Ανοίγει πάλι το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ (Grexit). Το ίδιο και η συζήτηση για το κυπριακό «μοντέλο», που επεκτείνει πανευρωπαϊκά το «κούρεμα» καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ (προς το παρόν).
Τα λεφτά τελειώνουν ξανά και οι εκβιασμοί για τις δόσεις πάνε χέρι χέρι με όλο και πιο άμεσες και σκληρές περικοπές χωρίς αντίκρισμα, εν μέσω αντιστάσεων διαρκείας μέσα στα πατατράκ των Μνημονίων.
«Το σημείο κατά το οποίο η Ελλάδα θα μπορούσε να διακινδυνεύσει ξανά έξοδο από το ευρώ αδιαμφισβήτητα πλησιάζει», σημειώνει σε άρθρο του στην εφημερίδα «Financial Times» ο Β. Μινχάου, και συνεχίζει:
«Η Ελλάδα μένει με δύο επιλογές· η πρώτη είναι να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και να χρεοκοπήσει εντός της Ευρωζώνης – αυτή η στρατηγική απαιτεί πρόθυμους συνεργούς και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ)-, η δεύτερη είναι να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και να χρεοκοπήσει εκτός Ευρωζώνης».
Σε αντίθεση με το «κούρεμα» (PSI) του χρέους τον Μάρτιο του 2012, που «ξύρισε» τους ιδιώτες επενδυτές, οποιαδήποτε μελλοντική αναδιάρθρωση θα κλαδέψει τους «επίσημους» πιστωτές, μεταξύ των οποίων η Γερμανία, που σήμερα κατέχουν πάνω από το 90% του χρέους της χώρας.
Το πιθανότερο είναι να γίνει μια δεύτερη αναδιοργάνωση του ελληνικού χρέους, με έκπτωση επιτοκίων και επιμήκυνση, που απλώς επιμηκύνει τη λιτότητα.
Στην πραγματικότητα, όλες οι συνταγές «διάσωσης» της Ελλάδας από τον Μάιο του 2010 είχαν στόχο την προστασία των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, που γέμισαν «τρύπες» σε όλο τον ευρω-Νότο.
Βέβαια, ο Σόιμπλε φέρεται να κοιτά με «καλό μάτι» το ενδεχόμενο κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού από το «καλάθι» των 50 δισ. ευρώ της βοήθειας των τραπεζών, χρησιμοποιώντας κεφάλαια που θα απομείνουν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).
Οπότε, για να δουν πού πατούν και πού βρίσκονται, επισπεύδουν τα stress tests στις ελληνικές τράπεζες από την BlackRoc, με όριο το τέλος Αυγούστου και όχι τις αρχές φθινοπώρου, όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί.
Αν, όμως, τίποτε από αυτά δεν δουλέψει, τότε έρχονται οι νέοι κανόνες της Ε.Ε.: το κυπριακό «μοντέλο», το «κούρεμα» καταθέσεων, ξανά στο όνομα της «βιωσιμότητας» του χρέους.
enet.gr
Τα λεφτά τελειώνουν ξανά και οι εκβιασμοί για τις δόσεις πάνε χέρι χέρι με όλο και πιο άμεσες και σκληρές περικοπές χωρίς αντίκρισμα, εν μέσω αντιστάσεων διαρκείας μέσα στα πατατράκ των Μνημονίων.
«Το σημείο κατά το οποίο η Ελλάδα θα μπορούσε να διακινδυνεύσει ξανά έξοδο από το ευρώ αδιαμφισβήτητα πλησιάζει», σημειώνει σε άρθρο του στην εφημερίδα «Financial Times» ο Β. Μινχάου, και συνεχίζει:
«Η Ελλάδα μένει με δύο επιλογές· η πρώτη είναι να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και να χρεοκοπήσει εντός της Ευρωζώνης – αυτή η στρατηγική απαιτεί πρόθυμους συνεργούς και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ)-, η δεύτερη είναι να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και να χρεοκοπήσει εκτός Ευρωζώνης».
Σε αντίθεση με το «κούρεμα» (PSI) του χρέους τον Μάρτιο του 2012, που «ξύρισε» τους ιδιώτες επενδυτές, οποιαδήποτε μελλοντική αναδιάρθρωση θα κλαδέψει τους «επίσημους» πιστωτές, μεταξύ των οποίων η Γερμανία, που σήμερα κατέχουν πάνω από το 90% του χρέους της χώρας.
Το πιθανότερο είναι να γίνει μια δεύτερη αναδιοργάνωση του ελληνικού χρέους, με έκπτωση επιτοκίων και επιμήκυνση, που απλώς επιμηκύνει τη λιτότητα.
Στην πραγματικότητα, όλες οι συνταγές «διάσωσης» της Ελλάδας από τον Μάιο του 2010 είχαν στόχο την προστασία των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, που γέμισαν «τρύπες» σε όλο τον ευρω-Νότο.
Βέβαια, ο Σόιμπλε φέρεται να κοιτά με «καλό μάτι» το ενδεχόμενο κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού από το «καλάθι» των 50 δισ. ευρώ της βοήθειας των τραπεζών, χρησιμοποιώντας κεφάλαια που θα απομείνουν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).
Οπότε, για να δουν πού πατούν και πού βρίσκονται, επισπεύδουν τα stress tests στις ελληνικές τράπεζες από την BlackRoc, με όριο το τέλος Αυγούστου και όχι τις αρχές φθινοπώρου, όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί.
Αν, όμως, τίποτε από αυτά δεν δουλέψει, τότε έρχονται οι νέοι κανόνες της Ε.Ε.: το κυπριακό «μοντέλο», το «κούρεμα» καταθέσεων, ξανά στο όνομα της «βιωσιμότητας» του χρέους.
enet.gr