"Η μάνα που τρώει τα παιδιά της"
Για άλλη μια φορά είδαμε το σκληρό πρόσωπο της ζωής… Έφυγε ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας μεγάλος εκπαιδευτικός με την ευρεία έννοια της λέξης «εκπαιδευτικός», που επέλεξε το νησί μας για πατρίδα του. Ο δάσκαλος που ήθελε να δώσει στα παιδιά μας όχι μόνο την ακαδημαϊκή μόρφωση, αλλά να τους δώσει να καταλάβουν το νόημα της ζωής, το νόημα του αληθινού κόσμου, που βρίσκεται έξω από εδώ –όπως τους έλεγε σε κάθε ευκαιρία- έφυγε από κοντά μας με πολύ βίαιο τρόπο.
Από την Παρασκευή το πρωί, όταν είδαμε ότι δεν είχε εμφανιστεί στη γιορτή του σχολείο του, αρχίσαμε να αισθανόμαστε ότι κακό είχε συμβεί, αφού πάντα ήταν συνεπέστατος. Πολύ δε περισσότερο σε ότι αφορούσε το σχολείο και τα παιδιά… Δυστυχώς οι φόβοι μας βγήκαν αληθινοί, ο Δημήτρης Κασσανδρινός μαζί με την Γερμανίδα φίλη του, το απόγευμα της Πέμπτης έκαναν το τελευταίο τους μπάνιο, την τελευταία τους βόλτα, πηγαίνοντας προς το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα. Κανείς δεν το περίμενε αφού ο διευθυντής μας ήταν πολύ προσεκτικός οδηγός και στον δρόμο προς τον Άγιο δεν είχε συμβεί ποτέ κάτι κακό!
Όμως το κακό έγινε και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο αφού δύο άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο, χωρίς να δοθεί σε κανέναν μας η δυνατότητα να προσφέρουμε βοήθεια… Μετά το πρώτο δυνατό σοκ, και ενώ όλοι ήμασταν μουδιασμένοι από το τραγικό συμβάν, σε χρόνο μηδέν βρέθηκαν στον τόπο του δυστυχήματος πολλοί κάτοικοι του νησιού. Πρωτοπόροι οι νέοι, που χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς να φοβηθούν τα απότομα βράχια και τα χώματα που κύλαγαν προς τα κάτω σε κάθε τους βήμα, κατέβηκαν στην χαράδρα και πλησίασαν τον Δημήτρη και την Uta με την ελπίδα να δουν κάποιο σημάδι ζωής, δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη…
Και ενώ το συνεργείο που στήθηκε οικιοθελώς έψαχνε σκοινιά και φορεία προκειμένου να τους ανασύρει από την χαράδρα, την διαδικασία σταμάτησαν, οι αστυνομικοί φοβούμενοι τον τραυματισμό των συμμετεχόντων. Η διαδικασία αυτή θα δυσχέραινε όπως τόνισαν την διαλεύκανση του δυστυχήματος, καθώς έπρεπε να συλλεγούν στοιχεία από έμπειρους άντρες των Ειδικών Δυνάμεων. Μέχρι εδώ όλα καλά και λογικά. Από εδώ και πέρα όμως, αρχίζει η παράνοια. Αρχίζει η τραγωδία της κατάντιας μας!
Ενώ ήδη όλοι γνώριζαν ότι:
• το ατύχημα έγινε την προηγούμενη ημέρα και είχαμε εντοπίσει τις σωρούς περίπου στις 10:30π.μ.,
• περνούσε η ώρα και με 25ο C η κατάσταση θα γινόταν οδυνηρή, ενώ
• δεν υπήρχαν τα μέσα για τον απεγκλωβισμό των σωρών και την μεταφορά τους σε ειδικό χώρο
• το επόμενο πλοίο προς Ρόδο θα ήταν το Σάββατο το απόγευμα που θα ήταν ήδη στο τρίτο εικοσιτετράωρο οι σωροί εκτεθειμένοι και
• δεν επέτρεπαν να αγγίξουν οι κάτοικοι τίποτα
• επιβαλλόταν να μεταφερθούν στο νοσοκομείο της Ρόδου προκειμένου να διενεργηθεί νεκροψία, ζήσαμε την γελοιότητα της ελληνικής πραγματικότητας!
