«… H ανεργία στις ηλικίες 15 -24 αυξήθηκε στο 39%….». Η είδηση παρουσιάσθηκε πρόσφατα στα ΜΜΕ ως μια πληροφορία μέσα στον ορυμαγδό των άλλων (αρνητικών) οικονομικών ειδήσεων που κατακλύζουν καιρό τώρα τον ελληνικό έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. «Έπαιξε» λίγο, σχολιάσθηκε (;) από ειδικούς και μη, χύθηκαν και λίγα «δάκρυα» και αποσύρθηκε γρήγορα, γιατί άλλα ίσως πιο «σοβαρά» θέματα απασχόλησαν εν τω μεταξύ την επικαιρότητα.
Όμως, η επικαιρότητα επιμένει με νέες σκληρότερες ειδήσεις, όπως πχ. το ότι «… σήμερα, οι νεαροί γονείς αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν στις βασικές υποχρεώσεις της καθημερινότητας και καταφεύγουν σε ιδρύματα, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα τουλάχιστον για τα «αδύναμα» μέλη των οικογενειών τους. Σύμφωνα με στοιχεία από το παιδικό χωριό SOS, στην Αττική, το τελευταίο τρίμηνο του 2010, 80% των περιπτώσεων που απευθύνθηκαν σ’ αυτά, αφορά περιστατικά που οι γονείς των παιδιών, λόγω φτώχειας, αδυνατούν να τα μεγαλώσουν, ενώ το μήνα Μάρτη το ποσοστό αυξήθηκε ανησυχητικά φθάνοντας το 90%…»
Οι ειδήσεις αυτές είναι συγκλονιστικές, γιατί δείχνουν την εφιαλτική πραγματικότητα για ένα τεράστιο ποσοστό νέων, που στην αρχή της ζωής τους, ενώ προσπαθούν να βάλλουν τις βάσεις του μέλλοντός τους και μια ανεκτή ζωή -δεν έχουν ή δεν μπορούν να βρουν δουλειά, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις στοιχειώδεις ανάγκες μιας οικογενειακής ζωής. Νέων, που πολλοί από αυτούς συνεχίζουν να ζουν στα παιδικά τους δωμάτια, γιατί δεν μπορούν ή δεν τολμούν να «ανοιχτούν» μόνοι τους στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της ζωής, χωρίς, τουλάχιστον, να έχουν το βασικό: Μια (οποιαδήποτε) δουλειά. Νέων, κατά τεκμήριο «αθώων», στους οποίους δεν μπορεί να καταλογισθεί καμία ευθύνη για την κατάντια της χώρας.
aixmi.gr
Σταύρος Κουμπιάς
Αφιερωμένο σε αυτούς που θα φάνε τα επόμενα γιαούρτια..
Akaliptos
Όμως, η επικαιρότητα επιμένει με νέες σκληρότερες ειδήσεις, όπως πχ. το ότι «… σήμερα, οι νεαροί γονείς αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν στις βασικές υποχρεώσεις της καθημερινότητας και καταφεύγουν σε ιδρύματα, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα τουλάχιστον για τα «αδύναμα» μέλη των οικογενειών τους. Σύμφωνα με στοιχεία από το παιδικό χωριό SOS, στην Αττική, το τελευταίο τρίμηνο του 2010, 80% των περιπτώσεων που απευθύνθηκαν σ’ αυτά, αφορά περιστατικά που οι γονείς των παιδιών, λόγω φτώχειας, αδυνατούν να τα μεγαλώσουν, ενώ το μήνα Μάρτη το ποσοστό αυξήθηκε ανησυχητικά φθάνοντας το 90%…»
Οι ειδήσεις αυτές είναι συγκλονιστικές, γιατί δείχνουν την εφιαλτική πραγματικότητα για ένα τεράστιο ποσοστό νέων, που στην αρχή της ζωής τους, ενώ προσπαθούν να βάλλουν τις βάσεις του μέλλοντός τους και μια ανεκτή ζωή -δεν έχουν ή δεν μπορούν να βρουν δουλειά, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις στοιχειώδεις ανάγκες μιας οικογενειακής ζωής. Νέων, που πολλοί από αυτούς συνεχίζουν να ζουν στα παιδικά τους δωμάτια, γιατί δεν μπορούν ή δεν τολμούν να «ανοιχτούν» μόνοι τους στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της ζωής, χωρίς, τουλάχιστον, να έχουν το βασικό: Μια (οποιαδήποτε) δουλειά. Νέων, κατά τεκμήριο «αθώων», στους οποίους δεν μπορεί να καταλογισθεί καμία ευθύνη για την κατάντια της χώρας.
aixmi.gr
Σταύρος Κουμπιάς
Αφιερωμένο σε αυτούς που θα φάνε τα επόμενα γιαούρτια..
Akaliptos