Σάββατο 11 Ιουλίου 2015

Εδώ είμαστε λοιπόν...


Και ξαφνικά, όλα τριγύρω αλλάζουνε...
Εδώ είμαστε λοιπόν, στο τέλος του δρόμου. Στο τέλος του δρόμου, για να αρχίσουμε ξανά.

Εντάξει, αν κάτι πρέπει να πούμε τώρα, μεταξύ μας πάλι, είναι πως δεν ήταν πολλοί από αυτούς που ψήφισαν το ναι, και να είχαν πιστέψει πως δεν θα έχουμε νέο μνημόνιο, ούτε πολλοί από αυτούς που ψήφισαν το όχι επίσης... Το ερώτημα λοιπόν αφορούσε τους πρώτους, που ήθελαν να τα δώσουμε όλα και χωρίς όρους, και τους...

... δεύτερους να κάνουν απεγνωσμένες προσπάθειες με ρίσκο την καταστροφή, μήπως και καταφέρουν να σώσουν κάτι την τελευταία στιγμή.

Και φυσικά δεν μπορώ να φανταστώ έναν Έλληνα που να πίστεψε πως μετά το δημοψήφισμα θα είναι όλα μέλι-γάλα, η τουλάχιστον μόνο μέλι- η άντε, μόνο γάλα βρε αδελφέ! Αυτό ήταν το δημοψήφισμα, πάμε παρακάτω. Τώρα αν κάποιοι νιώθουν απογοητευμένοι, τι να σας κάνω - δηλαδή, τι δεν καταλάβατε από την αλλαγή Βαρουφάκη;

Α, θυμάστε το ανέκδοτο που σας είπα πριν δύο ημέρες; έρχεται λοιπόν ο ένας και λέει: Επιτέλους! Τώρα μάλιστα! Μετά από πέντε μήνες έφερες προτάσεις...

Για κοίτα ρε, που μας κάνουν και τους δύσκολους...

Τώρα, στα πιο δικά μας: Για την ώρα τουλάχιστον, φαίνεται πως η Τήλος ως "εξαίρεση", να "εξαιρείται" από το ΦΠΑ, και περιμένω να δω και τις υπόλοιπες λεπτομέρειες. Και λόγο του ότι οσονούπω οι "εκλεκτοί" εκπρόσωποι της περιοχής μας, θα αρχίσουν να σκοτώνονται πάλι μεταξύ τους, θα ήθελα να τους πω, (όχι ότι θα με ακούσουν), πως αν ήθελαν να κάνουν επιτέλους κάτι σοβαρό για αυτόν τον τόπο, αντί να αναλώνονται στα θεατρικά, θα έπρεπε ήδη να καταθέσουν πρόταση από μόνοι τους, πως πρέπει να καταργηθεί το ΦΠΑ στα νησιά.
Ναι, να καταργηθεί, σε αυτό το μνημόνιο! Αλλά να απαιτήσουν ταυτόχρονα και με συγκεκριμένα μέτρα, στο ίδιο μνημόνιο να γραφτεί πως οι πολίτες των νησιών, θα είναι και ίσοι πολίτες με τους υπόλοιπους Έλληνες. Και όταν λέω συγκεκριμένα, δεν εννοώ φυσικά να γραφτεί μια λέξη του τύπου "νησιωτικότητα", αλλά με συγκεκριμένα αντισταθμιστικά και κοστολογημένα "οφέλη", για τον τόπο και τις ζωές μας.
Γιατί όλα τα άλλα, τα θεατρικά, είναι για εσωτερική κατανάλωση.
(Σιγά που δεν θα έκανα συγκεκριμένη πρόταση, εδώ έκανε ο Σάκης...)

Ηρεμήστε, κοιτάτε την δουλειά σας (όσοι ακόμα την έχετε), γιατί σε 4-5 μήνες πολύ φοβάμαι, πως πάλι τα ίδια θα λέμε.




Ακάλυπτος