Για άλλη μία φορά γίναμε μάρτυρες της αναλγησίας, της έλλειψης συντονισμού και την ελαφρότητας που το κράτος μας αντιμετωπίζει τους μικρονησιώτες ακρίτες που επιμένουν να κρατάνε κατοικημένα αυτά τα ελληνικά χώματα!
Από τις 12:30 περίπου τα τηλέφωνα του δήμου είχαν πάρει φωτιά αλλά δυστυχώς όχι μόνο τα τηλέφωνα αλλά και «οι ποδιές των ντόπιων», που έβλεπαν την ώρα να κυλάει και τίποτα να μην γίνεται! Η πολιτική προστασία (!) ειδοποιήθηκε από την γιατρό και την αστυνομία , σίγουρα όχι από το δήμο. Σε συνομιλία του θαλάμου επιχειρήσεων με τον δήμο ερωθήκαμε ποιος θα δώσει την εντολή για να σηκωθεί το ελικόπτερο να φέρει τους άντρες στο νησί και να τους πάρει πίσω, χωρίς όμως να επιτρέπεται η μεταφορά των σωρών! Ρωτήσαμε μα πως; Τι θα γίνουν τα άψυχα σώματα των ανθρώπων που πρέπει να μπουν σε ειδικό θάλαμο μέχρι να γίνει η νεκροψία; Και εμείς στην Τήλο δεν διαθέτουμε τέτοιες υποδομές, εδώ πολλές φορές δεν έχουμε ούτε καν γιατρό!
Η απάντηση; Θέλετε την απάντηση; «Εμείς δεν μπορούμε να πούμε τίποτα για αυτά, απλά πείτε μας ποιος θα δώσει την εντολή για να πληρωθούν τα έξοδα!»
Η απάντηση η δική μας βέβαια, ήρθε άμεσα και χωρίς δισταγμό: «Εμείς σαν δήμος δεν δίνουμε καμία εντολή, θα κάνουμε αυτό που πρέπει! Θα ανασύρουμε τους άτυχους ανθρώπους από την χαράδρα και θα τους θάψουμε! Γιατί πολύ απλά δεν έχουμε τι άλλο να κάνουμε και αν η πολιτεία και οι νόμοι απαιτούν νεκροψία ας έρθουν εδώ να πράξουν τα δέοντα!»
Ταυτόχρονα όμως χωρίς να το γνωρίζουμε, είχε ειδοποιηθεί η αστυνομία ότι το ελικόπτερο ερχόταν στο νησί. Φροντίσαμε λοιπόν ώστε να υπάρχει μέσον για την μεταφορά των πυροσβεστών και των υλικών. Από τη μία (13:00) περίπου το μεσημέρι περίμεναν στο ελικοδρόμιο φορτηγό του δήμου και ένα πουλμανάκι. Είπαμε και εμείς! Επιτέλους πρυτάνευσε η λογική και τελικά σηκώθηκε το ελικόπτερο! Εν τω μεταξύ όσο η μέρα προχωρούσε και ενώ η θερμοκρασία ανέβαινε, ανέβαινε και η ανησυχία των ανθρώπων που βρίσκονταν στην χαράδρα προκειμένου να προσέχουν τις σωρούς….
