Στη Τήλο θα βρεθεί σήμερα, το αρματαγωγό "Ρόδος" για να παρουσιάσει μία ενδιαφέρουσα παράσταση, γέννημα θρέμμα του Εθνικού Θεάτρου, που πρόκειται να περιοδεύσει σε πολλά ακριτικά νησιά του Αιγαίου.Μία ευχάριστη έκπληξη περιμένει τους κάτοικους των ακριτικών νησιών του Αιγαίου, οι οποίοι θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν στον τόπο τους, την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου “Ένας Έλληνας – Απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη”. Για τις ανάγκες της συγκεκριμένης, πρωτότυπης θεατρικής παράστασης, η οποία πραγματοποιείται με την πολύτιμη βοήθεια του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και το Πολεμικό Ναυτικό, το εσωτερικό του αρματαγωγού “Ρόδος” έχει μετατραπεί σε ένα μικρό θέατρο, με σκηνή, παρασκήνια, πλατεία και καμαρίνια.
Θέατρο μέσα σε πλοίο στο Αιγαίο, σήμερα στην Τήλο
Το πλοίο, λοιπόν, γίνεται για πρώτη φορά, μέσο μεταφοράς της θεατρικής τέχνης, δια χειρός του σκηνοθέτη Περικλή Μουστάκη ο οποίος επιχειρεί να φωτίσει το κείμενο ενός αυθεντικά λαϊκού ανθρώπου, εστιάζοντας όχι μόνο στο παρελθόν, αλλά στο παρόν και το μέλλον. Μία ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία στην οποία συμμετέχουν η Ελένη Γαρυφαλλή, ο Περικλής Μουστάκης, ο Γιάννης Μπόγρης, η Τάνια Παλαιολόγου και ο Σήφης Πολυζωίδης.
Μιλώντας για την παράσταση, ο σκηνοθέτης αναφέρει: Η έννοια της ελληνικότητας κυρίως έχει επιβιώσει και κατά καιρούς εξελιχθεί μέσα από στρατηγήματα κάποιων σημαντικών προσωπικοτήτων, που έχουν καταφέρει να εμπνεύσουν και να μετατοπίσουν το «εγώ» στο «εμείς». Μια τέτοια εμβληματική προσωπικότητα είναι ο Μακρυγιάννης.
Ο Μακρυγιάννης είναι πριν από οτιδήποτε άλλο ένας Έλληνας, επειδή ο βίος του συμπίπτει χρονικά με τα γεγονότα που διαμόρφωσαν τη σημερινή Ελλάδα, από τη Επανάσταση στην οποία συμμετείχε πρωταγωνιστικά, μέχρι το Σύνταγμα της 3ης Σεπτεμβρίου του οποίου ήταν βασικός υποκινητής, με την ατομικότητά του να σβήνει όλο και πιο πολύ αφήνοντας την προτεραιότητα στο εθνικό στοιχείο. “Είμαστε στο εμείς” έλεγε.
Η παράσταση σκύβει πάνω στο κείμενό του και ανοίγει ερωτήματα. Τι σημαίνουν για μας πατρίδα-έθνος-κράτος-πίστη-θρησκεία-πάθος-αγώνας-θυσία; Τι περιεχόμενο μπορούμε να τους δώσουμε εμείς σήμερα; Αφουγκραζόμενη το κείμενο του Μακρυγιάννη η παράσταση φωτίζει το παρελθόν και το παρόν, σχολιάζει, χειρονομεί, σαρκάζει, βάζοντας το τότε και το τώρα δίπλα δίπλα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται με άλλη μορφή κάθε φορά. Αλλά η διάψευση της επανάστασης, η απογοήτευση, αισθανόμαστε να μένουν σαν ένας συνδετικός ιστός κοινός. Το ίδιο, όμως, και η πεποίθηση ότι η ουτοπία ποτέ δεν είναι ουτοπική.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου αναφέρει: “Το Εθνικό Θέατρο, από την ιδρυτική του διακήρυξη και τον καταστατικό του χάρτη, ορίζεται ως θέατρο όχι μόνο της Αθήνας αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας. Στο πλαίσιο αυτής της υποχρέωσης ιδρύεται η Σκηνή περιοδείας του Εθνικού θεάτρου, που θα αφορά στους χειμερινούς και εαρινούς μήνες και θα απευθύνεται σε ομάδες πληθυσμού της περιφέρειας που δεν έχουν την δυνατότητα πρόσβασης στη θεατρική πράξη”.
Το όλο εγχείρημα στοχεύει στην ψυχαγωγία αλλά και στην παρηγορητική παρουσία του Εθνικού Θεάτρου, του Υπουργείου Άμυνας και του Πολεμικού Ναυτικού κοντά σε πολίτες απομακρυσμένων περιοχών της χώρας. Το ζητούμενο είναι η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και σε αυτό είναι αυτονόητη η προτεραιότητα του πολιτισμού και ιδιαίτερα του θεάτρου
Το Εθνικό Θέατρο καλεί τις τοπικές, περιφερειακές και αυτοδιοικητικές δυνάμεις να συνδράμουν τη Σκηνή περιοδείας, η οποία θα αποτελεί μόνιμο θεσμό του Εθνικού Θεάτρου.