Θα πιάσει τόπο το χθεσινό ηχηρό μήνυμα των Ελλήνων πολιτών; Η χώρα
δεν διαθέτει πολύ χρόνο ούτε μεγάλα περιθώρια. Κάποιοι πιστεύουν ότι το
Βερολίνο και οι Βρυξέλλες θα τρομάξουν από το χθεσινό εκλογικό
αποτέλεσμα και θα αλλάξουν άρδην πολιτική, χαλαρώνοντας τη δημοσιονομική
συνταγή ταυτοχρόνως με την παροχή κάποιου γενναιόδωρου πακέτου Μάρσαλ
προς την Ελλάδα. Θεωρούν, δηλαδή, ότι θα αντιληφθούν πως η μετατροπή της
Ελλάδας σε δημοκρατία τύπου Βαϊμάρης είναι απλώς ο πρόδρομος όσων θα
συμβούν σύντομα στην Ιταλία, την Ισπανία ή και τη Γαλλία. Μακάρι τα
πράγματα να ήταν τόσο απλά.
Οι εταίροι μας είναι ασφαλώς πολύ πιο έτοιμοι για μια «αποτυχία» της Ελλάδος, ακόμη και για την έξοδό της από το ευρώ. Κάθε χαλάρωση συνοδεύεται από περισσότερα χρήματα που πρέπει να δώσουν στην Ελλάδα, πράγμα που κανένα ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν φαίνεται έτοιμο να αποδεχθεί.
Υπάρχει όμως ένα άλλο, μεγαλύτερο πρόβλημα. Οι εταίροι μας πιστεύουν, από διαφορετική σκοπιά, ό,τι πιστεύει και η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού για το πολιτικό μας προσωπικό. Δεν το εμπιστεύονται, δεν το θεωρούν αξιόπιστο. Δεν βλέπουν όμως να αλλάζει τίποτα στην κατεύθυνση του εκμοντερνισμού των δύο κομμάτων εξουσίας ή της δημιουργίας ενός νέου εκσυγχρονιστικού πολιτικού φορέα. Ο ελληνικός λαός έχει παράλληλα απαξιώσει ο,τιδήποτε έχει να κάνει με το Μνημόνιο. Οσο δε δεν βλέπει καμιά στιβαρή αναζωογονητική κίνηση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, στρέφεται στον κ. Τσίπρα και σε άλλες δυνάμεις διαμαρτυρίας.
Είναι προφανές ότι αν δεν μετακινηθούν οι Γερμανοί από τις θέσεις τους και δεν προκύψουν πειστικές «αστικές» λύσεις στη χώρα μας, η χθεσινή ψήφος θα αποτελεί το προοίμιο της δραχμής. Λένε κάποιοι «θα μας κόψουν τα λεφτά για μισθούς και συντάξεις και τότε ο κόσμος θα καταλάβει». Μπορεί να συμβούν έτσι τα πράγματα, μπορεί όμως να λειτουργήσει και αυτό ως μπούμερανγκ, θυμώνοντας ακόμη περισσότερο τον κόσμο. Καμιά λύση δεν μπορεί να επιβληθεί «από πάνω» ή απλώς με το ζόρι. Πρέπει να εξηγηθούν στην κοινή γνώμη τα σκληρά διλήμματα και να πεισθεί ότι αξίζει τον κόπο να δώσει τη μάχη του ευρώ. Χθες φάνηκε ότι το αθηναϊκό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο μιλάει... σουαχίλι σε σχέση με το τι μιλάει η υπόλοιπη κοινωνία. Περιττόν να επισημάνει κάνεις την, με συγχωρείτε για τη βαριά φράση, «ξεφτίλα» του, καθώς άφησε τα δύο μεγάλα κόμματα να παρακμάσουν και τον κεντρώο-φιλελεύθερο χώρο να εκπροσωπείται από διάφορες ομαδούλες ώστε να διασφαλισθεί ότι δεν θα εκπροσωπηθεί στη Βουλή.