Περίπου στις 14:00 μ. μ. και αφού ελικόπτερο περιμέναμε και ελικόπτερο δεν βλέπαμε, καλέσαμε στον αριθμό που ειδοποίησαν τον αρμόδιο υπάλληλο του δήμου για το ελικοδρόμιο, να ρωτήσουμε τι έγινε και τότε μας απάντησαν ότι σταμάτησε το ελικόπτερο γιατί δόθηκε εντολή από τον θάλαμο επιχειρήσεων της πολιτική προστασίας! Φανταστείτε την έκπληξή μας! Τελικά μας κάλεσαν από την στρατιωτική βάση της Ρόδου και μας είπαν ότι στις 15:38 ένα ελικόπτερο με έξι πυροσβέστες θα ερχόταν στο νησί με εντολή να περιμένουν εκεί και να τους επιστρέψουν στη βάση τους! Στην ερώτησή μας τις σωρούς θα τις πάρετε μαζί σας; Η απάντηση ήταν Όχι !
Αφού ήρθε επιτέλους το ελικόπτερο και έγινε η ανάσυρση των σωρών, και αφού δεν υπάρχει ασθενοφόρο να τους μεταφέρει (το ένα και μοναδικό ασθενοφόρο μας στάλθηκε στο νοσοκομείο της Ρόδου πριν ένα μήνα προκειμένου να επισκευαστεί) η μεταφορά τους λοιπόν έγινε πάνω σε φορτηγό! Αλλά και ζωντανοί να ήταν οι άνθρωποι πως αλήθεια θα τους μεταφέραμε στο ιατρείο;
Στο μεταξύ μας ενημέρωσαν ότι ζητήθηκε η συνδρομή του λιμενικού σκάφους που βρίσκεται μόνιμα στη Σύμη προκειμένου να μεταφερθούν οι σωροί στη Ρόδο και η απάντηση ήταν αρνητική γιατί ήδη είχαν συμπληρώσει 16 ώρες πλόες και επιπλέον έπρεπε να είναι σε επιφυλακή για τυχόν επιχείρηση λαθρομετανάστευσης….
Βέβαια μετά από φωνές αγανάκτησης, απειλών για καταγγελίες και διάφορα άλλα όχι και τόσο «κόσμια», με εντολή που δόθηκε από «ψηλά», ξεκίνησε το πλωτό του λιμενικού σώματος για την μεταφορά των σωρών στη Ρόδο….
Αναρωτιόμαστε λοιπόν, γιατί η Τήλος και το κάθε μικρονήσι, πρέπει να περνάει από σαράντα κύματα για να γίνει το αυτονόητο?
Είναι τιμή για την χώρα μας ο διασυρμός της στο εξωτερικό για την τραγωδία που βρήκε την άτυχη Γερμανίδα που ακόμη και σήμερα τρίτη ημέρα από τον θάνατό της, δεν έχει βρεθεί το διαβατήριό της γιατί δεν δόθηκε ακόμη η εντολή να ανοιχτεί το σπίτι του άτυχου καθηγητή;
Αυτό το τέλος άξιζε σε έναν Έλληνα εκπαιδευτικό που επέλεξε συνειδητά το μικρό νησί μας να προσφέρει τις υπηρεσίες του; Να μεταφέρεται η σωρός του πάνω στην καρότσα φορτηγού του δήμου;;;
Να παρακαλάνε η άτυχη μάνα του και τα δύο του κορίτσια με λυγμούς να τους δοθεί η δυνατότητα να αποχαιρετήσουν και να θάψουν τον άνθρωπό τους;
Αντί να ακουμπήσουν το φέρετρο με το άψυχο σώμα του δασκάλου, τυλιγμένο στην γαλανόλευκη σημαία μας, στα πόδια της μάνας του ρωτάνε ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό;;;
Αυτή είναι η πατρίδα της δημοκρατίας, της ανθρωπιάς, της αγάπης και της αλληλεγγύης;
Έτσι τιμάμε τους νεκρούς μας; Αφήνοντας τους πεταμένους σε γκρεμούς? Έτσι θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι ρε;
Η Τήλος και το κάθε μικρό νησί που συμπεριλαμβάνεται στον ελληνικό χάρτη είναι ελληνικό? Οι κάτοικοι, αυτοί οι ηρωικοί άνθρωποι που με αυταπάρνηση και πείσμα επιμένουν να κρατάνε ζωντανά αυτά τα βράχια, θεωρούνται Έλληνες;
Εάν πείτε ναι –γιατί μόνο να το πείτε μπορείτε στην πράξη δείχνετε άλλα…- να το αποδείξετε!
