-Περιμένω να τελειώσει ο θόρυβος των λίγων γονέων και κηδεμόνων "Ελληναράδων", γιατί προτιμώ να τα λέμε ρε φίλε τα πράγματα λίγο πιο ψύχραιμα αλλά τσουπ, να κάποιοι άλλοι πετάγονται από εδώ, να και κάποιοι άλλοι από εκεί… Να σου και η Ευγενία μας με τις παρελάσεις τους, εεεε δεν το βλέπω να τελειώνει σύντομα, οπότε ας αρχίσουμε την κουβέντα μας γιατί έχω να σου πω και τόσα για το “success story της Τήλου”
-Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Τήλο;
- Λες πως δεν έχουν; Καταρχήν να σου πω πως δεν περίμενα ποτέ ότι θα έρθει μια μέρα να αναφέρουν την Τήλο κάθε λίγο και λιγάκι, όταν θα θέλουν να πουν κάτι θετικό για την χώρα, αλλά ας τα αφήσουμε αυτά για το "part two"…
Γιατί λες ρε φίλε ,δεν μπορεί αυτή η κοινωνία, έστω η τοπική, κάποια στιγμή θα αντιδράσει γιατί θα πάψει να ανέχεται τα δικά της παιδιά να μην έχουν την στοιχειώδη φροντίδα υγείας αφού πολλά από αυτά δεν έχουν κάνει ούτε καν τα απαραίτητα εμβόλια.
Δεν μπορεί, αυτή η κοινωνία, έστω η τοπική, κάποια στιγμή θα αντιδράσει που στο έτος 2016 ο πρωθυπουργός της χώρα της, αναγκάζεται να εξαγγέλλει πως θα αυξήσει τα γεύματα στα συσσίτια για τα παιδιά της (και καλά κάνει) για να μην λιποθυμούν στα σχολεία της από την πείνα…
Αντί για αυτό, την βλέπεις να αντιδρά γιατί δεν θέλει λέει τα άλλα, τα διαφορετικά παιδιά, τα προσφυγόπουλα. Τι ντροπή.
Και ξέρεις γιατί ντρέπομαι και λυπάμαι φίλε μου; Γιατί πέρυσι γνώρισα μια δασκάλα από την Νορβηγία, φίλη της Τήλου και αυτή, που ήρθε πανευτυχής να μου πει πως πήρε μετάθεση και δουλεύει σε μια τάξη «ειδικής προσαρμογής στην Νορβηγική γλώσσα» σε παιδιά μεταναστών και προσφύγων. Τα παιδιά αυτά λοιπόν, είναι υποχρεωμένα να πηγαίνουν για 3 χρόνια σε αυτές τις τάξεις πριν πάνε μαζί με τα υπόλοιπα. Αν δεν το κατάλαβες ακόμα, είναι κάτι αντίστοιχο με αυτό που πάει να γίνει τώρα στην Ελλάδα. Σε αυτήν λοιπόν την τάξη, μου είπε επί λέξη πως είχε παιδιά από την Συρία, το Αφγανιστάν, την Τουρκία, αλλά και την Ελλάδα (την Ελλάδα την υπογράμμισα μήπως και δεν την προσέξεις). Μου είπε μάλιστα να σου πω, πως είναι πολύ χαρούμενη που μπορεί να βοηθήσει με αυτόν το τρόπο παιδιά της χώρας μου (ναι, και τις δική τους).
Ελπίζω να κατάλαβες έως τώρα φίλε μου πως την ώρα που αντιδρούν για τα παιδιά των άλλων, τα δικά τους - τα δικά μας παιδιά είναι ήδη σε τέτοιες τάξεις σε άλλες χώρες. Και εκεί, τα δικά μας παιδιά με των «άλλων» δεν έχουν καμία διαφορά, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι πολιτισμένες κοινωνίες το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να βοηθήσουν και να σεβαστούν αυτά τα παιδιά, για να μην γίνουν εχθροί τους αύριο όταν μεγαλώσουν.
Λοιπόν, από το παραπάνω κείμενο μόνο δύο λέξεις θα μπορούσα να διαγράψω αλλά δεν το κάνω για να τις δεις. Το ντρέπομαι και το λυπάμαι. Δεν ντρέπομαι πια και δεν λυπάμαι άλλο για λογαριασμό τους. Ελπίζω να το κάνουν αυτοί μια μέρα, αν όχι πρόβλημα τους. Εγώ επέλεξα να ζω σε μια άλλη κοινωνία, μακριά από όλα αυτά. Εγώ επέλεξα να δουλέψω και να παλέψω με αυτήν την κοινωνία για να γίνει αυτή που είναι σήμερα. Γιατί δεν ήταν, αλλά έγινε. Και ναι, σε αυτήν την κοινωνία θέλω μεγαλώσουν τα παιδιά μου, μαζί με όλων των άλλων.
