Η Λις Παπαδοπούλου, η Δανέζα που προκάλεσε αίσθηση στο πανελλήνιο χαρίζοντας τη σύνταξή της στο ελληνικό κράτος, μιλάει ένα χρόνο μετά.
«Μου είπαν «κρίμας τα λεφτά σου», για να το πω στα ροδίτικα. «Θα τα φάνε κι αυτά, γιατί δεν τα έδινες σε μια φτωχή οικογένεια?»
« Έτσι αισθάνθηκα έτσι έκανα. Γι αυτό που χάρηκα είναι που με έκανε επίτιμο μέλος της η «Μέλισσα» εδώ στη Ρόδο. Επίσης που με έψαξε η πρέσβης της Δανίας για να με συγχαρεί»
«Σκέφτομαι αυτές τις ημέρες να στείλω ένα email στο Γιώργο για να του πω να μην κόβει από τους «μικρούς» και τους συνταξιούχους. Να πάρει απ΄ αυτούς που έστειλαν τα λεφτά τους στην Ελβετία, κι από όσους πλούσιους δεν πληρώνουν την Εφορία»
Συνέντευξη στη Ροδούλα Λουλουδάκη
Έβρεχε χθες το πρωί που τη συνάντησα. Αλλιώς θα φόραγε το μαγιό της και θα κολυμπούσε στη θάλασσα του Ενυδρείου, όπως κάνει χειμώνα καλοκαίρι.
Η Λις Παπαδοπούλου, η Δανέζα που ζει 35 χρόνια στη Ρόδο παντρεμένη με Ροδίτη, έγινε γνωστή πανελληνίως, παγκοσμίως για να το πω σωστά, επειδή πέρυσι τέτοια εποχή όταν μάθαμε τα μαύρα μαντάτα της χρεοκοπίας της χώρας, δώρισε τη σύνταξη του μήνα της στο κράτος!
Ένα χρόνο μετά έχει τον ίδιο ενθουσιασμό, που διέκρινα στα λόγια της τότε στην εφημερίδα τα «Νέα» όπου έδωσε την πρώτη της συνέντευξη και στα τηλεοπτικά κανάλια που την κυνηγούσαν για ένα πλάνο.
Η Λις, που όπως μου λέει «το έχει καημό στην Ελλάδα να προφέρουν σωστά το όνομά της», ως νοσοκόμα που είναι, υπήρξε για χρόνια εθελόντρια στο Νοσοκομείο, στο Χαραλάμπειο Γηροκομείο κι εξακολουθεί να μαζεύει τα σκουπίδια, όπου τα βρει!
«Κι είναι πια ελληνίδα», σύμφωνα με τα λόγια του Κωστή Στεφανόπουλου που μου μεταφέρει με καμάρι, όταν ως πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε επισκεφτεί τη Ρόδο κι εκείνη συνομίλησε μαζί του…
ΕΡ. Πόσα λεφτά χαρίσατε τότε?
Πεντακόσια τριάντα οκτώ ευρώ. Λένε ότι είναι 540 τους λέω είναι 538.
ΕΡ. Πως τα χαρίσατε δηλαδή, τι κάνατε?
Πήγα πέρυσι τον Μάιο και τα κατέθεσα στην Τράπεζα της Ελλάδος, εδώ στη Ρόδο. Έχω και την απόδειξη.
ΕΡ. Γιατί το κάνατε?
Το έκανα εγώ για να το κάνουν κι άλλοι στη Ρόδο και αλλού. Για να δώσω το παράδειγμα. Δεν έμαθα όμως αν το έκανε άλλος κανείς. Μπορεί να το έκαναν και να μην το είπαν.
ΕΡ. Τι σχόλια ακούσατε, σας είπαν μπράβο? Τι σας είπαν?
Μου είπαν «κρίμας τα λεφτά σου» για να το πω στα ροδίτικα. «Θα τα φάνε κι αυτά, γιατί δεν τα έδινες σε μια φτωχή οικογένεια?». Και πλούσιοι μου το είπαν αυτό και τους είπα εγώ «αυτό κάντε το πια εσείς, εγώ έκανα άλλο».
ΕΡ. Αλήθεια, γιατί δεν τα δώσατε σε μια φτωχή οικογένεια?
Εγώ είμαι σοσιαλίστρια. Στην Ελλάδα ψηφίζω από το 1981. Πριν να αλλάξει ο Ανδρέας Παπανδρέου το νόμο αν και ήμουν παντρεμένη δεν μπορούσα να βγάλω διαβατήριο, ταυτότητα και εκλογικό βιβλιάριο. Ήμουν «η κοπέλα που έπρεπε να φύγει από τη χώρα». Τους έλεγα «μα πώς να φύγω, έχω δύο παιδιά...»!