Ο Τάσος ο Αλιφέρης πέθανε το ξέρετε? Ήταν και γιατρός μας εκτός από δήμαρχος, καλύψατε τη θέση του μετά 2 χρόνια σχεδόν από το θάνατό του? ΟΧΙ
Μήπως το ίδιο έχετε σκοπό να κάνετε και με τον καθηγητή μας? Να μην καλύψετε το κενό του?
Το δημοτικό σχολείο είναι ακόμη κλειστό, δύο εβδομάδες το κουδούνι έχει να χτυπήσει! Ποιος το έκλεισε? ΕΣΕΙΣ! Εσείς κύριοι το κλείσατε γιατί ξαφνικά θυμηθήκατε να γίνεται νομοταγείς πολιτικοί και θέλετε να κάνετε και εμάς νομοταγείς πολίτες! Μόνο που εμείς είμαστε νομοταγείς γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν έπρεπε ούτε κάλπες να στήνουμε, ούτε φόρους να πληρώνουμε! Γιατί πολύ απλά δεν μας προσφέρετε τίποτα!!!
Σε λίγο θα αρχίσουμε να μένουμε πάλι και από καράβια, βλέπετε το καλοκαίρι τελείωσε, τουρισμό δεν έχουμε, συνάλλαγμα δεν φέρνουμε, ε τι να το κάνουν το καράβι τώρα οι Τηλιακοί, οι Συμιακοί, οι Χαλκίτες, οι Καστελλοριζιοί...αφήστε τους με ένα δύο δρομολόγια την εβδομάδα και αρκετά τους είναι!
Αυτά όλα μπορεί κάποιος να βγει απέναντι μας και να τα αντικρούσει?
Μπορεί ο Πρωθυπουργός μας να βγει και να μας πει «λέτε ψέματα!»;
Όχι δεν μπορεί κανείς να μας πείσει ότι νοιάζονται για εμάς! Το μόνο που τους νοιάζει είναι να μαζεύουν χρήματα για τα χρωστούμενα που δεν τα δημιουργήσαμε εμείς!
Και έπειτα αναρωτιόμαστε και τρέχουμε να φτιάχνουμε και να ψηφίζουμε νομοσχέδια για να περιορίσουμε το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής! Μα αυτές οι πολιτικές είναι που δίνουν βήμα, αίμα και μάλιστα ανθρώπινο αίμα, στους φασίστες!
Κύριοι υπεύθυνοι, κύριοι που σας ψηφίσαμε για ένα καλύτερο αύριο και που ίσως σας ξαναψηφίσουμε για τα ψέματα που θα μας υποσχεθείτε, σας πληροφορούμε ότι το ποτήρι πλέον έχει ξεχειλίσει! Σταματήστε να κάνετε τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να μας ωθήσετε στα άκρα! Και τα άκρα για εμάς δεν είναι να το δείξουμε στην κάλπη…αλλά στην πράξη! Τώρα, Σήμερα όχι αύριο! Όχι του χρόνου!
Θα παλέψουμε για τα αυτονόητα όπως κάνουμε τόσα χρόνια!
