Η «ανίκανη Πολιτεία που δεν κατορθώνει να πάρει τις ευθύνες της», αυτή είναι όντως που ευθύνεται σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Σιατίστης Παύλο για την ανάδυση της Χρυσής Αυγής στις ημέρες μας.
Και είναι ευτύχημα που ο ιεράρχης εξήγησε, με κάθε σοβαρότητα και συγκράτηση, ότι οι Χρυσαυγίτες «σταυρώνουν τον Χριστό όταν σταυρώνουν ανθρώπους».
Ήταν καιρός! Ήταν καιρός η ίδια η Εκκλησία όχι να αποστασιοποιηθεί απλώς από την ναζιστική αναβίωση – που τραγικά άκριτα πήγαν να την εναγκαλισθούν ιερείς που την άφησαν να οικειοποιείται τον Εθνικό Ύμνο μέσα σε εκκλησίες, που αντίστοιχα άκριτα θεώρησε επάναγκες να την ακολουθήσει ο Πειραιώς Σεραφείμ στην άσκηση μήνυσης μαζί τους κατά θεατρικού έργου…. – λέγοντας την μια και μόνη αλήθεια: ότι όποιος μπαίνει σε παιδικούς σταθμους, να διώξει παιδιά γιατί είναι σκουρόχρωμα, αυτός αρνείται το θεμέλιο της Χριστιανικής θρησκείας , την ισότητα των ανθρώπων. Επικατάρατοι, αν μη τι άλλο: ας ψάξουν αλλού εύκολο έρεισμα όχι για τον συντηρητισμό, αλλά για την οπισθοδρομικότητά τους σε προχριστιανικές λογικές ανθρώπινου μίσους, μισαλλοδοξίας.
Και νάναι καλά οι κουκουλοφόροι – οι γνήσιοι, όχι οι ερζάτς – της Αμερικανικής ΚουΚλουξΚλαν, που πανηγυρικά την υποδέχθηκαν την Χρυσή Αυγή στο Αμερικανικό έδαφος. Ασφαλώς γιατί, ίσως τώρα, έστω τώρα!, θα πέσουν τα λέπια από τα μάτια αρκετών που αισθάνονται την «δημοκρατική υποχρέωση» να τάσσονται υπέρ του δικαιώματος ελεύθερης δράσης των Χρυσαυγιτών.
Καλοί μου φίλοι, δημοκράτες και υπερασπιστές της πολιτικής ελευθερίας, ξανασκεφτείτε: στις όχι-και-τόσο-ύποπτες για υπερβολική χαλαρότητα ΗΠΑ, η ρατσιστική οργάνωση ΚουΚλουξΚλαν ασφαλώς και νόμιμα υπάρχει, ασφαλώς και νόμιμα εκφράζεται δημόσια. Θα τολμούσε όμως ποτέ να προσέλθει στην δημοκρατική διαδικασία; Θα τολμούσε κανείς να τους δεχθεί στην κοινοβουλευτική διαδρομή;
Τα λέμε αυτά, τώρα που και ο θυμώδης Θόδωρος Πάγκαλος ανακάλυψε την λογική του να τεθεί η Χρυσή Αυγή εκτός νόμου – γιατί; Διότι όσο παρανοϊκές και ανατριχιαστικές απόψεις κι αν θέλει ο οποιοσδήποτε να υποστηρίξει, φίμωση όχι! Απαγόρευση λειτουργίας ως ένωσης προσώπων όχι! Αλλά συμμετοχή στην πολιτική/θεσμισμένη διαδικασία, ποτέ! Κόμμα δεν νοείται να είναι, δράση θεσμική δεν νοείται να έχουν.
Είναι δυστυχώς απλό: η Δημοκρατία οφείλει να αμυνθεί, όσο την παίρνει. Αλλιώς, όταν θα είναι αργά, θα… αναλύουμε περισπούδαστα την δική μας, νέα Βαϊμάρη.
Αντώνης Παπαγαννίδης
protagon.gr