Σε όλο τον κόσμο, ένας διασυρμός ή έστω μία υπόνοια διαφθοράς μπορεί να προκαλέσουν την παραίτηση ενός πολιτικού. Στην Ελλάδα, η τελευταία παραίτηση Έλληνα πρωθυπουργού έγινε από τον Θρασύβουλο Ζαΐμη το 1870, μετά τη σφαγή στο Δήλεσι.
Στο περιοδικό δρόμου "Σχεδία" αυτό τον μήνα, φιλοξενείται ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Ο τίτλος "Αλλού υπάρχει και φιλότιμο" προοικονομεί την συνέχεια του άρθρου. Η στάση πολλών πολιτικών σε όλο τον κόσμο απέναντι σε έναν διεθνή διασυρμό συχνά, βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την αντίληψη που έχουν οι δικοί μας πολιτικοί όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενες πολιτικές ευθύνες.
Η έννοια της "πολιτικής ευθιξίας" παραμένει μάλλον άγνωστη στο δικό μας πολιτικό σύστημα. Η ιστορία μας υπενθυμίζει πως ο μοναδικός Έλληνας πρωθυπουργός που παραιτήθηκε ήταν ο Θρασύβουλος Ζαΐμης το 1870, εξαιτίας της σφαγής μίας ομάδας Άγγλων και Ιταλών περιηγητών από ληστές στο Δήλεσι, και του διεθνούς διασυρμού της χώρας που ακολούθησε. Η πιο πρόσφατη αντίστοιχη παραίτηση υπουργού είναι αυτή του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου το 1991, έπειτα από την δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα από στελέχη της ΟΝΝΕΔ στην Πάτρα.
Το άρθρο παρουσιάζει συνοπτικά όλους εκείνους τους λόγους που θα μπορούσαν να έχουν οδηγήσει σε παραίτηση πολλούς πολιτικούς στην Ελλάδα. Το 1966, στην Φαλκονέρα το πλοίο "Ηράκλειον" βυθίζεται, οδηγώντας στον θάνατο 224 ανθρώπους. Ο αρμόδιος υπουργός Ισίδωρος Μαρίδογλου δεν σκέφτεται καν να παραιτηθεί, ενώ η κυβέρνηση Στεφανόπουλου κηρύττει οκταήμερο εθνικό πένθος.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το ναυάγιο του "Εξπρές Σάμινα" το 2000; Οι 81 ανθρώπινες απώλειες δεν "ταράζουν" την κυβέρνηση. Ο τότε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Χρήστος Παπουτσής θα μείνει σταθερός στη θέση του, ενώ ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης θα δηλώσει από το βήμα της Βουλής: "Αυτή είναι η Ελλάδα".
Οι ανθρώπινες απώλειες δεν οδηγούν σε πολιτικές παραιτήσεις στην Ελλάδα
Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα, που δείχνουν ποια στάση τηρείται από τα πρόσωπα που εκπροσωπούν την Ελλάδα στον χώρο της πολιτικής, σε περιπτώσεις που ο κόσμος έχει την ανάγκη να ακούσει έστω έναν πολιτικό να απολογείται. Η σύγκριση με τους πολιτικούς άλλων χωρών προκύπτει αβίαστα.
Ο πρωθυπουργός της Νότιας Κορέας τον περασμένο Απρίλιο, Τσουνγκ Χονγκ Γουόν, δηλώνει την παραίτησή του, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη για την θαλασσινή τραγωδία που κόστισε την ζωή τουλάχιστον 300 ανθρώπων, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν μαθητές. Οι αιτίες ωστόσο, που οδηγούν έναν πολιτικό σε παραίτηση στο εξωτερικό μπορεί στην Ελλάδα να φαίνονται αστείες.
Μία τέτοια περίπτωση είναι του πρωθυπουργού της Νέας Νότιας Ουαλίας, Μπάρι Ο' Φάρελ, ο οποίος παραιτήθηκε τον Απρίλιο, αφότου αποκαλύφθηκε ότι είχε δεχτεί ένα ακριβό μπουκάλι κόκκινο κρασί, αξίας 2035 ευρώ, από το αφεντικό της Australian Water Holdings ώστε να κάνει "διευκολύνσεις" στην εταιρεία του. Μαθήματα φαίνεται όμως, πως παραδίδει στην πολιτική ζωή της Ελλάδας και ο Βρετανός πρόεδρος της Βουλής Μάικλ Μάρτιν, το 2009.