Δεν θα επιτρέψουμε να μετατρέψετε το νησί μας σε Ίμια…Είμαστε εδώ είμαστε Ζωντανοί και Δυνατοί! Κοιτάτε αναπνέουμε ακόμη…
ΘΕΛΟΥΜΕ ΙΣΟΝΟΜΙΑ, ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ…
Για άλλη μια φορά είδαμε το σκληρό πρόσωπο της ζωής… Έφυγε ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας μεγάλος εκπαιδευτικός με την ευρεία έννοια της λέξης «εκπαιδευτικός», που επέλεξε το νησί μας για πατρίδα του. Ο δάσκαλος που ήθελε να δώσει στα παιδιά μας όχι μόνο την ακαδημαϊκή μόρφωση, αλλά να τους δώσει να καταλάβουν το νόημα της ζωής, το νόημα του αληθινού κόσμου, που βρίσκεται έξω από εδώ –όπως τους έλεγε σε κάθε ευκαιρία- έφυγε από κοντά μας με πολύ βίαιο τρόπο.
Από την Παρασκευή το πρωί, όταν είδαμε ότι δεν είχε εμφανιστεί στη γιορτή του σχολείο του, αρχίσαμε να αισθανόμαστε ότι κακό είχε συμβεί, αφού πάντα ήταν συνεπέστατος. Πολύ δε περισσότερο σε ότι αφορούσε το σχολείο και τα παιδιά… Δυστυχώς οι φόβοι μας βγήκαν αληθινοί, ο Δημήτρης Κασσανδρινός μαζί με την Γερμανίδα φίλη του, το απόγευμα της Πέμπτης έκαναν το τελευταίο τους μπάνιο, την τελευταία τους βόλτα, πηγαίνοντας προς το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα. Κανείς δεν το περίμενε αφού ο διευθυντής μας ήταν πολύ προσεκτικός οδηγός και στον δρόμο προς τον Άγιο δεν είχε συμβεί ποτέ κάτι κακό!
Όμως το κακό έγινε και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο αφού δύο άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο, χωρίς να δοθεί σε κανέναν μας η δυνατότητα να προσφέρουμε βοήθεια… Μετά το πρώτο δυνατό σοκ, και ενώ όλοι ήμασταν μουδιασμένοι από το τραγικό συμβάν, σε χρόνο μηδέν βρέθηκαν στον τόπο του δυστυχήματος πολλοί κάτοικοι του νησιού. Πρωτοπόροι οι νέοι, που χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς να φοβηθούν τα απότομα βράχια και τα χώματα που κύλαγαν προς τα κάτω σε κάθε τους βήμα, κατέβηκαν στην χαράδρα και πλησίασαν τον Δημήτρη και την Uta με την ελπίδα να δουν κάποιο σημάδι ζωής, δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη…
Και ενώ το συνεργείο που στήθηκε οικιοθελώς έψαχνε σκοινιά και φορεία προκειμένου να τους ανασύρει από την χαράδρα, την διαδικασία σταμάτησαν, οι αστυνομικοί φοβούμενοι τον τραυματισμό των συμμετεχόντων. Η διαδικασία αυτή θα δυσχέραινε όπως τόνισαν την διαλεύκανση του δυστυχήματος, καθώς έπρεπε να συλλεγούν στοιχεία από έμπειρους άντρες των Ειδικών Δυνάμεων. Μέχρι εδώ όλα καλά και λογικά. Από εδώ και πέρα όμως, αρχίζει η παράνοια. Αρχίζει η τραγωδία της κατάντιας μας!
Ενώ ήδη όλοι γνώριζαν ότι:
• το ατύχημα έγινε την προηγούμενη ημέρα και είχαμε εντοπίσει τις σωρούς περίπου στις 10:30π.μ.,
• περνούσε η ώρα και με 25ο C η κατάσταση θα γινόταν οδυνηρή, ενώ
• δεν υπήρχαν τα μέσα για τον απεγκλωβισμό των σωρών και την μεταφορά τους σε ειδικό χώρο
• το επόμενο πλοίο προς Ρόδο θα ήταν το Σάββατο το απόγευμα που θα ήταν ήδη στο τρίτο εικοσιτετράωρο οι σωροί εκτεθειμένοι και
• δεν επέτρεπαν να αγγίξουν οι κάτοικοι τίποτα
• επιβαλλόταν να μεταφερθούν στο νοσοκομείο της Ρόδου προκειμένου να διενεργηθεί νεκροψία, ζήσαμε την γελοιότητα της ελληνικής πραγματικότητας!
