουν να ακολουθήσει η Ελλάδα. Να πάρουν θέση.
Σε αυτή την περίπτωση δεν μας φταίει βέβαια ούτε η Μέρκελ, ούτε οι κακοί Ευρωπαίοι, ούτε οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, ούτε το ΔΝΤ. Γιατί στην Ελλάδα έχουμε και άλλο ένα κακό. Αντί να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν, δυστυχώς μας φταίνε πάντα οι «άλλοι».
Μάλλον θα πρέπει να καταλάβουμε ότι σε μια Δημοκρατία δεν διαμορφώνουμε τις εξελίξεις με κραυγές και φανατισμούς. Υπάρχει κάτι πιο απλό: να ψηφίσουμε. Όταν το καταλάβουμε αυτό μπορεί τα πράγματα σε αυτή εδώ την χώρα να γίνουν καλύτερα. Μέχρι τότε… θα ξαναζητάμε εκλογές.
Γιάννης Μπελεγρίνης
protagon.gr