ΕΡ. Τώρα που πέρασε ένας χρόνος και είδατε ότι δεν σώσατε κάτι, έχετε μετανιώσει?
Όχι, το αντίθετο. Κι όχι επειδή ήμουν στα κανάλια, ούτε επειδή με έψαξε ο πρόεδρος της Βουλής ο κ. Πετσάλνικος να μου πει «ευχαριστώ». Έτσι αισθάνθηκα έτσι έκανα. Γι αυτό που χάρηκα είναι που με έκανε επίτιμο μέλος της η «Μέλισσα», εδώ στη Ρόδο. Επίσης που με έψαξε η πρέσβης της Δανίας για να με συγχαρεί όταν την ενημέρωσε η πρόξενός μας, η κ. Λίτσα Παπαθανάση που έχει κάνει πάρα πολλά όλα αυτά τα χρόνια για εμάς τις 44 Δανέζες που ζούμε στο νησί.
ΕΡ. Πως βρεθήκατε στη Ρόδο?
Είχα έρθει για διακοπές το Σεπτέμβρη του 1966 κι ερωτεύτηκα τον άντρα μου. Τον γνώρισα στο Ξενοδοχείο «Δελφίνι» του Νώντα Σουλούνια όπου έμεινα. Ήταν ο πιο ψηλός του ξενοδοχείου. Μου είπε «θα έρθω το Νοέμβρη να δουλέψω στη Δανία» του είπα «έτσι θα λες σε όλες». Ήρθε όμως και μείναμε 10 χρόνια εκεί. Εκείνος δούλευε σε ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Δανίας κι εγώ ήμουν Νοσοκόμα Χειρουργείου στο Νοσοκομείο. Κάναμε γρήγορα δύο παιδιά, τα φέραμε στην Ελλάδα σπούδασαν κι εδώ και στη Δανία κι ο μικρός μου γιός σήμερα που ζει εκεί έχει μία πολύ καλή οικογένεια και υψηλή θέση στη δουλειά του.
ΕΡ. Τι σας είπαν οι γιοί σας όταν έμαθαν τι σκοπό είχατε?
Ο γιός μου από τη Δανία μου έστειλε SMS που μου έγραφε «μπράβο μαμά». Ο γιός μου που ζει εδώ μου είπε να προσέχω να μην με χρησιμοποιήσουν οι διάφορες παρατάξεις ή τα κόμματα. Εγώ όμως τους γνωρίζω όλους και είμαι πολύ προσεκτική. Ο Γιώργος Γιαννόπουλος, που έχω να πω γι αυτόν τα καλύτερα, μου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψω 5,5 χρόνια στα Δημοτικά Ιατρεία του δήμου, στον Ήφαιστο και μετά στο ΚΕ.ΚΥΚ.ΑΜΕΑ. Τώρα είμαι γιαγιά ενός υπέροχου μωρού τριών μηνών, από το γιό μου που ζει στη Ρόδο και θέλω να το ζήσω το αστέρι μου.
ΕΡ. Συνεχίζετε όμως τη…δράση…
Είναι θέμα νοοτροπίας. Στο Ροδίνι που μένω μου λένε: «Λις, γιατί το κάνεις αυτό, είναι δουλειά του σκουπιδιάρη», εγώ όμως λέω «είναι δική μου δουλειά να κλείσω το καπάκι του κάδου. Γιατί υπάρχει το καπάκι? για να κλείνει». Παντού βλέπω σκουπίδια και στεναχωριέμαι. Δεν μπόρεσα να πάω στον εθελοντικό καθαρισμό που έκαναν 2.500 άνθρωποι πριν λίγες εβδομάδες, αλλά μαζεύω σκουπίδια από το Ενυδρείο που πάω για μπάνιο. Δεν κάνω κάτι σημαντικό. Κάνω αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι, για εμάς που ζούμε εδώ αλλά και για τον καλό τουρίστα που περιμένουμε να έρθει.
ΕΡ. Τι νομίζετε ότι έγιναν τα χρήματα που χαρίσατε?
Εύχομαι να πήγανε σωστά. Έστειλα email με ευχές στο Γιώργο για το Πάσχα και για τη γιορτή του. Σκέφτομαι αυτές τις ημέρες να του στείλω άλλο ένα για να του πω να μην κόβει από τους «μικρούς» και τους συνταξιούχους. Να πάρει απ΄ αυτούς που έστειλαν τα λεφτά τους στην Ελβετία, κι από όσους πλούσιους δεν πληρώνουν την Εφορία.