Για άλλη μία φορά γίναμε μάρτυρες της αναλγησίας, της έλλειψης συντονισμού και την ελαφρότητας που το κράτος μας αντιμετωπίζει τους μικρονησιώτες ακρίτες που επιμένουν να κρατάνε κατοικημένα αυτά τα ελληνικά χώματα!
Από τις 12:30 περίπου τα τηλέφωνα του δήμου είχαν πάρει φωτιά αλλά δυστυχώς όχι μόνο τα τηλέφωνα αλλά και «οι ποδιές των ντόπιων», που έβλεπαν την ώρα να κυλάει και τίποτα να μην γίνεται! Η πολιτική προστασία (!) ειδοποιήθηκε από την γιατρό και την αστυνομία , σίγουρα όχι από το δήμο. Σε συνομιλία του θαλάμου επιχειρήσεων με τον δήμο ερωθήκαμε ποιος θα δώσει την εντολή για να σηκωθεί το ελικόπτερο να φέρει τους άντρες στο νησί και να τους πάρει πίσω, χωρίς όμως να επιτρέπεται η μεταφορά των σωρών! Ρωτήσαμε μα πως; Τι θα γίνουν τα άψυχα σώματα των ανθρώπων που πρέπει να μπουν σε ειδικό θάλαμο μέχρι να γίνει η νεκροψία; Και εμείς στην Τήλο δεν διαθέτουμε τέτοιες υποδομές, εδώ πολλές φορές δεν έχουμε ούτε καν γιατρό!
Η απάντηση; Θέλετε την απάντηση; «Εμείς δεν μπορούμε να πούμε τίποτα για αυτά, απλά πείτε μας ποιος θα δώσει την εντολή για να πληρωθούν τα έξοδα!»
Η απάντηση η δική μας βέβαια, ήρθε άμεσα και χωρίς δισταγμό: «Εμείς σαν δήμος δεν δίνουμε καμία εντολή, θα κάνουμε αυτό που πρέπει! Θα ανασύρουμε τους άτυχους ανθρώπους από την χαράδρα και θα τους θάψουμε! Γιατί πολύ απλά δεν έχουμε τι άλλο να κάνουμε και αν η πολιτεία και οι νόμοι απαιτούν νεκροψία ας έρθουν εδώ να πράξουν τα δέοντα!»
Ταυτόχρονα όμως χωρίς να το γνωρίζουμε, είχε ειδοποιηθεί η αστυνομία ότι το ελικόπτερο ερχόταν στο νησί. Φροντίσαμε λοιπόν ώστε να υπάρχει μέσον για την μεταφορά των πυροσβεστών και των υλικών. Από τη μία (13:00) περίπου το μεσημέρι περίμεναν στο ελικοδρόμιο φορτηγό του δήμου και ένα πουλμανάκι. Είπαμε και εμείς! Επιτέλους πρυτάνευσε η λογική και τελικά σηκώθηκε το ελικόπτερο! Εν τω μεταξύ όσο η μέρα προχωρούσε και ενώ η θερμοκρασία ανέβαινε, ανέβαινε και η ανησυχία των ανθρώπων που βρίσκονταν στην χαράδρα προκειμένου να προσέχουν τις σωρούς….
