Η αρχή έγινε με τον πόλεμο του Κόλπου. Επανάσταση της εικόνας και της προπαγάνδας. Καθηλωμένοι στα έκτακτα. Η Ελλάδα έμαθε το CNN. Ακολούθησε το Ιράκ και η δυτική εισβολή για το ξεκαθάρισμα.
Ο αποκεφαλισμός του Σαντάμ, η επαναφορά της γαλλικής αγχόνης του Μεσαίωνα. Τέσσερα χρόνια μετά, η Αίγυπτος και η Λιβύη. Ο Καντάφι πιο κινηματογραφικός. Η σκηνή, η αφροδυτική γκαρνταρόμπα, τα πετρέλαια και τα ζωηρά παιδιά. Σκηνικό χολιγουντιανό. Καυτή άμμος, πύραυλοι, όπλα εξελιγμένα στα μπράτσα, τυλιγμένα κεφάλια σε τουρμπάν και βολές στο ψαχνό. Κάτω απ’ τη Μεσόγειο, πάνω απ’ τη Σαχάρα.
Εμείς στον καναπέ μας, στα γραφεία μας παρακολουθούμε το μακελειό. Ο παράφρων δικτάτορας, οι καθεστωτικοί και οι άλλοι. Τίτλοι χαρακτήρων ξεκάθαρων. Η επιτυχία του σίριαλ βασίζεται στους ήρωές του, τη σκηνοθεσία και την ώρα μετάδοσης. Πράιμ τάιμ σφαγή, ένα φθηνό πιασάρικο θέαμα, πλύση εγκεφάλου. Η υποκρισία έγκειται όχι στον χαρακτηρισμό αλλά στη στιγμή ανακάλυψης της αλήθειας. Δύση και ανατολή για δεκαετίες άλλοτε χαιρετούσε και άλλοτε προσπερνούσε τα καμώματα του κακού.
Τώρα θέλει το λαό ματωμένο, αποδεκατισμένο και το κεφάλι του τρελού στο πιάτο, αρκεί το πλάνο να ναι καθαρό με ήχους φυσικούς, επιβεβαιώνοντας τη ρήση στην αναζήτηση της υποκρισίας, το να πολεμάς υπέρ της ειρήνης είναι σαν να πηδάς υπέρ της παρθενίας.
Ο αποκεφαλισμός του Σαντάμ, η επαναφορά της γαλλικής αγχόνης του Μεσαίωνα. Τέσσερα χρόνια μετά, η Αίγυπτος και η Λιβύη. Ο Καντάφι πιο κινηματογραφικός. Η σκηνή, η αφροδυτική γκαρνταρόμπα, τα πετρέλαια και τα ζωηρά παιδιά. Σκηνικό χολιγουντιανό. Καυτή άμμος, πύραυλοι, όπλα εξελιγμένα στα μπράτσα, τυλιγμένα κεφάλια σε τουρμπάν και βολές στο ψαχνό. Κάτω απ’ τη Μεσόγειο, πάνω απ’ τη Σαχάρα.
Εμείς στον καναπέ μας, στα γραφεία μας παρακολουθούμε το μακελειό. Ο παράφρων δικτάτορας, οι καθεστωτικοί και οι άλλοι. Τίτλοι χαρακτήρων ξεκάθαρων. Η επιτυχία του σίριαλ βασίζεται στους ήρωές του, τη σκηνοθεσία και την ώρα μετάδοσης. Πράιμ τάιμ σφαγή, ένα φθηνό πιασάρικο θέαμα, πλύση εγκεφάλου. Η υποκρισία έγκειται όχι στον χαρακτηρισμό αλλά στη στιγμή ανακάλυψης της αλήθειας. Δύση και ανατολή για δεκαετίες άλλοτε χαιρετούσε και άλλοτε προσπερνούσε τα καμώματα του κακού.
Τώρα θέλει το λαό ματωμένο, αποδεκατισμένο και το κεφάλι του τρελού στο πιάτο, αρκεί το πλάνο να ναι καθαρό με ήχους φυσικούς, επιβεβαιώνοντας τη ρήση στην αναζήτηση της υποκρισίας, το να πολεμάς υπέρ της ειρήνης είναι σαν να πηδάς υπέρ της παρθενίας.