Όλα τα στοιχεία του δράματος είναι παρόντα και καταγράφονται με αριθμούς στον νέο προϋπολογισμό. Και ανεργία και περικοπές και ύφεση. Και πρωτοφανής ακρίβεια, που δεν καταγράφεται, αλλά αφανίζει ό,τι μένει στις τσέπες των θυμάτων. Και πλήρες αδιέξοδο -όσο γερή όραση κι αν έχει κανείς δεν διακρίνει ούτε την πιο αμυδρή αχτίδα φωτός στο βάθος του τούνελ. Πίσσα σκοτάδι.
Έχουμε δει μέχρι σήμερα προϋπολογισμούς λιτότητας, μεγαλύτερης λιτότητας, ακόμα μεγαλύτερης λιτότητας. Συνήθως μάλιστα οι προϋπολογισμοί κατασκευάζονται μάλλον για να κρύψουν, παρά για να προϋπολογίσουν ό,τι μας μέλλεται.
Αυτός ο τελευταίος όμως, που βρίσκεται μπροστά μας, όσο κι αν ακολουθεί τον κανόνα της εξαπάτησης, είναι το σκότος σε αριθμούς. Ο προϋπολογισμός του σκότους.
Το ερώτημα μ' αυτό το κατασκεύασμα, που προδιαγράφει με την πιο μεγάλη ακρίβεια τις διαθέσεις των κυβερνώντων και της τρόικας απέναντί μας, είναι συνεπώς ένα: Πώς προϋπολογίζουν ότι θα τον περάσουν; Πώς προϋπολογίζουν ότι θα κάνουν πράξη τα απεχθή μέτρα που προβλέπει; Πώς προϋπολογίζουν ότι τα υποζύγια θα δεχτούν αδιαμαρτύρητα όσα με την ανατριχιαστική αριθμητική τους ετοιμάζουν;
Το ίδιο ερώτημα θα μπορούσε να τεθεί και αλλιώς: Καθόλου δεν μας λογαριάζουν, δεν μας υπολογίζουν, δεν μας προϋπολογίζουν; Τόσο από την άποψη των επιπτώσεων -ο προϋπολογισμός τους σημαίνει εκατόμβες ρημαγμένων νοικοκυριών και ανθρώπων- όσο και από την άποψη των αντιδράσεων; Πώς λογαριάζουν, ρε παιδί μου, το μέγεθος της αντίστασης στην καταστροφή, τις συνέπειες που μπορεί να έχει στην κοινωνία, στην πολιτική και τελικώς και σε ό,τι έχει απομείνει από την οικονομία;
Και όμως έτσι είναι. Γιατί το κάνουν, είναι μια μεγάλη ιστορία που αναφέρεται στις ρίζες της πολιτικής τους, των αντιλήψεών τους και των συμφερόντων που σε τελευταία ανάλυση εξυπηρετούν. Το κάνουν όμως, αυτό έχει σημασία. Υπολογίζουν τα πάντα, εκτός από το πιο ζωτικό, το πιο απαραίτητο, το πιο αναγκαίο, για να προχωρήσει οτιδήποτε: Τους ανθρώπους αυτής της χώρας, που θα κληθούν να υποστούν όσα το σκότος προβλέπει και απαιτεί.
Ποια δημοκρατία, ποια ευαισθησία, ποια κοινωνική συναίνεση! Αυτός ο προϋπολογισμός ξεμπερδεύει μ’ αυτά. Το πράγμα είναι πολύ απλό: Συντάχθηκε για να τον εγκρίνουν οι δανειστές και να τον υποστούν τα υποζύγια. Βουβά. Γι' αυτό του πρέπει ο κατάλληλος υπότιτλος: Απαγορεύεται το γκάρισμα...
Θανάσης Καρτερός
Αυγή