Περίπου στις 14:00 μ. μ. και αφού ελικόπτερο περιμέναμε και ελικόπτερο δεν βλέπαμε, καλέσαμε στον αριθμό που ειδοποίησαν τον αρμόδιο υπάλληλο του δήμου για το ελικοδρόμιο, να ρωτήσουμε τι έγινε και τότε μας απάντησαν ότι σταμάτησε το ελικόπτερο γιατί δόθηκε εντολή από τον θάλαμο επιχειρήσεων της πολιτική προστασίας! Φανταστείτε την έκπληξή μας! Τελικά μας κάλεσαν από την στρατιωτική βάση της Ρόδου και μας είπαν ότι στις 15:38 ένα ελικόπτερο με έξι πυροσβέστες θα ερχόταν στο νησί με εντολή να περιμένουν εκεί και να τους επιστρέψουν στη βάση τους! Στην ερώτησή μας τις σωρούς θα τις πάρετε μαζί σας; Η απάντηση ήταν Όχι !
Αφού ήρθε επιτέλους το ελικόπτερο και έγινε η ανάσυρση των σωρών, και αφού δεν υπάρχει ασθενοφόρο να τους μεταφέρει (το ένα και μοναδικό ασθενοφόρο μας στάλθηκε στο νοσοκομείο της Ρόδου πριν ένα μήνα προκειμένου να επισκευαστεί) η μεταφορά τους λοιπόν έγινε πάνω σε φορτηγό! Αλλά και ζωντανοί να ήταν οι άνθρωποι πως αλήθεια θα τους μεταφέραμε στο ιατρείο;
Στο μεταξύ μας ενημέρωσαν ότι ζητήθηκε η συνδρομή του λιμενικού σκάφους που βρίσκεται μόνιμα στη Σύμη προκειμένου να μεταφερθούν οι σωροί στη Ρόδο και η απάντηση ήταν αρνητική γιατί ήδη είχαν συμπληρώσει 16 ώρες πλόες και επιπλέον έπρεπε να είναι σε επιφυλακή για τυχόν επιχείρηση λαθρομετανάστευσης….
Βέβαια μετά από φωνές αγανάκτησης, απειλών για καταγγελίες και διάφορα άλλα όχι και τόσο «κόσμια», με εντολή που δόθηκε από «ψηλά», ξεκίνησε το πλωτό του λιμενικού σώματος για την μεταφορά των σωρών στη Ρόδο….
Αναρωτιόμαστε λοιπόν, γιατί η Τήλος και το κάθε μικρονήσι, πρέπει να περνάει από σαράντα κύματα για να γίνει το αυτονόητο?
Είναι τιμή για την χώρα μας ο διασυρμός της στο εξωτερικό για την τραγωδία που βρήκε την άτυχη Γερμανίδα που ακόμη και σήμερα τρίτη ημέρα από τον θάνατό της, δεν έχει βρεθεί το διαβατήριό της γιατί δεν δόθηκε ακόμη η εντολή να ανοιχτεί το σπίτι του άτυχου καθηγητή;
Αυτό το τέλος άξιζε σε έναν Έλληνα εκπαιδευτικό που επέλεξε συνειδητά το μικρό νησί μας να προσφέρει τις υπηρεσίες του; Να μεταφέρεται η σωρός του πάνω στην καρότσα φορτηγού του δήμου;;;
Να παρακαλάνε η άτυχη μάνα του και τα δύο του κορίτσια με λυγμούς να τους δοθεί η δυνατότητα να αποχαιρετήσουν και να θάψουν τον άνθρωπό τους;
Αντί να ακουμπήσουν το φέρετρο με το άψυχο σώμα του δασκάλου, τυλιγμένο στην γαλανόλευκη σημαία μας, στα πόδια της μάνας του ρωτάνε ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό;;;
Αυτή είναι η πατρίδα της δημοκρατίας, της ανθρωπιάς, της αγάπης και της αλληλεγγύης;
Έτσι τιμάμε τους νεκρούς μας; Αφήνοντας τους πεταμένους σε γκρεμούς? Έτσι θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι ρε;
Η Τήλος και το κάθε μικρό νησί που συμπεριλαμβάνεται στον ελληνικό χάρτη είναι ελληνικό? Οι κάτοικοι, αυτοί οι ηρωικοί άνθρωποι που με αυταπάρνηση και πείσμα επιμένουν να κρατάνε ζωντανά αυτά τα βράχια, θεωρούνται Έλληνες;
Εάν πείτε ναι –γιατί μόνο να το πείτε μπορείτε στην πράξη δείχνετε άλλα…- να το αποδείξετε!