«Μου είπαν «κρίμας τα λεφτά σου», για να το πω στα ροδίτικα. «Θα τα φάνε κι αυτά, γιατί δεν τα έδινες σε μια φτωχή οικογένεια?»
« Έτσι αισθάνθηκα έτσι έκανα. Γι αυτό που χάρηκα είναι που με έκανε επίτιμο μέλος της η «Μέλισσα» εδώ στη Ρόδο. Επίσης που με έψαξε η πρέσβης της Δανίας για να με συγχαρεί»
«Σκέφτομαι αυτές τις ημέρες να στείλω ένα email στο Γιώργο για να του πω να μην κόβει από τους «μικρούς» και τους συνταξιούχους. Να πάρει απ΄ αυτούς που έστειλαν τα λεφτά τους στην Ελβετία, κι από όσους πλούσιους δεν πληρώνουν την Εφορία»
Συνέντευξη στη Ροδούλα Λουλουδάκη
Έβρεχε χθες το πρωί που τη συνάντησα. Αλλιώς θα φόραγε το μαγιό της και θα κολυμπούσε στη θάλασσα του Ενυδρείου, όπως κάνει χειμώνα καλοκαίρι.
Η Λις Παπαδοπούλου, η Δανέζα που ζει 35 χρόνια στη Ρόδο παντρεμένη με Ροδίτη, έγινε γνωστή πανελληνίως, παγκοσμίως για να το πω σωστά, επειδή πέρυσι τέτοια εποχή όταν μάθαμε τα μαύρα μαντάτα της χρεοκοπίας της χώρας, δώρισε τη σύνταξη του μήνα της στο κράτος!
Ένα χρόνο μετά έχει τον ίδιο ενθουσιασμό, που διέκρινα στα λόγια της τότε στην εφημερίδα τα «Νέα» όπου έδωσε την πρώτη της συνέντευξη και στα τηλεοπτικά κανάλια που την κυνηγούσαν για ένα πλάνο.
Η Λις, που όπως μου λέει «το έχει καημό στην Ελλάδα να προφέρουν σωστά το όνομά της», ως νοσοκόμα που είναι, υπήρξε για χρόνια εθελόντρια στο Νοσοκομείο, στο Χαραλάμπειο Γηροκομείο κι εξακολουθεί να μαζεύει τα σκουπίδια, όπου τα βρει!
«Κι είναι πια ελληνίδα», σύμφωνα με τα λόγια του Κωστή Στεφανόπουλου που μου μεταφέρει με καμάρι, όταν ως πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε επισκεφτεί τη Ρόδο κι εκείνη συνομίλησε μαζί του…
ΕΡ. Πόσα λεφτά χαρίσατε τότε?
Πεντακόσια τριάντα οκτώ ευρώ. Λένε ότι είναι 540 τους λέω είναι 538.
ΕΡ. Πως τα χαρίσατε δηλαδή, τι κάνατε?
Πήγα πέρυσι τον Μάιο και τα κατέθεσα στην Τράπεζα της Ελλάδος, εδώ στη Ρόδο. Έχω και την απόδειξη.
ΕΡ. Γιατί το κάνατε?
Το έκανα εγώ για να το κάνουν κι άλλοι στη Ρόδο και αλλού. Για να δώσω το παράδειγμα. Δεν έμαθα όμως αν το έκανε άλλος κανείς. Μπορεί να το έκαναν και να μην το είπαν.
ΕΡ. Τι σχόλια ακούσατε, σας είπαν μπράβο? Τι σας είπαν?
Μου είπαν «κρίμας τα λεφτά σου» για να το πω στα ροδίτικα. «Θα τα φάνε κι αυτά, γιατί δεν τα έδινες σε μια φτωχή οικογένεια?». Και πλούσιοι μου το είπαν αυτό και τους είπα εγώ «αυτό κάντε το πια εσείς, εγώ έκανα άλλο».
ΕΡ. Αλήθεια, γιατί δεν τα δώσατε σε μια φτωχή οικογένεια?
Εγώ είμαι σοσιαλίστρια. Στην Ελλάδα ψηφίζω από το 1981. Πριν να αλλάξει ο Ανδρέας Παπανδρέου το νόμο αν και ήμουν παντρεμένη δεν μπορούσα να βγάλω διαβατήριο, ταυτότητα και εκλογικό βιβλιάριο. Ήμουν «η κοπέλα που έπρεπε να φύγει από τη χώρα». Τους έλεγα «μα πώς να φύγω, έχω δύο παιδιά...»!