Θα περάσουμε δύσκολες μέρες και εβδομάδες. Ετσι συμβαίνει πάντοτε όταν ένα σάπιο σύστημα καταρρέει χωρίς να υπάρχει τίποτα έτοιμο να το διαδεχθεί. Ετσι συμβαίνει πάντοτε όταν ένας λαός ενηλικιώνεται βίαια ύστερα από μερικές δεκαετίες εύκολης ζωής. Χθες αυτός ο λαός «τα έκανε όλα μπάχαλο» όπως θα λέγαμε λαϊκά. Τώρα περιμένει, για λίγο, να δει αν και ποιος μπορεί να πείσει ότι θα ξαναχτίσει το μαγαζί και θα βάλει τάξη σε αυτό...
Αλέξης Παπαχελάς
kathimerini.gr
ILIAS
Οι εταίροι μας είναι ασφαλώς πολύ πιο έτοιμοι για μια «αποτυχία» της Ελλάδος, ακόμη και για την έξοδό της από το ευρώ. Κάθε χαλάρωση συνοδεύεται από περισσότερα χρήματα που πρέπει να δώσουν στην Ελλάδα, πράγμα που κανένα ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν φαίνεται έτοιμο να αποδεχθεί.
Υπάρχει όμως ένα άλλο, μεγαλύτερο πρόβλημα. Οι εταίροι μας πιστεύουν, από διαφορετική σκοπιά, ό,τι πιστεύει και η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού για το πολιτικό μας προσωπικό. Δεν το εμπιστεύονται, δεν το θεωρούν αξιόπιστο. Δεν βλέπουν όμως να αλλάζει τίποτα στην κατεύθυνση του εκμοντερνισμού των δύο κομμάτων εξουσίας ή της δημιουργίας ενός νέου εκσυγχρονιστικού πολιτικού φορέα. Ο ελληνικός λαός έχει παράλληλα απαξιώσει ο,τιδήποτε έχει να κάνει με το Μνημόνιο. Οσο δε δεν βλέπει καμιά στιβαρή αναζωογονητική κίνηση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, στρέφεται στον κ. Τσίπρα και σε άλλες δυνάμεις διαμαρτυρίας.
Είναι προφανές ότι αν δεν μετακινηθούν οι Γερμανοί από τις θέσεις τους και δεν προκύψουν πειστικές «αστικές» λύσεις στη χώρα μας, η χθεσινή ψήφος θα αποτελεί το προοίμιο της δραχμής. Λένε κάποιοι «θα μας κόψουν τα λεφτά για μισθούς και συντάξεις και τότε ο κόσμος θα καταλάβει». Μπορεί να συμβούν έτσι τα πράγματα, μπορεί όμως να λειτουργήσει και αυτό ως μπούμερανγκ, θυμώνοντας ακόμη περισσότερο τον κόσμο. Καμιά λύση δεν μπορεί να επιβληθεί «από πάνω» ή απλώς με το ζόρι. Πρέπει να εξηγηθούν στην κοινή γνώμη τα σκληρά διλήμματα και να πεισθεί ότι αξίζει τον κόπο να δώσει τη μάχη του ευρώ. Χθες φάνηκε ότι το αθηναϊκό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο μιλάει... σουαχίλι σε σχέση με το τι μιλάει η υπόλοιπη κοινωνία. Περιττόν να επισημάνει κάνεις την, με συγχωρείτε για τη βαριά φράση, «ξεφτίλα» του, καθώς άφησε τα δύο μεγάλα κόμματα να παρακμάσουν και τον κεντρώο-φιλελεύθερο χώρο να εκπροσωπείται από διάφορες ομαδούλες ώστε να διασφαλισθεί ότι δεν θα εκπροσωπηθεί στη Βουλή.
Θα περάσουμε δύσκολες μέρες και εβδομάδες. Ετσι συμβαίνει πάντοτε όταν ένα σάπιο σύστημα καταρρέει χωρίς να υπάρχει τίποτα έτοιμο να το διαδεχθεί. Ετσι συμβαίνει πάντοτε όταν ένας λαός ενηλικιώνεται βίαια ύστερα από μερικές δεκαετίες εύκολης ζωής. Χθες αυτός ο λαός «τα έκανε όλα μπάχαλο» όπως θα λέγαμε λαϊκά. Τώρα περιμένει, για λίγο, να δει αν και ποιος μπορεί να πείσει ότι θα ξαναχτίσει το μαγαζί και θα βάλει τάξη σε αυτό...
Αλέξης Παπαχελάς
kathimerini.gr
ILIAS