Ο Τάσος ο Αλιφέρης πέθανε το ξέρετε? Ήταν και γιατρός μας εκτός από δήμαρχος, καλύψατε τη θέση του μετά 2 χρόνια σχεδόν από το θάνατό του? ΟΧΙ
Μήπως το ίδιο έχετε σκοπό να κάνετε και με τον καθηγητή μας? Να μην καλύψετε το κενό του?
Το δημοτικό σχολείο είναι ακόμη κλειστό, δύο εβδομάδες το κουδούνι έχει να χτυπήσει! Ποιος το έκλεισε? ΕΣΕΙΣ! Εσείς κύριοι το κλείσατε γιατί ξαφνικά θυμηθήκατε να γίνεται νομοταγείς πολιτικοί και θέλετε να κάνετε και εμάς νομοταγείς πολίτες! Μόνο που εμείς είμαστε νομοταγείς γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν έπρεπε ούτε κάλπες να στήνουμε, ούτε φόρους να πληρώνουμε! Γιατί πολύ απλά δεν μας προσφέρετε τίποτα!!!
Σε λίγο θα αρχίσουμε να μένουμε πάλι και από καράβια, βλέπετε το καλοκαίρι τελείωσε, τουρισμό δεν έχουμε, συνάλλαγμα δεν φέρνουμε, ε τι να το κάνουν το καράβι τώρα οι Τηλιακοί, οι Συμιακοί, οι Χαλκίτες, οι Καστελλοριζιοί...αφήστε τους με ένα δύο δρομολόγια την εβδομάδα και αρκετά τους είναι!
Αυτά όλα μπορεί κάποιος να βγει απέναντι μας και να τα αντικρούσει?
Μπορεί ο Πρωθυπουργός μας να βγει και να μας πει «λέτε ψέματα!»;
Όχι δεν μπορεί κανείς να μας πείσει ότι νοιάζονται για εμάς! Το μόνο που τους νοιάζει είναι να μαζεύουν χρήματα για τα χρωστούμενα που δεν τα δημιουργήσαμε εμείς!
Και έπειτα αναρωτιόμαστε και τρέχουμε να φτιάχνουμε και να ψηφίζουμε νομοσχέδια για να περιορίσουμε το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής! Μα αυτές οι πολιτικές είναι που δίνουν βήμα, αίμα και μάλιστα ανθρώπινο αίμα, στους φασίστες!
Κύριοι υπεύθυνοι, κύριοι που σας ψηφίσαμε για ένα καλύτερο αύριο και που ίσως σας ξαναψηφίσουμε για τα ψέματα που θα μας υποσχεθείτε, σας πληροφορούμε ότι το ποτήρι πλέον έχει ξεχειλίσει! Σταματήστε να κάνετε τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να μας ωθήσετε στα άκρα! Και τα άκρα για εμάς δεν είναι να το δείξουμε στην κάλπη…αλλά στην πράξη! Τώρα, Σήμερα όχι αύριο! Όχι του χρόνου!
Θα παλέψουμε για τα αυτονόητα όπως κάνουμε τόσα χρόνια!
Δεν θα επιτρέψουμε να μετατρέψετε το νησί μας σε Ίμια…Είμαστε εδώ είμαστε Ζωντανοί και Δυνατοί! Κοιτάτε αναπνέουμε ακόμη…
ΘΕΛΟΥΜΕ ΙΣΟΝΟΜΙΑ, ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ…