Κάθε μέρα μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης, υπεράνω υποψίας για ροπή προς τον εξτρεμισμό, φιλοξενούν...
... αναλύσεις ειδικών που χαρακτηρίζουν τη στάση της γερμανικής κυβέρνησης απέναντι στην Ελλάδα απαράδεκτη στο ηθικό επίπεδο, τιμωρητική στο οικονομικό και αντιδημοκρατική στο πολιτικό, προειδοποιώντας ταυτοχρόνως την ηγεσία της ότι παίζει επικίνδυνα με τη φωτιά.
Την κατηγορούν ότι διευκολύνει με τις επιλογές της τις δυνάμεις που φλερτάρουν με τον εθνικισμό και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να εμπεδωθεί κλίμα αντιγερμανισμού σε πολλές χώρες. Η πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης δέχεται σφοδρές επιθέσεις και από εμβληματικούς διανοούμενους, ο λόγος των οποίων μετράει πολύ παγκοσμίως.
Για παράδειγμα, ο Γιούγκερν Χάμπερμας, που δεν είναι ούτε Μπαντιού ούτε Ζίζεκ, με την έννοια ότι δεν ανήκει στο ρεύμα του αριστερού ριζοσπαστισμού, αισθάνθηκε την ανάγκη να παρέμβει δύο φορές μέσα σε μερικές μέρες για να στηλιτεύσει με σκληρή γλώσσα την κυβέρνηση της πατρίδας του.
Ο σημαντικός αυτός στοχαστής φτάνει στο σημείο να γράψει ότι « η γερμανική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένης της σοσιαλδημοκρατικής της πτέρυγας, έπαιξε σε μια νύχτα στα χαρτιά και έχασε όλο το πολιτικό κεφάλαιο που μια καλύτερη Γερμανία είχε συσσωρεύσει εδώ και μισό αιώνα».
Μέρος αυτού του πολιτικού κεφαλαίου ήταν η συνεργασία Γερμανίας - Γαλλίας. Η σχέση αυτή έχει κλονιστεί. Ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ δεν έκρυψε τη δυσφορία του για την επιμονή του Σόιμπλε να υλοποιηθεί το σχέδιο του Grexit και έκανε ό,τι μπορούσε για να το ακυρώσει, αναλαμβάνοντας επιτέλους το ρόλο του εγγυητή της συνοχής της Ευρώπης.
Έστω και με μεγάλη καθυστέρηση ελπίζουμε να έχει συνειδητοποιήσει ποιος είναι σήμερα ο ταραξίας στην Ευρώπη. Προχθές ο γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Ζαν Κριστόφ Καμπαντελίς, με ανοιχτή επιστολή του σε έναν Γερμανό φίλο ήταν σαφής:
«Αν η Γερμανία γυρίσει την πλάτη της στην αλληλεγγύη, κινδυνεύει να παρεξηγηθεί, θέτοντας εκ των πραγμάτων την Ευρώπη μπροστά σε μια μοιραία εναλλακτική λύση, μπροστά σε ένα τρομερό δημοψήφισμα: Υπέρ ή κατά της Γερμανίας».
Ο Γάλλος πολιτικός, επικεφαλής του κυβερνώντος κόμματος και στενός συνεργάτης του προέδρου Ολάντ, προφανώς είχε πάρει την έγκριση του προέδρου της Γαλλίας για να προχωρήσει σε αυτήν την κίνηση.
Το παρήγορο είναι ότι κερδίζει έδαφος η άποψη που υποστηρίζει ότι η Ευρώπη ή θα αλλάξει ή θα καταρρεύσει. Και για να αλλάξει η Ευρώπη πρέπει να ηττηθεί κατά κράτος η στρατηγική των γερμανικών ελίτ.
Τάσος Παππάς
Εφημερίδα των Συντακτών