Ο ίδιος αποτελεί τον μοναδικό πρόεδρο του σώματος, που σπάζοντας την παράδοση, παραιτείται του ισόβιου αξιώματος, εξαιτίας του σκανδάλου περισσότερων των 200 βουλευτών. Χωρίς να έχει αναμειχθεί προσωπικά σε αυτό, θα αναλάβει την ευθύνη ότι δεν έλεγξε προσεκτικά τις καταστάσεις εξόδων των βουλευτών.
Ένα από τα πολλά παραδείγματα πολιτικών που αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους είναι αυτό της Ολλανδίας το 2006, όπου οι πολιτικοί ιθύνοντες για την εκδήλωση πυρκαγιάς σε κέντρο κράτησης αεροδρομίου παραιτούνται, καθώς 11 παράνομοι μετανάστες χάνουν την ζωή τους. Η αντίστοιχη περίπτωση της ελληνικής πολιτείας απέναντι στον θάνατο 11 προσφύγων στο Φαρμακονήσι κάνει τον υπουργό Ναυτιλίας, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη να αρνηθεί κάθε πολιτική ευθύνη για την τραγωδία.
Αυτά και άλλα πολλά παραδείγματα αναφέρει το περιοδικό "Σχεδία", μιλώντας ακόμη και για περιπτώσεις που κάποιοι πολιτικοί στο εξωτερικό, αποφάσισαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, επιβάλλοντας στον εαυτό τους την εσχάτη των τιμωριών. Αξίζει να αναφερθεί πως για την υπόνοια και μόνο ότι χρηματίσθηκε από επιχειρηματία, ο πρώην πρόεδρος της Νότιας Κορέας, Ρο Μου Χιουν, αυτοκτόνησε το 2009, χωρίς να έχει δεχθεί επίσημα κατηγορίες από την εισαγγελία.
Όσοι πολιτικοί παραιτούνται, κοιτάνε κάτω. Παρατηρείστε τις εικόνες. Σε αντίθεση, με πολλές κυρίως, σκανδιναβικές και αγγλοσαξωνικές κοινωνίες, διαπιστώνεται ότι η χώρα μας δεν αισθάνεται την ανάγκη να λογοδοτήσει στην κοινωνία όταν είναι απαραίτητο. Μεταθέτει τις ευθύνες αλλού και το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται.
Τελικά, τα λόγια του Κώστα Σημίτη θα ταίριαζαν ιδανικά εδώ γιατί "Αυτή είναι η Ελλάδα"...
pathfinder
Στο περιοδικό δρόμου "Σχεδία" αυτό τον μήνα, φιλοξενείται ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Ο τίτλος "Αλλού υπάρχει και φιλότιμο" προοικονομεί την συνέχεια του άρθρου. Η στάση πολλών πολιτικών σε όλο τον κόσμο απέναντι σε έναν διεθνή διασυρμό συχνά, βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την αντίληψη που έχουν οι δικοί μας πολιτικοί όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενες πολιτικές ευθύνες.
Η έννοια της "πολιτικής ευθιξίας" παραμένει μάλλον άγνωστη στο δικό μας πολιτικό σύστημα. Η ιστορία μας υπενθυμίζει πως ο μοναδικός Έλληνας πρωθυπουργός που παραιτήθηκε ήταν ο Θρασύβουλος Ζαΐμης το 1870, εξαιτίας της σφαγής μίας ομάδας Άγγλων και Ιταλών περιηγητών από ληστές στο Δήλεσι, και του διεθνούς διασυρμού της χώρας που ακολούθησε. Η πιο πρόσφατη αντίστοιχη παραίτηση υπουργού είναι αυτή του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου το 1991, έπειτα από την δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα από στελέχη της ΟΝΝΕΔ στην Πάτρα.
Το άρθρο παρουσιάζει συνοπτικά όλους εκείνους τους λόγους που θα μπορούσαν να έχουν οδηγήσει σε παραίτηση πολλούς πολιτικούς στην Ελλάδα. Το 1966, στην Φαλκονέρα το πλοίο "Ηράκλειον" βυθίζεται, οδηγώντας στον θάνατο 224 ανθρώπους. Ο αρμόδιος υπουργός Ισίδωρος Μαρίδογλου δεν σκέφτεται καν να παραιτηθεί, ενώ η κυβέρνηση Στεφανόπουλου κηρύττει οκταήμερο εθνικό πένθος.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το ναυάγιο του "Εξπρές Σάμινα" το 2000; Οι 81 ανθρώπινες απώλειες δεν "ταράζουν" την κυβέρνηση. Ο τότε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Χρήστος Παπουτσής θα μείνει σταθερός στη θέση του, ενώ ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης θα δηλώσει από το βήμα της Βουλής: "Αυτή είναι η Ελλάδα".