ΕΡ. Τώρα που πέρασε ένας χρόνος και είδατε ότι δεν σώσατε κάτι, έχετε μετανιώσει?
Όχι, το αντίθετο. Κι όχι επειδή ήμουν στα κανάλια, ούτε επειδή με έψαξε ο πρόεδρος της Βουλής ο κ. Πετσάλνικος να μου πει «ευχαριστώ». Έτσι αισθάνθηκα έτσι έκανα. Γι αυτό που χάρηκα είναι που με έκανε επίτιμο μέλος της η «Μέλισσα», εδώ στη Ρόδο. Επίσης που με έψαξε η πρέσβης της Δανίας για να με συγχαρεί όταν την ενημέρωσε η πρόξενός μας, η κ. Λίτσα Παπαθανάση που έχει κάνει πάρα πολλά όλα αυτά τα χρόνια για εμάς τις 44 Δανέζες που ζούμε στο νησί.
ΕΡ. Πως βρεθήκατε στη Ρόδο?
Είχα έρθει για διακοπές το Σεπτέμβρη του 1966 κι ερωτεύτηκα τον άντρα μου. Τον γνώρισα στο Ξενοδοχείο «Δελφίνι» του Νώντα Σουλούνια όπου έμεινα. Ήταν ο πιο ψηλός του ξενοδοχείου. Μου είπε «θα έρθω το Νοέμβρη να δουλέψω στη Δανία» του είπα «έτσι θα λες σε όλες». Ήρθε όμως και μείναμε 10 χρόνια εκεί. Εκείνος δούλευε σε ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Δανίας κι εγώ ήμουν Νοσοκόμα Χειρουργείου στο Νοσοκομείο. Κάναμε γρήγορα δύο παιδιά, τα φέραμε στην Ελλάδα σπούδασαν κι εδώ και στη Δανία κι ο μικρός μου γιός σήμερα που ζει εκεί έχει μία πολύ καλή οικογένεια και υψηλή θέση στη δουλειά του.
ΕΡ. Τι σας είπαν οι γιοί σας όταν έμαθαν τι σκοπό είχατε?
Ο γιός μου από τη Δανία μου έστειλε SMS που μου έγραφε «μπράβο μαμά». Ο γιός μου που ζει εδώ μου είπε να προσέχω να μην με χρησιμοποιήσουν οι διάφορες παρατάξεις ή τα κόμματα. Εγώ όμως τους γνωρίζω όλους και είμαι πολύ προσεκτική. Ο Γιώργος Γιαννόπουλος, που έχω να πω γι αυτόν τα καλύτερα, μου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψω 5,5 χρόνια στα Δημοτικά Ιατρεία του δήμου, στον Ήφαιστο και μετά στο ΚΕ.ΚΥΚ.ΑΜΕΑ. Τώρα είμαι γιαγιά ενός υπέροχου μωρού τριών μηνών, από το γιό μου που ζει στη Ρόδο και θέλω να το ζήσω το αστέρι μου.
ΕΡ. Συνεχίζετε όμως τη…δράση…
Είναι θέμα νοοτροπίας. Στο Ροδίνι που μένω μου λένε: «Λις, γιατί το κάνεις αυτό, είναι δουλειά του σκουπιδιάρη», εγώ όμως λέω «είναι δική μου δουλειά να κλείσω το καπάκι του κάδου. Γιατί υπάρχει το καπάκι? για να κλείνει». Παντού βλέπω σκουπίδια και στεναχωριέμαι. Δεν μπόρεσα να πάω στον εθελοντικό καθαρισμό που έκαναν 2.500 άνθρωποι πριν λίγες εβδομάδες, αλλά μαζεύω σκουπίδια από το Ενυδρείο που πάω για μπάνιο. Δεν κάνω κάτι σημαντικό. Κάνω αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι, για εμάς που ζούμε εδώ αλλά και για τον καλό τουρίστα που περιμένουμε να έρθει.
ΕΡ. Τι νομίζετε ότι έγιναν τα χρήματα που χαρίσατε?
Εύχομαι να πήγανε σωστά. Έστειλα email με ευχές στο Γιώργο για το Πάσχα και για τη γιορτή του. Σκέφτομαι αυτές τις ημέρες να του στείλω άλλο ένα για να του πω να μην κόβει από τους «μικρούς» και τους συνταξιούχους. Να πάρει απ΄ αυτούς που έστειλαν τα λεφτά τους στην Ελβετία, κι από όσους πλούσιους δεν πληρώνουν την Εφορία.