Το σοκ που έχει υποστεί η κυβέρνηση με την αποδοχή του τρίτου μνημονίου υπό το βάρος των διαπραγματευτικών λαθών και της απειλής για άτακτη χρεοκοπία είναι βαρύ και αυτό φαίνεται σε όλο το φάσμα των αντιδράσεων και των κομματικών προβλημάτων στον ΣΥΡΙΖΑ. Στον έναν ή τον άλλον βαθμό, το σοκ είναι εμφανές και στην κοινωνία κι ακόμη περισσότερο στην οικονομία.Όμως ούτε η χώρα «τελειώνει» ούτε η ασφυκτική πραγματικότητα μπορεί να περιμένει.
Η κυβερνηση θα συνεχίσει, έστω και κουτσουρεμένη, να κυβερνάει για ένα διάστημα, ενώ, όταν οι περιστάσεις το επιτρέψουν, θα πάμε και σε εκλογές, οι οποίες όμως και πάλι μπορεί να αφήσουν πολλές και μεγάλες εκκρεμότητες. Η διαπραγματευτική μάχη – κατά κοινή ομολογία – χάθηκε, αλλά η χώρα είναι εδώ και εξακολουθεί να περιμένει το φως στο βάθος του μνημονιακού τούνελ.
Κατ’ αρχας έχει ανάγκη να κυβερνηθεί με στιβαρότητα, κάτι που δεν συμβαίνει εδώ και έναν περίπου χρόνο – από τις ευρωεκλογές του 2014. Έχει επίσης ανάγκη να δει την οικονομία και τις τράπεζες να ξαναλειτουργούν, διότι οι σωρευμένοι κίνδυνοι την απειλούν με μακροχρόνια καθίζηση.
Ειναι επίσης τεράστια η ανάγκη να αναμορφωθεί η νεκρή δημόσια διοίκηση, αλλά και να ανακάμψει η επενδυτική δραστηριότητα του κράτους και να υπάρξει αναπτυξιακός σχεδιασμός, χωρίς τον οποίο ούτε ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να αποδώσει επαρκώς.
Αποτελει ζήτημα ζωής και θανάτου η εκ βάθρων αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, η οποία έχει προκλητικά αγνοηθεί με αποτέλεσμα το σύστημα να βυθιστεί στην αναποτελεσματικότητα, η οικονομία σε τέλμα και να ενισχυθεί δραματικά η φορολογική αδικία. Είναι κατεπείγουσα η ανάγκη για φορολογική δικαιοσύνη και λειτουργικότητα, που θα διευκολύνουν την επιβίωση των φτωχότερων, την επενδυτική δραστηριότητα, τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Η λιστα είναι ατελείωτη, όμως, όπως και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει παραδεχτεί, η χώρα έχει ανάγκη από βαθιές μεταρρυθμίσεις. Προφανώς η χώρα δεν σώζεται με νέα δανεικά. Χρειάζεται να κινητοποιηθεί ολόκληρο το παραγωγικό δυναμικό της χώρας. Όμως αυτό δεν μπορεί να συμβεί χωρίς σχέδιο. Ξέρουν, για παράδειγμα, στην κυβέρνηση πώς μπορεί να αξιοποιηθεί το πακέτο Γιούνκερ; Έχουν προγραμματίσει ποιοι τομείς της οικονομίας πρέπει να ενισχυθούν κατά προτεραιότητα για να πυροδοτηθεί η ανάπτυξη; Έχουν μπούσουλα ενίσχυσης των δημοσίων επενδύσεων;
οσο η πίτα του εθνικού πλούτου μικραίνει, δεν μπορεί να γίνει λόγος για δίκαιη αναδιανομή και κοινωνική προστασία. Ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε χθες ανοικοδόμηση της χώρας. Δεν επιτυγχάνεται με λόγια. Δουλειά, λοιπόν, από τώρα και όχι θρήνος για όσα χάθηκαν...
Σταύρος Χριστακόπουλος
"Το Ποντίκι"