Ακάλυπτος
-Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Τήλο;
- Λες πως δεν έχουν; Καταρχήν να σου πω πως δεν περίμενα ποτέ ότι θα έρθει μια μέρα να αναφέρουν την Τήλο κάθε λίγο και λιγάκι, όταν θα θέλουν να πουν κάτι θετικό για την χώρα, αλλά ας τα αφήσουμε αυτά για το "part two"…
Γιατί λες ρε φίλε ,δεν μπορεί αυτή η κοινωνία, έστω η τοπική, κάποια στιγμή θα αντιδράσει γιατί θα πάψει να ανέχεται τα δικά της παιδιά να μην έχουν την στοιχειώδη φροντίδα υγείας αφού πολλά από αυτά δεν έχουν κάνει ούτε καν τα απαραίτητα εμβόλια.
Δεν μπορεί, αυτή η κοινωνία, έστω η τοπική, κάποια στιγμή θα αντιδράσει που στο έτος 2016 ο πρωθυπουργός της χώρα της, αναγκάζεται να εξαγγέλλει πως θα αυξήσει τα γεύματα στα συσσίτια για τα παιδιά της (και καλά κάνει) για να μην λιποθυμούν στα σχολεία της από την πείνα…
Αντί για αυτό, την βλέπεις να αντιδρά γιατί δεν θέλει λέει τα άλλα, τα διαφορετικά παιδιά, τα προσφυγόπουλα. Τι ντροπή.
Και ξέρεις γιατί ντρέπομαι και λυπάμαι φίλε μου; Γιατί πέρυσι γνώρισα μια δασκάλα από την Νορβηγία, φίλη της Τήλου και αυτή, που ήρθε πανευτυχής να μου πει πως πήρε μετάθεση και δουλεύει σε μια τάξη «ειδικής προσαρμογής στην Νορβηγική γλώσσα» σε παιδιά μεταναστών και προσφύγων. Τα παιδιά αυτά λοιπόν, είναι υποχρεωμένα να πηγαίνουν για 3 χρόνια σε αυτές τις τάξεις πριν πάνε μαζί με τα υπόλοιπα. Αν δεν το κατάλαβες ακόμα, είναι κάτι αντίστοιχο με αυτό που πάει να γίνει τώρα στην Ελλάδα. Σε αυτήν λοιπόν την τάξη, μου είπε επί λέξη πως είχε παιδιά από την Συρία, το Αφγανιστάν, την Τουρκία, αλλά και την Ελλάδα (την Ελλάδα την υπογράμμισα μήπως και δεν την προσέξεις). Μου είπε μάλιστα να σου πω, πως είναι πολύ χαρούμενη που μπορεί να βοηθήσει με αυτόν το τρόπο παιδιά της χώρας μου (ναι, και τις δική τους).
Ελπίζω να κατάλαβες έως τώρα φίλε μου πως την ώρα που αντιδρούν για τα παιδιά των άλλων, τα δικά τους - τα δικά μας παιδιά είναι ήδη σε τέτοιες τάξεις σε άλλες χώρες. Και εκεί, τα δικά μας παιδιά με των «άλλων» δεν έχουν καμία διαφορά, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι πολιτισμένες κοινωνίες το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να βοηθήσουν και να σεβαστούν αυτά τα παιδιά, για να μην γίνουν εχθροί τους αύριο όταν μεγαλώσουν.
Λοιπόν, από το παραπάνω κείμενο μόνο δύο λέξεις θα μπορούσα να διαγράψω αλλά δεν το κάνω για να τις δεις. Το ντρέπομαι και το λυπάμαι. Δεν ντρέπομαι πια και δεν λυπάμαι άλλο για λογαριασμό τους. Ελπίζω να το κάνουν αυτοί μια μέρα, αν όχι πρόβλημα τους. Εγώ επέλεξα να ζω σε μια άλλη κοινωνία, μακριά από όλα αυτά. Εγώ επέλεξα να δουλέψω και να παλέψω με αυτήν την κοινωνία για να γίνει αυτή που είναι σήμερα. Γιατί δεν ήταν, αλλά έγινε. Και ναι, σε αυτήν την κοινωνία θέλω μεγαλώσουν τα παιδιά μου, μαζί με όλων των άλλων.
Ακάλυπτος