Η αλήθεια είναι πως μπορεί να πει πολλά ο καθένας από εμάς για το τι νομίζει πως συμβαίνει στην χώρα μας, και να έχει και δίκιο (το δικό του βεβαίως). Όμως υπάρχουν δυο, τρία, τέσσερα, άντε μπορεί και πέντε βασικά ερωτήματα που δεν βρίσκουν σοβαρές απαντήσεις.
Ας πούμε πως … εντάξει, μας πήρε πέντε έξι, εφτά χρόνια, αλλά το καταλάβαμε. “No money no honey” που λένε και οι "φίλοι" μας - χωρίς χρήμα δεν μπορούν να γίνουν και πολλά - δεν δουλεύει το "πράμα", βρε αδελφέ, κάνε υπομονή… κλπ, κλπ.
Εντάξει... Αυτό όμως που εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω είναι γιατί δεν γίνονται αυτά που δεν κοστίζουν. Άντε με τους προηγούμενους ό, τι ήταν να πούμε το είπαμε. Ακόμα και τώρα όμως, γιατί θα πρέπει η Μαρία να βγαίνει στα ¨κάγκελα¨ για να βρει έναν γιατρό ή ακόμα χειρότερα να προσπαθεί να ξεμπλοκάρει την θέση του γιατρού της Τήλου από την παρα πα πααμμ… Λάρισα!! Τι οικονομικό κόστος έχει αυτό και δεν μπορεί να γίνει;
Γιατί ας πούμε, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως το μεγαλύτερο έργο αυτού του νησιού, το καράβι σταμάτησε, και χωρίς αυτό οι κάτοικοι του νησιού καταστρέφονται; Ξέρεις όσο και αν προσπαθείς να το αποφύγεις, όσο και αν "πονάει", δεν μπορείς να μην παραδεχτείς το γεγονός πως δυστυχώς το καράβι σταμάτησε με αυτήν την κυβέρνηση…
Γιατί, ας πούμε … αυτή η κυβέρνηση επιλέγει τελικά να κυβερνά και να δικαιολογείται με νόμους των προηγούμενων και δεν τους αλλάζει, όπως έκανε π.χ. και μπράβο της με τα κανάλια… Ας πούμε τελικά, πως εντάξει να τραβάμε ό, τι τραβάμε με την οικονομία, (δηλαδή όχι εντάξει, αλλά λέμε τώρα...), γιατί όμως θα πρέπει και να αυτομαστιγωνόμαστε από πάνω, ρε παιδιά;
Πείτε μας, ρε γαμώτο, γιατί ούτε εσείς δεν ξεκινάτε από τα βασικά; Να κάνετε δηλαδή πρώτα από όλα αυτά που δεν κοστίζουν;
Τόσο υπερβολικό είναι πια να ζητάμε τα αυτονόητα σε αυτή τη χώρα;
Γιατρούς και καράβια ζητούσαμε στα Δωδεκάνησα από τότε που ενωθήκαμε με τη "μαμά" Ελλάδα. Γιατρούς και καράβια ζητάμε ακόμα… δεν είναι ντροπή;
Ακάλυπτος