Οι ανθρώπινες απώλειες δεν οδηγούν σε πολιτικές παραιτήσεις στην Ελλάδα
Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα, που δείχνουν ποια στάση τηρείται από τα πρόσωπα που εκπροσωπούν την Ελλάδα στον χώρο της πολιτικής, σε περιπτώσεις που ο κόσμος έχει την ανάγκη να ακούσει έστω έναν πολιτικό να απολογείται. Η σύγκριση με τους πολιτικούς άλλων χωρών προκύπτει αβίαστα.
Ο πρωθυπουργός της Νότιας Κορέας τον περασμένο Απρίλιο, Τσουνγκ Χονγκ Γουόν, δηλώνει την παραίτησή του, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη για την θαλασσινή τραγωδία που κόστισε την ζωή τουλάχιστον 300 ανθρώπων, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν μαθητές. Οι αιτίες ωστόσο, που οδηγούν έναν πολιτικό σε παραίτηση στο εξωτερικό μπορεί στην Ελλάδα να φαίνονται αστείες.
Μία τέτοια περίπτωση είναι του πρωθυπουργού της Νέας Νότιας Ουαλίας, Μπάρι Ο' Φάρελ, ο οποίος παραιτήθηκε τον Απρίλιο, αφότου αποκαλύφθηκε ότι είχε δεχτεί ένα ακριβό μπουκάλι κόκκινο κρασί, αξίας 2035 ευρώ, από το αφεντικό της Australian Water Holdings ώστε να κάνει "διευκολύνσεις" στην εταιρεία του. Μαθήματα φαίνεται όμως, πως παραδίδει στην πολιτική ζωή της Ελλάδας και ο Βρετανός πρόεδρος της Βουλής Μάικλ Μάρτιν, το 2009.
Ο ίδιος αποτελεί τον μοναδικό πρόεδρο του σώματος, που σπάζοντας την παράδοση, παραιτείται του ισόβιου αξιώματος, εξαιτίας του σκανδάλου περισσότερων των 200 βουλευτών. Χωρίς να έχει αναμειχθεί προσωπικά σε αυτό, θα αναλάβει την ευθύνη ότι δεν έλεγξε προσεκτικά τις καταστάσεις εξόδων των βουλευτών.
Ένα από τα πολλά παραδείγματα πολιτικών που αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους είναι αυτό της Ολλανδίας το 2006, όπου οι πολιτικοί ιθύνοντες για την εκδήλωση πυρκαγιάς σε κέντρο κράτησης αεροδρομίου παραιτούνται, καθώς 11 παράνομοι μετανάστες χάνουν την ζωή τους. Η αντίστοιχη περίπτωση της ελληνικής πολιτείας απέναντι στον θάνατο 11 προσφύγων στο Φαρμακονήσι κάνει τον υπουργό Ναυτιλίας, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη να αρνηθεί κάθε πολιτική ευθύνη για την τραγωδία.
Αυτά και άλλα πολλά παραδείγματα αναφέρει το περιοδικό "Σχεδία", μιλώντας ακόμη και για περιπτώσεις που κάποιοι πολιτικοί στο εξωτερικό, αποφάσισαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, επιβάλλοντας στον εαυτό τους την εσχάτη των τιμωριών. Αξίζει να αναφερθεί πως για την υπόνοια και μόνο ότι χρηματίσθηκε από επιχειρηματία, ο πρώην πρόεδρος της Νότιας Κορέας, Ρο Μου Χιουν, αυτοκτόνησε το 2009, χωρίς να έχει δεχθεί επίσημα κατηγορίες από την εισαγγελία.
Όσοι πολιτικοί παραιτούνται, κοιτάνε κάτω. Παρατηρείστε τις εικόνες. Σε αντίθεση, με πολλές κυρίως, σκανδιναβικές και αγγλοσαξωνικές κοινωνίες, διαπιστώνεται ότι η χώρα μας δεν αισθάνεται την ανάγκη να λογοδοτήσει στην κοινωνία όταν είναι απαραίτητο. Μεταθέτει τις ευθύνες αλλού και το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται.
Τελικά, τα λόγια του Κώστα Σημίτη θα ταίριαζαν ιδανικά εδώ γιατί "Αυτή είναι η Ελλάδα"...
pathfinder