Ας μην γελιόμαστε, ο Γολγοθάς ο δικός μας δεν τελειώνει αυτές τις μέρες. Αν τελικά η Ελλάδα θα είναι η χώρα που θα πληγεί περισσότερο στην οικονομία από όλες τις δυτικές χώρες, αυτό που έρχεται θα είναι τόσο μεγάλο που θα είναι αδύνατον να ξεπεραστεί σύντομα ή με πρακτικές του παρελθόντος. Και έτσι θα αναγκαστούμε, καλώς ή κακώς, να πάρουμε τα πάντα από την αρχή.Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς πως θα μπορέσουμε να το ξεπεράσουμε όλο αυτό στα μικρά νησιά ως πολίτες τρίτης κατηγορίας. Γιατί η αλήθεια είναι πως έτσι μας αντιμετωπίζουν δεκαετίες τώρα. Και
ό,τι έχουμε καταφέρει ως τώρα το καταφέραμε με τιτάνια προσπάθεια δική μας και μόνο, καταρχήν για να νικήσουμε αυτήν την νοοτροπία και μετά για να προχωρήσουμε.
Αφήνοντας τις λεπτομέρειες για την Δήμαρχο και την ομάδα της που κάνουν μέχρι στιγμής πολύ καλή δουλειά, εξηγούμαι. Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς πως θα τα καταφέρουμε στα μικρά νησιά να το ξεπεράσουμε με την ίδια ανύπαρκτη υγειονομική κάλυψη, με την ίδια ανύπαρκτη επιχειρηματική στήριξη. Όχι γιατί είμαστε παραμεθόριος ή γιατί ζούμε ή επιχειρούμε σε αυτά τα νησιά και θέλουμε να μας δείξουν την συμπάθεια τους αλλά γιατί αυτό απαιτούσε να κάνουμε ιδιαίτερες προσπάθειες σε ιδιαίτερες συνθήκες και εμείς επιτέλους απαιτούμε να τις δουν!
Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που να πιστεύει πως θα αντέξουμε έστω και στο ελάχιστο με τα ίδια μνημονιακά φορολογικά μέτρα που μας είχαν ήδη γονατίσει και τα επέβαλαν χρόνια πριν έχοντας στο μυαλό τους ένα διαφορετικό περιβάλλον, έναν διαφορετικό πλανήτη. Και εντάξει, τελικά τα καταφέραμε με την προηγούμενη κρίση και μπράβο μας, αλλά για να τα καταφέρουμε ξανά ο μόνος τρόπος είναι να τα πάρουμε όλα από την αρχή. Όλα! Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν, για όλους!
Και κάτι τελευταίο. Πολλά τα διδάγματα για την επόμενη μέρα. Ας κρατήσουμε μεταξύ άλλων και την ατομική ευθύνη που μπήκε στην ζωή μας έστω και με αυτόν τον τρόπο. Αλλά ας μην περιοριστεί στην υγειονομική προφύλαξη. Γιατί είναι επίσης ατομική μας ευθύνη, μεταξύ πολλών άλλων ποιους διαλέγουμε να μας εκπροσωπήσουν. Τώρα είναι ξεκάθαρο, και δεν νομίζω να πιστεύει κανείς πως στην επόμενη μέρα μπορούν να έχουν θέση αυτοί οι ανύπαρκτοι. Αυτοί που δεν άρθρωσαν έως τώρα ούτε μια λέξη. Αυτοί που δεν έχουν τι να πουν, πόσο μάλλον να κάνουν κάτι τώρα στα δύσκολα. Και αν δεν μπορούν τώρα πότε; Ας μην το ξεχάσουμε αυτό αύριο. Αρκετά έπαιξαν κάποιοι στις πλάτες μας σε καιρούς χαλαρούς. Από εδώ και πέρα η ατομική μας ευθύνη επιβάλλει να τους στείλουμε όταν έρθει η ώρα σπίτι τους. Ναι, είναι και αυτό ατομική μας ευθύνη απέναντι στο σύνολο!
Καλή μας Ανάσταση!
Μιχάλης Κυπραίος
